Βενεζουέλα: Πρότυπο για τον ΣΥΡΙΖΑ, εφιάλτης για την Ελλάδα
Του Μάκη Σπυράτου
Η Βενεζουέλα είναι ακόμα ένα παράδειγμα χώρας όπου η εφαρμογή σοσιαλιστικών πολιτικών οδήγησε στην κατάρρευση της οικονομίας. Βέβαια, για την εγχώρια αριστερή διανόηση της Βενεζουέλας ευθύνονται «η καπιταλιστική κρίση και οι αντιδραστικές δυνάμεις του καπιταλισμού και το βάθεμα της κρίσης του καπιταλισμού», όπως μας ενημερώνει ο Ριζοσπάστης (28.04.2016) ή «ο ανελέητος οικονομικός πόλεμος που δέχεται από παντού η προοδευτική κυβέρνηση του Καράκας», σύμφωνα με την Αυγή (29.04.2016). ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Panama Papers και Aτομικές Eλευθερίες
Του Γιάννη Ρετετάγκου
Οκ, η φορολογία είναι ο βασικός τρόπος οι κυβερνήσεις να παίρνουν τα χρήματα των πολιτών τους. Κι ενώ φαίνεται ότι τα καταφέρνουν μια χαρά με τα μεσαία και χαμηλά στρώματα, η υπόθεση των Panama Papers δείχνει ότι εκεί που μάλλον αποτυγχάνουν είναι στους πραγματικά κατέχοντες τον πλούτο.
Ωστόσο μην ανησυχείτε, όλα βρίσκουν τον δρόμο τους.
Ελευθερία: Η Χρυσή Τομή
Του Γιώργου Λαμπρίδη
1. Δεν υπάρχει ελευθερία αν δεν γνωρίζουμε τι είναι.
2. Δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς ελάχιστο κράτος.
3. Δεν υπάρχει ελευθερία με απεριόριστο κράτος.
Γιατί διαγραφή χρέους
Του Γιώργου Καισάριου
Πολλή συζήτηση γίνεται επί των ημερών μας σχετικά με το αν το Ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο ή όχι και αν θα χρειαστεί νέο κούρεμα.
Καταρχάς, στο ερώτημα αν το χρέος είναι βιώσιμο ή όχι, η απάντηση είναι ότι είναι. Σημειώστε όμως ότι, ναι μεν είναι βιώσιμο, αλλά με όρους διακρατικού δανεισμού, όχι με όρους αγοράς.
Γιατί είναι λάθος ο τρόπος επιβολής του ΦΠΑ
Του Γιώργου Καισάριου
Το ερώτημα είναι, για ποιό λόγο κάποιος να κάνει διπλή και τριπλή δουλειά, όταν μπορεί να κάνει πολύ λιγότερη δουλειά και να έχει καλύτερα αποτελέσματα; Η απάντηση είναι ότι ή δεν το έχει σκεφτεί, είναι ανόητος ή κινείται ιδεολογικά.
Το σημερινό θέμα έχει να κάνει με τον τρόπο επιβολής του ΦΠΑ. Δεν θα ασχοληθώ με το ποσοστό του ΦΠΑ (και το ότι 23% το θεωρώ υπερβολικό), αλλά με τον μηχανισμό επιβολής αυτού.
Ας ορίσουμε το κράτος που θέλουμε
Toυ Γιάννη Ρετετάγκου
Από την πρώτη φορά που μπήκα στο εκλογικό παραβάν πήρα το καθήκον μου πολύ σοβαρά. Ήθελα πάντοτε να έχω δομημένο το μυαλό μου έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο για το πού κατέληγε η ψήφος μου.
Η ανάπτυξη ενός πολιτικού κριτηρίου δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση. Η αποκρυστάλλωση μιας ιδεολογικής ταυτότητας ήταν μία ακόμα πιο επίπονη διαδικασία.
Με Brexit ή χωρίς, είναι ο κρατισμός, ανόητε!
Του Ολύμπιου Ράπτη
Πολλοί εκτιμούν ότι σε ενδεχόμενο rexit ένα τεράστιο βήμα προς μία “περισσότερη Ευρώπη” ίσως γίνει τελικά πραγματικότητα. Θα γίνει όντως;
Μικρά μαθήματα ευρωπαϊκής ιστορίας
Αρχές της δεκαετίας του ΄50 και η προοπτική επανεξοπλισμού της Δ. Γερμανίας ωθεί τα μελλοντικά ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Οι «κακές» εταιρείες
Της Πόλυ Βλάση
Πολλοί έχουν ταυτίσει τις μεγάλες εταιρείες με το «υπέρτατο κακό» επειδή έχουν ως στόχο το κέρδος. Και αναπτύσσουν μια φιλολογία ότι για να κερδίσουν είναι αδίστακτες και εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους τους, παραπλανούν το κοινό σχετικά με τα οφέλη των προϊόντων τους μέσω ψευδών διαφημίσεων, ΣΥΝΕΧΕΙΑ
5 λόγοι για τους οποίους δεν γουστάρω τον ΣΥΡΙΖΑ
Του Κωνσταντίνου Κηπόπουλου
Με ρωτάνε πολλοί φίλοι ”μα γιατί τέτοιο μένος για τον ΣΥΡΙΖΑ”; Μου λένε ”μόνο έναν χρόνο κυβερνάει, άσε να δούμε πως θα τα πάνε και αυτοί” και ”οι άλλοι καλύτεροι ήταν”; ”Γιατί τόσο κακόψυχος, βρε αδερφέ”; Τους εξηγώ κι εγώ ότι υπάρχουν ιδιαίτερα σημεία που πρέπει να προσέξει κανείς σε ένα κόμμα, πέρα από το ωραίο χαμόγελο του αρχηγού του. Άλλοι απογοητεύονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι για τους σωστούς λόγους, λένε π.χ. ότι δεν πούλησε αρκετό τσαμπουκά στους έξω, δεν τα έβαλε με τους μασόνους και τη νέα τάξη πραγμάτων.
Γιατί οι δημοκρατίες επιλέγουν λάθος πολιτικές
Γράφει ο Γιώργος Λαμπρίδης
Η οικονομική πολιτική αποτελεί την σημαντικότερη δραστηριότητα ενός κράτους. Τι μοντέλο πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να αναπτυχθεί η οικονομία; Πρέπει να εφαρμοστεί ένα μοντέλο που είναι πιο κοντά στα οικονομικά της αγοράς ή μήπως ένα μοντέλο αυστηρά περιοριστικό με ελάχιστη ελευθερία;
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του Κομμουνισμού, Φασισμού και Ναζισμού απορρίπτουν της ελεύθερη οικονομία και τις ατομικές ελευθερίες.
Οι πολιτικές που ακολουθούνται είναι άθλιες, αποτυγχάνουν παταγωδώς και το μόνο που φέρνουν είναι θάνατο και καταστροφή. Από την άλλη πλευρά, οι δημοκρατίες υποστηρίζοντας ένα πιο ελεύθερο πλαίσιο κοινωνικής οργάνωσης αποτελούν αναμφίβολα την καλύτερη εναλλακτική.