Η νίκη Μακρόν και οι φιλελεύθεροι προβληματισμοί για τους υποστηρικτές Λε Πεν
Μεγάλη η νίκη του Μακρόν και ανακουφιστική η ήττα της Λε Πεν στις Προεδρικές εκλογές. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως δέκα εκατομμύρια Γάλλοι ψηφοφόροι ψήφισαν για την Μαρίν Λε Πεν και αυτά που υποστηρίζει. Πρέπει να ακουστούν οι ανησυχίες τους και να εξεταστεί το γιατί ψήφισαν αυτό που ψήφισαν. Θα μπορούσα να τους κατατάξω σε δύο κατηγορίες.
α) Αυτούς που έχουν “αισθητικό πρόβλημα” με το διαφορετικό. Δεν τους αρέσει να βλέπουν μαύρους, μουσουλμάνους με μαντίλες, ξένες επιγραφές στα μαγαζιά. Με αυτούς πράγματι δεν μπορείς να συζητήσεις. Έχουν την εικόνα της χώρας στην παιδική τους ηλικία και την αποζητούν μη μπορώντας να καταλάβουν πως και η Γαλλία της παιδικής τους ηλικίας θα έμοιαζε ξένος τόπος για τους παππούδες τους.
β) Σε αυτούς που έχουν βάσιμες ή αβάσιμες ανησυχίες για την δημόσια τάξη και την ασφάλειά τους, για τις δουλειές τους, για το μέλλον τους. Σε αυτούς πρέπει αυτά τα θέματα να συζητηθούν.
Όσο απλοϊκό είναι να πιστεύεις πως όλοι οι μετανάστες είναι κακοί και εν δυνάμει τρομοκράτες άλλο τόσο απλοϊκό είναι να νομίζεις πως όλοι οι μετανάστες θα είναι καλοί και υπάκουοι στους νόμους. Το μεταναστευτικό κύμα (που δεν μπορεί να ανακοπεί όσο και αν το θέλουν οι δεξιοί) θα φέρει και άτομα που θα κοιτάξουν να παρανομήσουν για το εύκολο κέρδος. Φυσικά και όλα δείχνουν πως οι μετανάστες που παρανομούν είναι ένα ελάχιστο ποσοστό του συνόλου των μεταναστών και το ισοζύγιο ανάμεσα στους μετανάστες που εργάζονται και προσφέρουν στις χώρες προορισμού και σε αυτούς που παρανομούν είναι συντριπτικά θετικό.
Ωστόσο οι αστυνομίες πρέπει να γίνουν καλύτερες και πιο αποτελεσματικές και σε αυτή την προσπάθεια της διαφύλαξης της δημόσιας τάξης, οι κοινότητες των μεταναστών είναι σύμμαχοι γιατί πολλές φορές τα θύματα της εγκληματικότητας των μεταναστών είναι οι ίδιοι οι μετανάστες. Πρέπει λοιπόν η αστυνομία όχι μόνο να είναι κοντά στους μετανάστες αλλά να έχει και αστυνομικούς από τις κοινότητες των μεταναστών (με αξιοκρατικά κριτήρια πάντοτε) που να μπορούν να εντοπίσουν στοιχεία που το μάτι του ημεδαπού αστυνομικού δεν θα έπιαναν.
Για τις δουλειές, πρέπει το επιχειρηματικό περιβάλλον να βελτιωθεί. Αν διαμαρτύρονται καμιά φορά οι ημεδαποί έμποροι για το εμπόριο των αλλοδαπών που δεν τηρεί όλους τους κανόνες, ας εξεταστούν οι κανόνες. Χρειάζονται τόσο υψηλοί φόροι; τόση γραφειοκρατία; τόσες ασφαλιστικές εισφορές;
Και τέλος είτε θα πρέπει το εκπαιδευτικό σύστημα να απελευθερωθεί ώστε να μπουν και άλλοι παίκτες εκτός του κράτους στην εκπαίδευση που θα επενδύσουν σε υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό (κάποιοι από αυτούς τους παίκτες μπορεί να είναι και κοινότητες των μεταναστών) , είτε θα πρέπει το κράτος να αποχωρήσει από πολλούς τομείς για να εστιάσει στην παιδεία, πάλι όμως με ένα αποκεντρωμένο σύστημα που θα ευνοήσει την καινοτομία και την δυναμική ανάπτυξη.
Η φιλελεύθερη δημοκρατία θα πρέπει να επανεξετάσει και να φιλελευθεροποιήσει τα σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά της αν θέλει να ανακόψει οριστικά το κύμα του εθνολαϊκισμού.
Του Νίκου Χαραλάμπους – Αντιπρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον amagi στις 8 Μαΐου 2017