Η νίκη Μακρόν και οι φιλελεύθεροι προβληματισμοί για τους υποστηρικτές Λε Πεν
Μεγάλη η νίκη του Μακρόν και ανακουφιστική η ήττα της Λε Πεν στις Προεδρικές εκλογές. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως δέκα εκατομμύρια Γάλλοι ψηφοφόροι ψήφισαν για την Μαρίν Λε Πεν και αυτά που υποστηρίζει. Πρέπει να ακουστούν οι ανησυχίες τους και να εξεταστεί το γιατί ψήφισαν αυτό που ψήφισαν. Θα μπορούσα να τους κατατάξω σε δύο κατηγορίες.
α) Αυτούς που έχουν “αισθητικό πρόβλημα” με το διαφορετικό. Δεν τους αρέσει να βλέπουν μαύρους, μουσουλμάνους με μαντίλες, ξένες επιγραφές στα μαγαζιά. Με αυτούς πράγματι δεν μπορείς να συζητήσεις. Έχουν την εικόνα της χώρας στην παιδική τους ηλικία και την αποζητούν μη μπορώντας να καταλάβουν πως και η Γαλλία της παιδικής τους ηλικίας θα έμοιαζε ξένος τόπος για τους παππούδες τους.
β) Σε αυτούς που έχουν βάσιμες ή αβάσιμες ανησυχίες για την δημόσια τάξη και την ασφάλειά τους, για τις δουλειές τους, για το μέλλον τους. Σε αυτούς πρέπει αυτά τα θέματα να συζητηθούν.
Όσο απλοϊκό είναι να πιστεύεις πως όλοι οι μετανάστες είναι κακοί και εν δυνάμει τρομοκράτες άλλο τόσο απλοϊκό είναι να νομίζεις πως όλοι οι μετανάστες θα είναι καλοί και υπάκουοι στους νόμους. Το μεταναστευτικό κύμα (που δεν μπορεί να ανακοπεί όσο και αν το θέλουν οι δεξιοί) θα φέρει και άτομα που θα κοιτάξουν να παρανομήσουν για το εύκολο κέρδος. Φυσικά και όλα δείχνουν πως οι μετανάστες που παρανομούν είναι ένα ελάχιστο ποσοστό του συνόλου των μεταναστών και το ισοζύγιο ανάμεσα στους μετανάστες που εργάζονται και προσφέρουν στις χώρες προορισμού και σε αυτούς που παρανομούν είναι συντριπτικά θετικό.
Ωστόσο οι αστυνομίες πρέπει να γίνουν καλύτερες και πιο αποτελεσματικές και σε αυτή την προσπάθεια της διαφύλαξης της δημόσιας τάξης, οι κοινότητες των μεταναστών είναι σύμμαχοι γιατί πολλές φορές τα θύματα της εγκληματικότητας των μεταναστών είναι οι ίδιοι οι μετανάστες. Πρέπει λοιπόν η αστυνομία όχι μόνο να είναι κοντά στους μετανάστες αλλά να έχει και αστυνομικούς από τις κοινότητες των μεταναστών (με αξιοκρατικά κριτήρια πάντοτε) που να μπορούν να εντοπίσουν στοιχεία που το μάτι του ημεδαπού αστυνομικού δεν θα έπιαναν.
Για τις δουλειές, πρέπει το επιχειρηματικό περιβάλλον να βελτιωθεί. Αν διαμαρτύρονται καμιά φορά οι ημεδαποί έμποροι για το εμπόριο των αλλοδαπών που δεν τηρεί όλους τους κανόνες, ας εξεταστούν οι κανόνες. Χρειάζονται τόσο υψηλοί φόροι; τόση γραφειοκρατία; τόσες ασφαλιστικές εισφορές;
Και τέλος είτε θα πρέπει το εκπαιδευτικό σύστημα να απελευθερωθεί ώστε να μπουν και άλλοι παίκτες εκτός του κράτους στην εκπαίδευση που θα επενδύσουν σε υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό (κάποιοι από αυτούς τους παίκτες μπορεί να είναι και κοινότητες των μεταναστών) , είτε θα πρέπει το κράτος να αποχωρήσει από πολλούς τομείς για να εστιάσει στην παιδεία, πάλι όμως με ένα αποκεντρωμένο σύστημα που θα ευνοήσει την καινοτομία και την δυναμική ανάπτυξη.
Η φιλελεύθερη δημοκρατία θα πρέπει να επανεξετάσει και να φιλελευθεροποιήσει τα σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά της αν θέλει να ανακόψει οριστικά το κύμα του εθνολαϊκισμού.
Του Νίκου Χαραλάμπους – Αντιπρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον amagi στις 8 Μαΐου 2017
Το Brexit ως ευκαιρία ανασυγκρότησης και επανεκκίνησης
Η έστω και οριακή απόφαση του βρετανικού λαού να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί μεν να αποτελεί μια αρνητική εξέλιξη για την ΕΕ, αλλά και για όσους από εμάς πιστεύουμε ότι η ΕΕ χρειάζεται βαθιές τομές προς τη φιλελεύθερη κατεύθυνση. Άσχετα με τα επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και υπερψηφίστηκαν, η Μεγάλη Βρετανία ως κοιτίδα φιλελεύθερων ιδεών αποτελούσε μια σταθερή σύμμαχο για την περαιτέρω φιλελευθεροποίηση της ΕΕ τόσο σε οικονομικό, αλλά και κοινωνικό επίπεδο. ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο εκλογικός νόμος και το Σύνταγμα είναι σημαντικά ζητήματα . Η χρησιμοποίησή τους ως άλλοθι των κυβερνητικών αστοχιών είναι απαράδεκτη. Παρατηρούμε τις τελευταίες μέρες την κυβέρνηση (αλλά και την μείζονα αντιπολίτευση που δείχνει να μην μπορεί να εστιάσει στα βασικά) να έχει ανοίξει μία συζήτηση για τα παραπάνω ζητήματα, προσπαθώντας εμφανώς να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα θέματα που αφορούν τις μεταρρυθμίσεις που η κυβέρνηση “δεν θέλει να κάνει”, αλλά “αναγκάζεται”.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Να παραιτηθούν…και μετά;
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καλεί τα μέλη, τους φίλους και τις φίλες της να πράξουν κατά συνείδηση όσον αφορά τη συμμετοχή τους στην εκδήλωση ‘Παραιτηθείτε’ στις 15 Ιουνίου.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αυτή η κυβέρνηση είναι από τις χειρότερες που πέρασαν ποτέ από τη χώρα. Το διαρκώς υποβαθμιζόμενο πολιτικό επίπεδο των κυβερνήσεων την εποχή της κρίσης, αλλά και πριν, μας οδήγησε εδώ που είμαστε τώρα.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
To ALDE, το Ποτάμι, ένας ελέφαντας και μία αγελάδα
Του Ολύμπιου Ράπτη
Την προηγούμενη Τετάρτη στις Βρυξέλλες οι Guy Verhofstadt (ALDE) και Σταύρος Θεοδωράκης – Μιλτιάδης Κύρκος (Ποτάμι) αποκάλυψαν την “Αλήθεια για την Ελλάδα”.
220 δις ευρώ, 3 μνημόνια και 12 (!) αξιολογήσεις δεν οδηγούν τελικά την Ελλάδα έξω από την κρίση. Γιατί εστιάζουμε στα συμπτώματα, στους οικονομικούς δείκτες: δημοσιονομικά και χρέος, πρωτογενή ελλείμματα και οικονομική αστάθεια. Πρέπει, λένε ALDE/Ποτάμι, να εστιάσουμε στον “ελέφαντα”, δηλ. την ανεπαρκή διακυβέρνηση/διαχείριση, το πελατειακό κράτος, την αδυναμία των θεσμών και την έλλειψη ανταγωνιστικότητας. ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Βενεζουέλα: Πρότυπο για τον ΣΥΡΙΖΑ, εφιάλτης για την Ελλάδα
Του Μάκη Σπυράτου
Η Βενεζουέλα είναι ακόμα ένα παράδειγμα χώρας όπου η εφαρμογή σοσιαλιστικών πολιτικών οδήγησε στην κατάρρευση της οικονομίας. Βέβαια, για την εγχώρια αριστερή διανόηση της Βενεζουέλας ευθύνονται «η καπιταλιστική κρίση και οι αντιδραστικές δυνάμεις του καπιταλισμού και το βάθεμα της κρίσης του καπιταλισμού», όπως μας ενημερώνει ο Ριζοσπάστης (28.04.2016) ή «ο ανελέητος οικονομικός πόλεμος που δέχεται από παντού η προοδευτική κυβέρνηση του Καράκας», σύμφωνα με την Αυγή (29.04.2016). ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Panama Papers και Aτομικές Eλευθερίες
Του Γιάννη Ρετετάγκου
Οκ, η φορολογία είναι ο βασικός τρόπος οι κυβερνήσεις να παίρνουν τα χρήματα των πολιτών τους. Κι ενώ φαίνεται ότι τα καταφέρνουν μια χαρά με τα μεσαία και χαμηλά στρώματα, η υπόθεση των Panama Papers δείχνει ότι εκεί που μάλλον αποτυγχάνουν είναι στους πραγματικά κατέχοντες τον πλούτο.
Ωστόσο μην ανησυχείτε, όλα βρίσκουν τον δρόμο τους.
Ελευθερία: Η Χρυσή Τομή
Του Γιώργου Λαμπρίδη
1. Δεν υπάρχει ελευθερία αν δεν γνωρίζουμε τι είναι.
2. Δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς ελάχιστο κράτος.
3. Δεν υπάρχει ελευθερία με απεριόριστο κράτος.
Γιατί διαγραφή χρέους
Του Γιώργου Καισάριου
Πολλή συζήτηση γίνεται επί των ημερών μας σχετικά με το αν το Ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο ή όχι και αν θα χρειαστεί νέο κούρεμα.
Καταρχάς, στο ερώτημα αν το χρέος είναι βιώσιμο ή όχι, η απάντηση είναι ότι είναι. Σημειώστε όμως ότι, ναι μεν είναι βιώσιμο, αλλά με όρους διακρατικού δανεισμού, όχι με όρους αγοράς.
Γιατί είναι λάθος ο τρόπος επιβολής του ΦΠΑ
Του Γιώργου Καισάριου
Το ερώτημα είναι, για ποιό λόγο κάποιος να κάνει διπλή και τριπλή δουλειά, όταν μπορεί να κάνει πολύ λιγότερη δουλειά και να έχει καλύτερα αποτελέσματα; Η απάντηση είναι ότι ή δεν το έχει σκεφτεί, είναι ανόητος ή κινείται ιδεολογικά.
Το σημερινό θέμα έχει να κάνει με τον τρόπο επιβολής του ΦΠΑ. Δεν θα ασχοληθώ με το ποσοστό του ΦΠΑ (και το ότι 23% το θεωρώ υπερβολικό), αλλά με τον μηχανισμό επιβολής αυτού.