World Café – A Political Leadership Development fringe event
Το Σάββατο 10 Ιουνίου 2023, ανοίγουμε τις πόρτες σε μια διαφορετική “εκστρατεία”: ξεκινάμε την πρώτη Ακαδημία Political Leadership Development Training το φιλόδοξο πρόγραμμα πολιτικής προετοιμασίας γυναικών που διοργανώνεται με την υποστήριξη του FNF Greece and Cyprus και της Φιλελεύθερη Συμμαχία
Στο πλαίσιο της διοργάνωσης, θα θέλαμε να σας καλωσορίσουμε στο ανοιχτό μέρος της Ακαδημίας, το World Café – A Political Leadership Development fringe event τη συνάντηση διαλόγου και δικτύωσης με ανθρώπους από διαφορετικά πεδία γνώσης και ενδιαφερόντων, πάνω στο θέμα της ανάπτυξης Ηγεσίας. Το να συναντιόμαστε με σκοπό – μια διαδικασία τόσο εύκολη και συνάμα όχι συνηθισμένη στους κύκλους γυναικών – είναι το πρώτο, δύσκολο βήμα της μεταξύ μας γνωριμίας και δικτύωσης.
Κατά τη διάρκεια του ανοιχτού μέρους, θα πάρουν το λόγο οι καλεσμένοι μας για να μιλήσουν για τη δική τους διαδρομή, τις δράσεις, την πολιτική τους καμπάνια, τις γνώσεις ή την εμπειρία που έχουν να μοιραστούν με τις συμμετέχουσες – θα θέλαμε να σας δούμε όλες και όλους σε αυτό το εναρκτήριο καλωσόρισμα!
Το World Café είναι μέρος του προγράμματος της Ακαδημίας, ξεκινάει στις 4:30 μμ το Σάββατο 10 Ιουνίου 2023 και ο χώρος διεξαγωγής του – όπως και για το υπόλοιπο πρόγραμμα – είναι το Impact Hub Athens (Καραΐσκάκη 28, Αθήνα – μετρό: Μοναστηράκι).
Ανακοίνωση στην εφημερίδα Πατρίς (01/04/2023)
Τη συνεργασία τους για κοινή κάθοδο στις επερχόμενες εκλογές 2023, ανακοινώνουν οι επικεφαλής των κομμάτων Κοινωνία Αξιών και Φιλελεύθερη Συμμαχία, την προσεχή Παρασκευή 7 Απριλίου 2023, στις 6 μμ, στο Athens Marriott.
Η Πρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας και συμπατριώτισσά μας Δέσποινα Λιμνιωτάκη και ο Πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών Στέλιος Φενέκος, ενώνουν τις δυνάμεις τους στη διεκδίκηση του κεντρώου χώρου, σε μια ανοιχτή προς τους πολίτες, δημοκρατική πρόσκληση συμπερίληψης και συνδιαμόρφωσης της επόμενης ημέρας.
Όπως αναφέρουν και αυτοί στις τοποθετήσεις τους, η συνέργεια Κοινωνίας Αξιών και Φιλελεύθερης Συμμαχίας έχει ως στόχο τη δημιουργία πλέγματος προστασίας και ασφάλειας στους πολίτες απέναντι σε ένα απρόβλεπτο κράτος από το οποίο μοιάζουν να έχουν χαθεί η αξιοπιστία, η εμπιστοσύνη αλλά, κυρίως, το αίσθημα ότι υπάρχει πολιτική επιλογή, αφού επί χρόνια οι άνθρωποι στριμώχνονται στο να επιλέξουν εκλογικά το μη χείρον ή στο να ψηφίσουν από αντίδραση. Τα δύο κόμματα φιλοδοξούν να παρουσιάσουν μια σειρά ξεκάθαρων διεκδικήσεων που θα προστατεύουν τον πολίτη από τις αυθαιρεσίες της εκάστοτε κυβέρνησης, θα κρατούν αποστάσεις ασφαλείας από το πρωθυπουργικό, συγκεντρωτικό μοντέλο εξουσίας και θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της δυναμικής της χώρας που έχει ως προαπαιτούμενο ένα κοινωνικό συμβόλαιο σεβασμού στις ελευθερίες και τα δικαιώματα.
Πρόσκληση στη συνέντευξη τύπου των κομμάτων Φιλελεύθερης Συμμαχίας – Κοινωνίας Αξιών
Συνέντευξη τύπου της πολιτικής συνεργασίας των κομμάτων Κοινωνίας Αξιών και Φιλελεύθερης Συμμαχίας.Παρασκευή 7 Απριλίου 2023, στις 6 μμ, στο ξενοδοχείο Athens Marriott Hotel (αίθουσα Syros).
Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Τατσόπουλος vs Δικονομική Ναφθαλίνη
Δεν έχουν περάσει παρά μόνο μερικές ώρες από τη στιγμή που η ελληνική κοινωνία παρακολούθησε με έκπληξη και απορία τη σύλληψη, κατά την αυτόφωρη διαδικασία, του συγγραφέα Πέτρου Τατσόπουλου, για εξύβριση και συκοφαντική δυσφήμιση, μετά από σχετική μήνυση που υπέβαλε υποψήφιος πολιτευτής. Μολονότι ο συγγραφέας αφέθηκε ελεύθερος μετά από μερικές ώρες και η διαδικασία απηχεί τις διατάξεις της Ποινικής Νομοθεσίας, είναι καθόλα εύλογη η σύγχυση που δημιούργησε το γεγονός στους πολίτες.
Για τη Φιλελεύθερη Συμμαχία, ο σεβασμός και η προάσπιση της ελευθερίας της έκφρασης αποτελούν καθήκον κάθε ευνομούμενης φιλελεύθερης δημοκρατίας. Ως εκ τούτου, θεωρούμε ότι οι υπάρχουσες διατάξεις σχετικά με τα εγκλήματα κατά της τιμής, στα οποία εμπίπτει και η εν λόγω περίπτωση, αποτελούν κατάχρηση σε βάρος της ελευθερίας του λόγου.
Με αυτό το γνώμονα, προτείνουμε τα εξής:
• Κατάργηση του εγκλήματος της εξύβρισης (διαγραφή από τον Ποινικό Κώδικα, ώστε να μην υπάρχει ανάμειξη της αστυνομίας), με πρόβλεψη αστικής αποζημίωσης του προσφεύγοντος στα δικαστήρια για προσβολή προσωπικότητας.
• Περιορισμός της έγκλησης για δυσφήμιση μόνο για πράξεις που συνιστούν έγκλημα και νομοθετική εξαίρεσή της από την αυτόφωρη διαδικασία. Όσον αφορά στην άμεση κινητοποίηση της ΕΛΑΣ – τη στιγμή που ουκ ολίγες φορές έχει παρατηρηθεί να αγνοούνται μηνύσεις, καταγγελίες και κλήσεις πολιτών – μόνο δυσπιστία έρχεται να προστεθεί από μεριάς των πολιτών και να τεθεί υπό αμφισβήτηση η καθαρότητα των προτεραιοτήτων της υπό το βάρος, μάλιστα, και των πρόσφατων αποκαλύψεων περί διαφθοράς ανωτάτων στελεχών.
Ευρωπροβληματισμοί υπό τη σκιά ενός σκανδάλου
Η επ’ αυτοφώρω σύλληψη της Εύας Καϊλή λόγω εμπλοκής της σε σκάνδαλο διαφθοράς, βάζει φωτιά στο πολιτικό σκηνικό.
Αρχικά, η ομάδα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών μοιάζει λαβωμένη όχι μόνο λόγω της εμπλοκής της Καϊλή αλλά και του Pier Antonio Panzeri, ο οποίος από το 2004 ως το 2019 θήτευσε στο Ευρωκοινοβούλιο υπό την ομπρέλα της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (S&D). Οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές δήλωσαν συγκλονισμένοι από τους ισχυρισμούς περί διαφθοράς στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Για να το πούμε με διαφορετικά λόγια, συγκλονίστηκαν που μέλη της δικής τους ευρωπαϊκής πολιτικής ομάδας πιάστηκαν στα πράσα με το δάκτυλο χωμένο μέσα στο μέλι του παράνομου χρηματισμού. Δε γνώριζαν; Δεν υποψιάστηκαν; Δεν το έψαξαν; Κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου;
Για την Ελλάδα, το σκάνδαλο αποτελεί σοβαρό πλήγμα για το ΠΑΣΟΚ. Η προεκλογική τράπουλα ανατρέπεται και το παιχνίδι του προεκλογικού αγώνα στρέφεται, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αξίζει να απαντηθεί αν ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (πρώην ευρωβουλευτής και συνεργάτης της κυρίας Καϊλή από το 2014) Νίκος Ανδρουλάκης μπήκε ποτέ κι αυτός στο στόχαστρο των βελγικών αστυνομικών αρχών σε μια προσπάθεια εξιχνίασης του τι συνέβαινε στους διαδρόμους της ευρωπαϊκής πολιτικής όλα αυτά τα χρόνια. Να απαντηθεί επίσης αν μια τέτοια ενδεχόμενη έρευνα αποτέλεσε έναυσμα για την παρακολούθησή του από την ΕΥΠ και κατά πόσο αυτές οι δύο υποθέσεις σχετίζονται μεταξύ τους.
Κατά δεύτερον, πρέπει να αναρωτηθούμε σε ποιο βαθμό το φαινόμενο της διαφθοράς ενδημεί μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αν αυτό που αποκαλύφθηκε είναι η κορυφή του παγόβουνου, τι κρύβεται στον πυθμένα; Πόσες και ποιες ακριβώς πολιτικές ενδέχεται να έχουν προταθεί από ευρωβουλευτές (Έλληνες και μη) που δωροδοκήθηκαν υπό τον όρο ότι θα τις πριμοδοτήσουν; Ας ξεκινήσουμε μελετώντας σε τι είδους ευρωπαϊκά ψηφίσματα έβαλε τα τελευταία χρόνια την υπογραφή της η κυρία Καϊλή.
Το σημαντικότερο όμως σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι τούτο: την ίδια ώρα που ένας πόλεμος μαίνεται σε ευρωπαϊκό έδαφος και η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη έχει ταχθεί στο πλευρό της Ουκρανίας, οι εμπλεκόμενοι ευρωβουλευτές φέρονται να χρηματίζονταν από το Κατάρ, ένα κράτος σύμμαχο της Ρωσίας. Οι μοναρχίες του Περσικού κόλπου, ανάμεσα στις οποίες και το Κατάρ, είναι συσπειρωμένες σε στρατηγική συμμαχία με τον Πούτιν, θεωρώντας ότι η Ρωσία παίζει σταθεροποιητικό ρόλο στη Μέση Ανατολή. Κατάρ και Ρωσία, ως χώρες-παραγωγοί υδρογονανθράκων, αντιστρατεύονται την πράσινη ανάπτυξη και την υποκατάσταση των ορυκτών καυσίμων από εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Στο δίλημμα ‘φιλελεύθερο ή αυταρχικό πολιτικό μοντέλο’ η πολιτική ελίτ του Κατάρ, όπως και της Ρωσίας, διαλέγει τον αυταρχισμό. Καταλαβαίνετε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ύψιστο θέμα ευρωπαϊκής ασφάλειας αν αποδειχθεί ότι χρηματισθέντες ευρωπαίοι πολιτικοί δρούσαν ως Δούρειος Ίππος προώθησης ρωσόφιλων πολιτικών θέσεων μέσα στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.
Το 2024 θα διεξαχθούν οι επόμενες Ευρωεκλογές. Ο χρόνος μέχρι τότε δείχνει να είναι αρκετά μακρύς και το ευρωπαϊκό πολιτικό τοπίο που θα έχει διαμορφωθεί εκείνη τη στιγμή είναι ακόμα άγνωστο. Ωστόσο, ίσως τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να χαραχθεί μια τομή με το παρελθόν. Θα πρέπει επιτέλους, ίσως για πρώτη φορά, ο πολιτικός κόσμος να αρχίσει να διαχειρίζεται αυτή την εκλογική αναμέτρηση με τη σοβαρότητα που της αρμόζει. Πώς θα το κάνει αυτό;
Σαν πρώτο βήμα, να πάψει να συμπεριφέρεται σαν οι Ευρωεκλογές να είναι υποδεέστερης σημασίας σε σχέση με τις Εθνικές. Δεν πρόκειται για μια εκλογική αναμέτρηση άρπα-κόλλα. Δεν είναι η φυσική ομορφιά και τα ωραία μάτια μιας δημοσιογράφου διαπιστευτήριο για εξασφάλιση μιας θέσης στην Ευρωβουλή. Σαν δεύτερο βήμα, να επιμορφώσει τη λαϊκή βάση των πολιτικών κομμάτων σε θέματα ευρωπαϊκής πολιτικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας. Όταν φτάσουμε στο σημείο να το πετύχουμε αυτό, ας ελπίσουμε ότι στα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου θα κάθονται πολιτικοί όχι απαραίτητα με προδιαγραφές μοντέλου αλλά με ικανότητες και την αποφασιστικότητα να ξεριζώσουν τα ‘φυτώρια διαφθοράς’ των ευρωπαϊκών οργάνων.
* Ο Κώστας Παπουτσάκης είναι θεραπευτής στο χώρο των εξαρτήσεων (18 Άνω – Ψ.Ν.Α.), και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.
Airbnb: Σοσιαλισμός και παρεοκρατικός καπιταλισμός ή φιλελευθερισμός?
Λίγες μέρες πριν το κλείσιμο της χρονιάς, που πιθανότατα θα κλείσει με ρεκόρ όλων των εποχών για τις τουριστικές εισπράξεις (και πολύ κοντά σε ρεκόρ στον αριθμό επισκεπτών του 2019), μαθαίνουμε ότι η κυβέρνηση προωθεί όπως προανήγγειλε ο Υπουργός Τουρισμού Βασίλης Κικίλιας ένα πλαίσιο ρυθμίσεων με κύριο άξονα την ικανοποίηση των πάγιων αιτημάτων των συνδικαλιστικών οργάνων των ξενοδοχείων για τον περιορισμό της αστικής μίσθωσης (βραχυχρόνιας).
Μέσα στα τελευταία δύσκολα χρόνια της πανδημίας, τα οποία κατά κοινή ομολογία ήταν πολύ δύσκολα για τον ξενοδοχειακό κλάδο, βιώσαμε μια πρωτοφανή επίθεση του συγκεκριμένου κλάδου προς τις βραχυχρόνιες μισθώσεις, τις οποίες και αντιμετωπίζει εχθρικά, θεωρώντας τις υπεύθυνες για απώλεια εισοδήματος, βλέποντας την άνθιση των βραχυχρόνιων μισθώσεων και την προτίμηση που τους δείχνει μεγάλο μέρος ταξιδιωτών. Καταρχήν αυτή η έχθρα έχει τις καταβολές της στο γεγονός ότι οι ξενοδόχοι αισθάνονται ότι υφίστανται κάποιου είδους αθέμιτο ανταγωνισμό, ο οποίος αν εξαφανιστεί νομοθετικά, τότε θα ζήσουν μέρες δόξας και μονοπωλίου. Για ποιόν άραγε αθέμιτο ανταγωνισμό όμως μιλάνε τα ξενοδοχεία των ΕΣΠΑ, των δισεκατομμυρίων σε επιστρεπτέες (και αγύριστες) προκαταβολές, των επιδοτήσεων των εργαζομένων, της έκπτωσης όλων των δαπανών τους όταν αντιπαραβάλλουμε την πραγματικότητα των βραχυχρόνιων μισθώσεων στις οποίες δεν εκπίπτει κανένα απολύτως έξοδο και δεν τυγχάνουν κανενός από τα παραπάνω ευεργετικών μέτρων?
Ο κατά φαντασία αυτός αθέμιτος ανταγωνισμός στην πραγματικότητα δεν υφίσταται, για τον απλούστατο λόγο ότι μιλάμε για διαφορετικές αγορές. Είτε το θέλουν τα ξενοδοχεία είτε όχι, η πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί παγκοσμίως δείχνει την ύπαρξη μιας αγοράς ενοικίασης διαμερισμάτων, η οποία ανταποκρίνεται στις ανάγκες οικογενειών, φοιτητών, ατόμων με χαμηλά budget και επιθυμίας πιο μεσοχρόνιων διαμονών ή ανθρώπων που θέλουν να βιώσουν την εμπειρία της διαμονής όπως τη βιώνουν οι κάτοικοι της πόλης που επισκέπτονται κι όχι στα minimal βιομηχανοποιημένα «κουτάκια» ενός ξενοδοχείου. Οι «καταναλωτές» της βραχυχρόνιας μίσθωσης ενδιαφέρονται να μαγειρέψουν, να γνωρίσουν την γειτονιά στην οποία μένουν (αφήνοντας χρήμα στα μαγαζιά της γειτονιάς) και να βιώσουν την «πραγματική εμπειρία» της πόλης, κάτι το οποίο αδυνατεί να τους προσφέρει το ξενοδοχειακό προϊόν. Αυτή η νέα αγορά, η οποία έχει κάνει την εμφάνιση της σε όλο τον κόσμο δείχνει ότι διεκδικεί ένα μέρος του ταξιδιωτικού προϊόντος, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν οδηγεί σε σοβαρή απειλή τα ξενοδοχεία και το ξενοδοχειακό προϊόν, το οποίο φαίνεται πώς έχει και θα έχει την κυρίαρχη θέση στο συνολικό τουριστικό προϊόν. Κατά συνέπεια νομοθετώντας περιορισμούς υπαγορευμένους από το λόμπι των ξενοδοχείων και συνθλίβοντας την ελεύθερη αγορά των βραχυχρόνιων μισθώσεων, ο νομοθέτης ουσιαστικά θα δημιουργήσει ένα ολιγοπώλιο νοθεύοντας τον ελεύθερο ανταγωνισμό και την ελευθερία επιλογής του καταναλωτή, που σήμερα είναι ελεύθερος να επιλέξει ανάμεσα σε ξενοδοχεία και βραχυχρόνιες μισθώσεις και στην πραγματικότητα θα επιτεθεί σε μια αναπτυσσόμενη αγορά, την οποία έχουν ανάγκη οι καταναλωτές. Ουσιαστικά όποιος δεν βλέπει την ύπαρξη αυτής της αγοράς εθελοτυφλεί και πρακτικά επιτίθεται στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, η οποία σαν σοβαρός τουριστικός παίκτης οφείλει να προσφέρει όλο το φάσμα των προσφερόμενων υπηρεσιών καταλύματος. Για να γίνει καλύτερα κατανοητό το πόσο διακριτή είναι η συγκεκριμένη αγορά από το ξενοδοχειακό προϊόν αρκεί κανείς να σκεφτεί την περσινή χρονιά της πανδημίας. Χωρίς την ύπαρξη των μισθώσεων διαμερισμάτων (τα οποία και διάλεξαν όσοι δεν ήθελαν να συνωστιστούν σε ξενοδοχεία), πόσοι ταξιδιώτες θα έπαιρναν το ρίσκο να ταξιδέψουν στην Ελλάδα και να μας αφήσουν τα ωραία τους ευρώ (τονώνοντας ταυτόχρονα και τα δημόσια οικονομικά)?
Ως γνωστόν, οι βραχυχρόνιες μισθώσεις είναι αστικές μισθώσεις, με τους ίδιους ακριβώς κανόνες όπως όλες οι μακροχρόνιες ή μεσοχρόνιες μισθώσεις. Η μίσθωση είναι ένας από τους κυριότερους τρόπους εκμετάλλευσης του συνταγματικά κατοχυρωμένου ανθρώπινου δικαιώματος της ιδιοκτησίας, ενός δικαιώματος πυλώνα της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Η εισαγωγή περιορισμών στον τρόπο εκμετάλλευσης της ιδιοκτησίας, και στην ουσία ο περιορισμός του δικαιώματος της ιδιοκτησίας είναι χωρίς αμφιβολία μια ευθεία επίθεση στον πυρήνα του ανθρώπινου δικαιώματος της ιδιοκτησίας και κατ’επέκταση στην ίδια την φιλελεύθερη δημοκρατία. Μπορούμε να δεχτούμε την σοσιαλιστική «κοινωνικοποίηση» του δικαιώματος της ιδιοκτησίας, να δεχτούμε ότι δεν πρόκειται περί ενός απόλυτου δικαιώματος όπως περιγράφεται στο Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις, αλλά ότι η ιδιοκτησία του καθενός μας υπάρχει για να εξυπηρετεί τις ανάγκες ενός αόριστου κοινωνικού συνόλου και να δεχτούμε αυθαίρετους περιορισμούς επειδή δήθεν θα οδηγήσουν στην εξυπηρέτηση αυτού του κοινωνικού συνόλου (ενώ στην πραγματικότητα ο μοναδικός ευνοημένος θα είναι οι τσέπες ξενοδοχειακών ομίλων)? Αξίζει η θυσία ενός ανθρώπινου δικαιώματος για αμφίβολους σκοπούς και αποτελέσματα? Ειδικά η εισαγωγή τοπικών περιορισμών, όπως αυτή προαναγγέλεται, οδηγεί στον παράλογισμό της δημιουργίας δικαιώματος ιδιοκτησίας πολλών ταχυτήτων…έτυχε να έχεις ακίνητο σε δήμο με δήμαρχο ΚΚΕ? Ατύχησες!! Η ιδιοκτησία σου κοινωνικοποιείται και θα μπορείς να τη μισθώνεις μόνο από 2 χρόνια και πάνω!! Οδηγούμαστε δηλαδή στο παράλογο, το δικαίωμα της ιδιοκτησίας να έχει βαθμίδες ελευθερίας (ανάλογα τους περιορισμούς), ανάλογα με το αν κάποιοι γραφειοκράτες σε κάποιο γραφείο του Δήμου αποφάσισαν ότι σε αυτή τη γειτονιά θέλουμε λίγη βραχυχρόνια μίσθωση, σε εκείνη περισσότερη, κοκ. Με ποιες άραγε εγγυήσεις θα μπορούσε να εξασφαλιστεί ότι η επιχειρούμενη κοινωνικοποίηση του δικαιώματος ιδιοκτησίας δεν θα γίνεται αυθαίρετα ή καθαρά με κριτήριο να ικανοποιηθούν οι ορέξεις των ψηφοφόρων του εκάστοτε βλαχοδημάρχου? Ουσιαστικά (και σοσιαλιστικά) η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να κάνει κοινωνική πολιτική με την ιδιοκτησία των άλλων, την ίδια στιγμή που το ίδιο το ελληνικό Δημόσιο είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης της χώρας, που θα μπορούσε να λύσει αυτομάτως το πρόβλημα αξιοποιώντας έστω και λίγο την ιδιοκτησία του, που απλώς κάθεται αναξιοποίητη…
Πέρα από τις πολλές και γνωστές ωφέλειες της βραχυχρόνιας μίσθωσης στην Εθνική οικονομία (μέσω της συμβολής της στη μείωση της ανεργίας, στην τόνωση της οικοδομής, στην ανάπτυξη του τουρισμού, στην διάσωση των τραπεζών και στην στήριξη του εισοδήματος του νοικοκυριού), καλό θα ήταν να αναφερθεί και η πολύ σημαντική συμβολή των φορολογικών εσόδων της βραχυχρόνιας μίσθωσης στα Δημόσια Οικονομικά. Μετά το Νόμο 4446/2016, την ενεργοποίηση της πλατφόρμας δήλωσης βραχυχρόνιων μισθώσεων από την ΑΑΔΕ το Σεπτέμβριο του 2018 και μετέπειτα τη συμφωνία της ΑΑΔΕ με όλες τις μεγάλες διαδικτυακές πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης σχετικά με την επιβολή του νόμου και την παροχή όλων των φορολογικών στοιχείων εσόδων για κάθε μίσθωση που διενεργείται στην ελληνική επικράτεια, έχουμε το «παράδοξο» φαινόμενο μια οικονομική δραστηριότητα να είναι απολύτως διαφανής φορολογικά, να αποτυπώνεται συνολικά στο ΑΕΠ και να μην υπάρχει ίχνος φοροδιαφυγής (σε αντίθεση με τόσους άλλους κλάδους της ελληνικής οικονομίας). Έχει δηλαδή το ελληνικό κράτος τη δυνατότητα να αρμέγει την αγελάδα των βραχυχρόνιων μισθώσεων εισπράττοντας φόρους μέχρι και 45% επί των ακαθάριστων εισπράξεων, σε αντίθεση με τον ξενοδοχειακό κλάδο που για κάποιο περίεργο λόγο το μεγαλύτερο μέρος των απασχολούμενων επιχειρήσεων καταφέρνει να βγάζει κάθε χρόνο ζημιές και να μην πληρώνει ποτέ μα ποτέ φόρο εισοδήματος…
Βέβαια, από την άλλη είναι απολύτως κατανοητό ότι οι ξενοδοχειακοί όμιλοι έχουν τεράστια οικονομική ισχύ, πολύ χρήμα για lobbying και κατά παραγγελία μελέτες, ενώ οι δεκάδες χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες της βραχυχρόνιας μίσθωσης, δεν διαθέτουν ούτε μεγάλη οικονομική ισχύ, είναι πολυδιασπασμένοι και ανοργάνωτοι. Βέβαια οι 138.000 ιδιοκτήτες βραχυχρόνιων καταλυμάτων και οι οικογένειες τους έχουν ψήφους. Οπότε η εξίσωση θα είναι εξ ορισμού εξαιρετικά δύσκολη για την κυβέρνηση: σοσιαλισμός και παρεοκρατικός καπιταλισμός ή φιλελευθερισμός?
*Ο κ. Στέλιος Κορρές είναι δικηγόρος Αθηνών, μέλος της Μόνιμης Γενικής Συνέλευσης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.
Δελτίο Τύπου για τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού στην ΔΕΘ 2022
Η ελάχιστα Διεθνής αλλά απολύτως Ελληνική Έκθεση Ιδεών και Παροχών της Θεσσαλονίκης επαναλήφθηκε για άλλη μια χρονιά, με το αναμενόμενο ύφος: κρατικές παροχές χωρίς κοστολόγηση. Άδικα περιμένουν οι πολίτες ότι αυτό το παλαιοπολιτικό πανηγύρι που βαστάει από τις εποχές των παχιών αγελάδων, κάποια στιγμή θα καταργηθεί.
Οι Έλληνες πολίτες, φέτος, χρειάστηκε να εργαστούμε 181 από τις 365 ημέρες του χρόνου ώστε να πληρώσουμε φόρους και εισφορές για το τρίτο μεγαλύτερο παγκοσμίως σε ποσοστό του ΑΕΠ δημόσιο χρέος. Προς αυτούς τους πολίτες και για μια οικονομία που κατατάσσεται – ως προς την οικονομική ελευθερία – εδώ και χρόνια στις τελευταίες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Πρωθυπουργός μιας δήθεν «φιλελεύθερης» κυβέρνησης, παρουσίασε ένα πακέτο ακοστολόγητων επιδομάτων και μαξιμαλιστικών παροχών, τα οποία φυσικά θα πληρωθούν από την τσέπη μας: σε εμάς ο Πρωθυπουργός παρουσίασε “μειώσεις φόρων” που αγγίζουν τα όρια του εμπαιγμού. Σε εμάς, ο Πρωθυπουργός δεν παρουσίασε κανένα σχέδιο για τη δραστική μείωση του τεράστιου και δυσλειτουργικού κράτους. Αλλά και σε ζητήματα που δεν είναι οικονομικής φύσης, ο Πρωθυπουργός της χώρας δεν βρήκε να πει αν προτίθεται να θεσπίσει την ισότητα των ομόφυλων ζευγαριών στον πολιτικό γάμο ενώ δεν τόλμησε να πάρει θέση ούτε για το σοβαρό θέμα των παρακολουθήσεων.
Ο φιλελευθερισμός τελικά είναι εύκολος στα λόγια και δύσκολος στην πράξη. Μόνο οι εθελοτυφλούντες δεν βλέπουν ότι αυτή δεν είναι μία κυβέρνηση που αγαπάει την ελευθερία για τους πολίτες της χώρας αλλά είναι μία σκληροπυρηνική, δεξιά συντηρητική παρέα της οποίας ένας μονόφθαλμος “κλείνει το μάτι” σε λαϊκίστικες πρακτικές που έχουν θέση στο χρονοντούλαπο της δεκαετίας του ογδόντα.
Οι πολίτες δεν αντέχουν η χώρα να κινείται χωρίς προτάσεις στο ενεργειακό ζήτημα, με φόρο πάνω στον φόρο στα καύσιμα, με ΦΠΑ ακόμα στο 24% για είδη πρώτης ανάγκης, με φορολογία από το πρώτο σεντ για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Η χώρα δεν μπορεί να κινείται με χαμηλό εισιτήριο μεν, σε ανύπαρκτες αστικές συγκοινωνίες δε. Η χώρα δεν αντέχει να έχει για πρωθυπουργό μια Μαρία Αντουανέτα που προτείνει παντεσπάνι (χαμηλό συντελεστή στα ποτά, στον φραπέ και στα αναψυκτικά) αντί για ψωμί, του οποίου η τιμή έχει αυξηθεί 20% και θα αυξηθεί κι άλλο, χωρίς να υπάρχει κανένας να συζητήσει την μείωση ή κατάργηση του ΦΠΑ του. Η χώρα έχει ανάγκη από περισσότερη ελευθερία, περισσότερη εργασιακή και επιχειρηματική κινητικότητα, λιγότερο κράτος, μικρότερο κράτος.
Ας τελειώνουμε με τα παραμύθια.
Δελτίο Τύπου
Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Κατά Των Ναρκωτικών, βρήκε τη χώρα μας με θλιβερές επιδόσεις στα ποσοστά θνησιμότητας και λοιμώξεων HIV στην κοινότητα των χρηστών ψυχοδραστικών ουσιών. Τα ποσοστά αυτά είναι υψηλότερα και περισσότερο ανησυχητικά σε σχέση με αυτά που παρατηρούνται στην υπόλοιπη Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Προφανώς κάτι δε γίνεται σωστά στην εφαρμοζόμενη πολιτική που έχουν ακολουθήσει οι πολιτικές μας ηγεσίες μέχρι τώρα. Καλωσορίζουμε την προ λίγων μηνών έναρξη λειτουργίας του Χώρου Επιτηρούμενης Χρήσης από το Δήμο Αθηναίων. Δεν ξεχνάμε όμως ότι μας πήρε 33 χρόνια για να τρέξουμε σε πιλοτική μορφή αυτό που ο Δυτικός κόσμος το είχε ήδη καταστήσει μια πραγματικότητα και άλλα 8 χρόνια για να ρυθμίσουμε το νομοθετικό πλαίσιο.
Πρόσφατα, θεραπευόμενος του 18 ΑΝΩ οδηγήθηκε στη φυλακή για αδικήματα που είχε διαπράξει στο παρελθόν, με ορατό πλέον τον κίνδυνο να κάνει πισωγύρισμα στη θεραπευτική του προσπάθεια. Όταν δεν υπάρχει πολιτική τόλμη για την υιοθέτηση της απεγκληματοποίησης των ναρκωτικών, τέτοια φαινόμενα θα διαιωνίζονται.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστηρίζει το μέτρο της απεγκληματοποίησης, σύμφωνα με το οποίο οι κυρώσεις για τη χρήση ναρκωτικών δε θα εντάσσονται πλέον στο πλαίσιο του ποινικού δικαίου. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία συντάσσεται στο πλευρό των προοδευτικών δυνάμεων που δεν φοβούνται να υιοθετήσουν καινοτόμες πολιτικές, όπως την επέκταση του μέτρου χορήγησης ναλοξόνης για την αντιμετώπιση περιστατικών υπερδοσολογίας. Καλούμε για την αξιολόγηση και επαναχάραξη “στεγνών” και “μη-στεγνών” θεραπευτικών προγραμμάτων, προκειμένου η αρμονική συνύπαρξη τους – μέσα στο νέο κοινωνικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί – να γίνει βιώσιμη.
Ουκρανία: η ιστορία ως πολιτικό άλλοθι και ζώσα πραγματικότητα
Την Πέμπτη 3 Μαρτίου 2022, στις 9 μμ, η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποδέχεται δύο σπουδαίους αναλυτές για να συζητήσουν με το κοινό την τραγωδία του πολέμου στην Ουκρανία.
Μαζί μας θα είναι: Ο κ. Γιώργος Μενεσιάν, Διεθνολόγος – Αναλυτής, Δόκιμος Ερευνητής στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (Ι.ΔΙ.Σ.) και μέλος των Ελεύθερων Νέων Ελλάδος
Ο κ. Γιάννης Χαραλαμπίδης, Ιστορικός, Σύμβουλος Πολιτικής Ανάλυσης και Επικοινωνίας
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί μέσω της πλατφόρμας Zoom. Η διαδικτυακή είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό, με τον παρακάτω σύνδεσμο:
Join Zoom Meeting
https://us02web.zoom.us/j/85454674206?pwd=M2hDbHVaSmE4WW9CZzl6NTN4R3pTQT09
Δελτίο Τύπου
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, πιστή στις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας και του διεθνούς δικαίου, εκφράζει τον αποτροπιασμό της μπροστά στην κατάφωρη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ουκρανίας από την ρωσική εισβολή και καταδικάζει την επεκτατική πολιτική του αυταρχικού δικτάτορα Βλαντιμίρ Πούτιν.
Στεκόμαστε με πόνο δίπλα στη δοκιμασία του ουκρανικού λαού, δηλώνοντας την αμέριστη συμπαράσταση μας.
Καθώς η προάσπιση των μεταπολεμικών κεκτημένων αποτελεί μονόδρομο για τον δυτικό κόσμο, πιστεύουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει μια αποφασιστική απάντηση στην εισβολή, επιβάλλοντας τις ανάλογες κυρώσεις στο ρωσικό καθεστώς, προετοιμαζόμενη παράλληλα αποτελεσματικά για την προσφυγική κρίση που έπεται.
Αναμένουμε από την ελληνική κυβέρνηση να πράξει τα δέοντα στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να σταθεί αρωγός στην Ουκρανία με κάθε δυνατό τρόπο.