• Απόδειξη ανικανότητας και αποτυχίας

    Χωρίς καμία έκπληξη ακούσαμε σήμερα τις εξαγγελίες της “φιλελεύθερης” κυβέρνησης Μητσοτάκη σχετικά με το νέο τέλος επιτηδεύματος ύψους 1.444 ευρώ που θα επιβαρύνει 473.000 ελεύθερους επαγγελματίες. Έχοντας εξαγγείλει ήδη προεκλογικά από τις εκλογές του 2019 την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος η ΝΔ, όχι μόνο δεν το κατάργησε, αλλά του δίνει νέο όνομα (ελάχιστο τεκμαρτό φορολογητέο εισόδημα) και ρίχνει στάχτη στα μάτια μας καταργώντας το παλαιό τέλος επιτηδεύματος σταδιακά. Ουσιαστικά, η θέσπιση του νέου χαρατσιού αποδεικνύει την πλήρη αποτυχία και ανικανότητα της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, πρόβλημα γνωστό σε όλους και με λύσεις επίσης γνωστές σε όλους. Αντί η κυβέρνηση να κάνει τη δουλειά της καταφεύγει στην φορολογική εξόντωση πολλών συμπολιτών μας, που είναι απολύτως συνεπείς προς τις φορολογικές τους υποχρεώσεις, επειδή ουσιαστικά αρνείται να κάνει τη δουλειά της, δηλαδή να εντοπίσει την φοροδιαφυγή μέσω τεχνικών ελέγχου προσαύξησης περιουσίας, κίνησης τραπεζικών λογαριασμών και άλλων εμμέσων μεθόδων φορολογικού ελέγχου. Αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής θα είναι να πληγούν ανεπανόρθωτα κάποιοι συμπολίτες μας οι οποίοι καλούνται ουσιαστικά να κλείσουν τα βιβλία τους και να βγουν εκτός αγοράς εργασίας.

    Πιο ανησυχητικό είναι το ότι πλήττονται για μια ακόμη φορά οι πιο αδύναμοι με ένα χαράτσι επί δικαίων και αδίκων: είναι παραπάνω από προφανές ότι η εισαγωγή τεκμαρτού εισοδήματος συνιστά τεράστιο πλήγμα στους πολίτες που δε μπορούν ή/και δεν θέλουν να δουλέψουν πλήρες ωράριο, επιτείνοντας τις ανισότητες σε βάρος των γυναικών και των ηλικιωμένων. Για μια ακόμη φορά, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύει ότι η αντίληψή της για την ισότητα και τη συμπερίληψη εξαντλείται σε προσχηματικές αναφορές.

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σημειώνει επίσης με απογοήτευση το γεγονός ότι οι ανακοινώσεις των ‘προοδευτικών’ κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για το ζήτημα δεν κάνουν την παραμικρή αναφορά στις παραπάνω εξόφθαλμες διακρίσεις. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να καταστρέφει με τον πιο αισχρό τρόπο τις ζωές πολλών συμπολιτών μας, προτείνουμε σε αυτή να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία για να συλλάβει τη φοροδιαφυγή, όπως έχουν κάνει τόσες και τόσες χώρες στον σύγχρονο κόσμο.

  • Κατάργηση των τεκμηρίων διαβίωσης τώρα!

    Με αφορμή το καταστροφικό οικονομικά 2020 για μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας, η Φιλελεύθερη Συμμαχία καλεί την κυβέρνηση της ΝΔ να καταργήσει άμεσα τα τεκμήρια διαβίωσης και να σταματήσει τη δήμευση της περιουσίας των πολιτών που έκαναν το τραγικό λάθος να έχουν ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο ή να στέλνουν το παιδί τους σε ιδιωτικό σχολείο (αφαιρώντας το σχετικό βάρος από τον κρατικό προϋπολογισμό της Παιδείας).
    Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, το μέτρο των τεκμηρίων διαβίωσης ήταν ένα μέτρο καταστροφικό για εκατομμύρια συμπολίτες μας, πολλοί από τους οποίους  οδηγήθηκαν στην υπερφορολόγηση και την οικονομική εξαθλίωση.
    Στο υπολογισμό αυτού του φανταστικού εισοδήματος δεν έπαιζε βεβαίως κανένα απολύτως ρόλο το αν οι θιγόμενοι είχαν χάσει την εργασία τους ή είχαν κλείσει την επιχείρηση τους, αφού το καφκικό μέτρο των τεκμηρίων διαβίωσης δεν αναγνώριζε τέτοιου είδους “εξαιρετικές” περιστάσεις που όμως δυστυχώς αποτελούσαν και αποτελούν καθημερινότητα για πολλούς συμπολίτες μας.
    Καλούμε την κυβέρνηση να καταργήσει άμεσα το απάνθρωπο αυτό μέτρο!

     

  • Τέχνη, φόροι, ψήφοι

    Του Γιάννη Παπαδόπουλου*

    Καθώς γράφω αυτό το άρθρο είμαι στο αεροπλάνο και επιστρέφω από επαγγελματικό ταξίδι στην Ιταλία. Στο περιθώριο των εργασιών εκεί, επισκέφτηκα για πρώτη φορά το Βατικανό και η επίγευση από την επίσκεψη έχει μια… χαρμολύπη.

    Από τη μια, θαύμασα από κοντά κάποια από τα εντυπωσιακότερα αρχιτεκτονικά και καλλιτεχνικά θαύματα όλων των εποχών. Όμως, ακόμα και την ώρα που τα περιεργαζόμουν με το στόμα ανοιχτό, δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι την αθέατη πλευρά: τα άτομα των οποίων οι κόποι συγκεντρώθηκαν από βασιλείς και ιερείς υπό τη μορφή φόρων, αναγκαστικών εισφορών και αεριτζίδικων υποσχέσεων  (βλέπε συγχωροχάρτι) για να χτιστούν αυτά τα αρχιτεκτονικά και καλλιτεχνικά θαύματα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά η ειρωνεία ότι τα πιο πολλά από αυτά φτιάχτηκαν για να τιμήσουν μια θρησκεία που κηρύττει την εγκράτεια, την εθελοντική διανομή του πλούτου, την ελεημοσύνη κτλ, δεν με απασχόλησε ιδιαίτερα.

    Οπότε, από τη μία σκέφτομαι: πόσο φτωχότερος θα ήταν ο κόσμος αν δεν είχε συσσωρευτεί αυτός ο πλούτος και δεν είχε διοχετευτεί στην τέχνη;

    Από την άλλη αναρωτιέμαι: πόσα άτομα έζησαν μια πιο φτωχική ζωή για να διακοσμήσει ο Μιχαήλ Άγγελος την Καπέλα Σιστίνα; Πόσοι άνθρωποι δεν ταξίδεψαν ποτέ για να χρηματοδοτηθούν τα 200 χρόνια κατασκευής του ναού του Αγίου Πέτρου;

    Στο δεύτερο ερώτημα δεν έχω απάντηση: η τέχνη δύσκολα κοστολογείται και η αξία της θυσίας δύσκολα υπολογίζεται.  Στο  πρώτο, όμως, νομίζω πως έχω.

    Ο Ernst Gombrich στο «Χρονικό της Τέχνης» ακολουθεί την διαχρονική εξέλιξη των θεμάτων και των τεχνοτροπιών της τέχνης. Περίπου στη μέση του 19ου αιώνα εντοπίζει μια αλλαγή που μεταμορφώνει την τέχνη: τον τρόπο χρηματοδότησης. Ενώ μέχρι τότε ο καλλιτέχνης έψαχνε να γίνει «πελάτης» (cliens) σε κάποιον «πατρόνα» (patronus) ο οποίος θα χρηματοδοτούσε την τέχνη του, για διάφορους λόγους η προσφορά πατρόνων μειώνεται.

    Το άγχος επιβίωσης του καλλιτέχνη αυξάνει κατακόρυφα, αλλά, ταυτόχρονα, απελευθερώνεται: ο καλλιτέχνης δεν είναι πλέον εγκλωβισμένος σε θρησκευτικά θέματα, ούτε είναι υποχρεωμένος να ικανοποιήσει την κάθε απαίτηση του πατρόνα (στο έργο του Jan van Eyck “ Madonna with Canon Joris van der Paele”, ο πατρόνας εμφανίζεται στο… πλάι της Βρεφοκρατούσας!). Έτσι η σύγχρονη τέχνη γεννιέται και από μέθοδος αποθέωσης του πατρόνα και των ιδεών / θέλω του, μεταμορφώνεται σε πολυμορφικό τρόπο έκφρασης, κριτικής, εκπαίδευσης, διαμαρτυρίας, αυτοαναφορικότητας, στοχασμού κτλ.

    Επομένως, ο κόσμος μάλλον δεν φτωχαίνει όταν ο κάθε άνθρωπος αφήνεται να χρησιμοποιήσει τα χρήματά του όπως θέλει. Απλώς, επειδή το κάθε άτομο  έχει διαφορετικές ανάγκες και επιθυμίες, τα χρήματα δεν χρησιμοποιούνται για να χρηματοδοτήσουν έργα μονοσήμαντα, που ανήκουν σε λίγους και είναι συγκεντρωμένα σε λίγα μέρη. Αντιθέτως, διαχέονται  και δημιουργούν  ένα διάσπαρτο στο χώρο, πολύ-ιδιοκτησιακό μωσαϊκό έργων διαφορετικών θεματικών, σκοπών και μορφής.

    Λίγη ώρα έχει μείνει ως την προσγείωση και μια τελευταία ερώτηση με απασχολεί: μήπως και σήμερα γίνεται κάτι το αντίστοιχο; Μήπως και σήμερα κάποιοι συγκεντρώνουν τους κόπους μας για να επιδιώξουν δικούς τους, συγκεντρωτικούς, μονοθεματικούς, μη-ανταποδοτικούς σκοπούς, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα ανύπαρκτα χαμόγελα συνταξιούχων που θα ήθελαν να πάρουν ένα δώρο παραπάνω στα εγγόνια τους  ή την αμηχανία των μισθωτών που δουλεύουν ατελείωτες ώρες χωρίς να μπορούν να προσφέρουν στην οικογένειά τους μία έξοδο για φαγητό;

    Αυτή την απάντηση οφείλουμε να τη δώσουμε ο καθένας μόνος, και ίσως αυτή η απάντηση να πρέπει να είναι το βασικό κριτήριο που θα καθοδηγήσει την ψήφο μας.

    Εγώ, πάντως, έχω απαντήσει: ο κόπος μας μαζεύεται με αυξανόμενη λαιμαργία, καλύπτεται με έναν μανδύα δήθεν υποστήριξης των αδυνάμων που στην πραγματικότητα είναι σύστημα εξάρτησης των αδυνάτων από διάφορους πατρόνες, χρησιμοποιείται ανερυθρίαστα για ιδιωτικούς σκοπούς των διαχειριστών, και, δυστυχώς, ο κόπος μας δεν θα γίνει ποτέ Καπέλα Σιστίνα και Άγιος Πέτρος. Δηλαδή, δεν θα γίνει ποτέ έργο που ναι μεν στέρησε πολλά από πολλά άτομα, αλλά τουλάχιστον προσέφερε δουλειά σε πολλές νεότερες γενιές και στιγμές ευχαρίστησης σε αμέτρητους επισκέπτες. Δυστυχώς, οι κόποι μας θα γίνουν μόνο Καρανίκες, Πετσίτες, άχρηστες κρατικές δομές και ορδές πληρωμένων κομματοσκυλοtweets…  Και έχω καλύτερα σχέδια για τους κόπους μου. Καλή προσγείωση (ή μήπως απογείωση;)!

     

    *o Γιάννης Παπαδόπουλος είναι μέλος της Μόνιμης Γενικής Συνέλευσης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας

     

    Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Liberal στις 2 Ιανουαρίου 2019

  • Ένα αληθινό παράδειγμα φτωχοποίησης των πολιτών

    Ένα αληθινό παράδειγμα φτωχοποίησης των πολιτών. Η παρούσα κυβέρνηση θεωρεί ως λύση την αύξηση των φόρων για την παροχή επιπλέον επιδομάτων. Οι φιλελεύθεροι θέλουμε να μειωθούν τα εμπόδια ώστε να μπορέσουν οι πολίτες να δημιουργήσουν ελεύθερα και να παράξουν Αξία για τον εαυτό τους και το σύνολο.

    *Του Άρη Κωνσταντινίδη   

    “Μετά απο 8 χρόνια ύφεσης τα λεφτά οικογενειακώς τελείωσαν. Και όχι μόνο τελείωσαν αυτά που είχαμε μαζέψει, αλλά χρωστάμε κι όλας(κι ας μη χρωστούσαμε ποτέ και σε κανέναν). Χωρίς κάποιο μαξιλαράκι ο άνθρωπος αισθάνεται ανασφάλεια, φοβάται το αύριο, αλλά και το σήμερα, την κάθε στιγμή. Έχω στο όνομα μου ένα μικρό αγροτεμάχιο στο Λαύριο. Προσπάθησα να το πουλήσω. Άρχισα πριν δύο χρόνια με ένα ποσόν στις 20.000 ευρώ. Δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον. Περίμενα, μετά από καιρό το έριξα στις 15.000, και λίγο αργότερα κι άλλο, στις 10.000.

    Πριν λίγες μέρες με πήρε τηλέφωνο κάποιος και πρόσφερε μόνο 5.000 ευρώ. Στριμώχτηκα. Το σκέφτηκα. Άλλος δεν είχε φανεί. Η μοναδική προσφορά που είχα ήταν σε τιμή πραγματικού ξεπουλήματος. Πλην όμως ο φόβος είναι μεγάλος εχθρός. Μετά από μεγάλη σκέψη αποφάσισα να συμφωνήσω να το ξεπουλήσω. Το δέχτηκα.

    Όμως η εφορία είχε αντίθετη γνώμη. Για να το πουλήσω (το οικόπεδό μου, την περιουσία μου), χρειάζομαι φορολογική ενημερότητα. Πρέπει να έχω δηλαδή έντυπο της εφορίας στα χέρια μου που να αποδεικνύει ότι δεν οφείλω στο Κράτος. Οι οφειλές μου όμως, είναι τέτοιες, που και ολόκληρο το ποσόν της πώλησης να καταβάλω στην εφορία, πάλι θα χρωστάω. Συνεπώς οι μοναδικές λύσεις είναι δύο:

    Ή το παρατάω απούλητο κι ο θεός βοηθός, ή το πουλάω με τους όρους του Κράτους. Δηλαδή, να μπω στη διαδικασία να το ξεπουλήσω. Όχι όμως για να μου μείνει κάτι στα χέρια, αλλά για να πάρει Ολόκληρο το ποσόν το Κράτος, με τελικό αποτέλεσμα, Και να μην έχω οικόπεδο, Και να μην έχω δεκάρα στην άκρη, Και να εξακολουθήσω να χρωστάω!

    Το κράτος τα έχει κανονίσει όλα, ιδίως αν είσαι ελεύθερος επαγγελματίας. Σου επιβάλλει μέσα σε μία τριετία, φόρους τόσο εξοντωτικούς, τόσο άδικους και αυθαίρετους, που είναι περίπου αδύνατον να τους εξοφλήσεις. Σου παίρνει ό,τι είχες και δεν είχες μαζέψει τόσα χρόνια και συνεχίζει ακάθεκτο τη φοροληστεία. Και όταν έρθει η ώρα να μείνεις με το τίποτα, με το απόλυτο μηδέν, εξαναγκαζόμενος προφανώς να του χρωστάς, όλο και περισσότερα, σε αποκλείει και από οποιονδήποτε άλλον τρόπο σκεφτείς για να βοηθήσεις κάπως τον εαυτό σου. Όχι βέβαια για να γίνεις πλούσιος, για να αποκτήσεις χρήμα με ουρές (πώς θα μπορούσε άλλωστε σήμερα να γίνει αυτό;), αλλά απλώς για να σου μείνει κάτι στα χέρια για ώρα ανάγκης!

    Είναι πολύ πικρή ιστορία να είσαι Έλληνας πολίτης. Είναι σκέτη Καταδίκη!”

     

    *O κ. Άρης Κωνσταντινίδης είναι μέλος της ΜΓΣ της Φιλελεύθερης Συμμαχίας

    *Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Liberal την 1η Δεκεμβρίου, 2018.

  • Για την Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας

    Η 7η Ιουλίου είναι Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας για την Ελλάδα. Είναι η ημέρα όπου σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και του Προϋπολογισμού οι Έλληνες πολίτες έχοντας εργαστεί επί έξι και πλέον μήνες αποκλειστικά και μόνο με σκοπό να πληρώσουν φόρους, μπορούν (;) να διαθέσουν τους υπόλοιπους σε εργασία που καλύπτει μόνο τις δικές τους ανάγκες και σκοπούς.

    Σύμφωνα και με την σχετική μελέτη του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετων (ΚΕΦΙΜ), η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστηρίζει πως είναι απαράδεκτο να εργάζονται οι πολίτες περισσότερο από το μισό χρόνο τους για το κράτος. Είναι στην ολότητά του απαράδεκτο να εργάζονται οι πολίτες της χώρας για ένα διεφθαρμένο, αναποτελεσματικό, παρασιτικό κράτος το οποίο καθημερινά διαπιστώνουμε ότι βολεύει τους πελάτες του και αδιαφορεί για τους αδύναμους, για την υποστήριξη των οποίων υποτίθεται πάνε οι φόροι.

    Η φορολογία είναι ένα είδος κλοπής. Κλοπή του ιδρώτα τίμιων ανθρώπων που αποδίδεται σε τρίτους με την μορφή 13ων και 14ων μισθών. Κλοπιμαία που μοιράζονται με συντάξεις για τις οποίες δεν έχουν πληρωθεί εισφορές, ή επιδόματα για κατά φαντασίαν τυφλούς. Κλοπή που τα παράγωγά της γίνονται “θέσεις εργασίας” σε μια γωνιά του Δημόσιου Τομέα (και μερικές φορές και του κρατικοδίαιτου ιδιωτικού) για τις οποίες ούτε εργασία αντιστοιχεί, ούτε παραγωγή και μερικές φορές ούτε καν θέση. Κλοπιμαία που “δικαιολογούνται” με πανάκριβα “έργα” που κάνει το ελληνικό κράτος και εκ των υστέρων μαθαίνουμε ότι θα μπορούσαν να γίνουν φθηνότερα και καλύτερα από τον ιδιωτικό τομέα. Κλοπή που μετατρέπεται στην “ασφάλεια” του φαληρισμένου ΟΑΕΕ και την “περίθαλψη” του διαλυμένου ΕΣΥ. Κλοπή που στερεί πόρους από την πραγματική αγορά και η οποία όλοι έχουν πλέον αντιληφθεί ότι κύριο στόχο έχει την αναδιανομή του πλούτου μεταξύ των βολεμένων του συστήματος και όχι την υποστήριξη των συμπολιτών μας που έχουν πραγματικές ανάγκες.

    Η Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας είναι μια ημέρα κατά την οποία γίνεται αντιληπτό ότι η μορφή του σύγχρονου κράτους ρέπει προς μια μορφή τυραννίας απομυζώντας πόρους για να ταΐσει στρατιές ψηφοφόρων τους οποίους πρώτα έχει φτωχοποιήσει. Ο φαύλος κύκλος της φτώχειας βασίζεται στη χρήση της φορολογίας πρώτα ως όπλο εξαθλίωσης των πολλών και μετά ως όπλο εξαγοράς της ψήφου τους.

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία τάσσεται υπέρ της μείωσης των φόρων οπωσδήποτε, οπουδήποτε σε οποιαδήποτε ευκαιρία. Καλούμε τους πολίτες που θέλουν να ανασάνουν από το φορομπηχτικό κράτος να έλθουν κοντά μας.

  • Η σταύρωση της Ελληνικής Οικονομίας: ΕΕ και ΔΝΤ σε διαρκή ρόλο Πόντιου Πιλάτου

    Εδώ και αρκετούς μήνες εκπρόσωποι του ΔΝΤ και της ΕΕ είχαν διαμηνύσει σε όλους τους τόνους ότι οι θεσμοί δεν θα ανέχονταν νέες αυξήσεις στη φορολογία των Ελλήνων πολιτών.

    Με αγανάκτηση, όμως, διαπιστώνουμε ότι το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε σήμερα στην Βουλή περιλαμβάνει σημαντικές αυξήσεις στη φορολογία και πολλούς νέους φόρους, πολιτική που εξυπηρετεί την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προκειμένου να διατηρήσει τα προνόμια των συντεχνιών και του πελατειακού κράτους. Μάλιστα πληροφορούμαστε ότι οι ίδιοι οι θεσμοί πίεζαν για περαιτέρω μείωση του αφορολόγητου στο εισόδημα των μισθωτών.

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ

  • Μειώστε άμεσα τους φόρους

    Πριν από λίγες μέρες ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ μας διαβεβαίωνε ότι το επενδυτικό κλίμα στην Ελλάδα αλλάζει. Αντιλαμβανόμαστε την αισιοδοξία του και πραγματικά θα θέλαμε να είναι αλήθεια. Άλλωστε τι καλύτερο για την χώρα αν η κυβέρνηση εξασφαλίζει σταθερό οικονομικό περιβάλλον με μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης; Μονάχα ιδεοληπτικοί, χαιρέκακοι και μικρόνοες πολιτικοί μπορούν και είναι ευχαριστημένοι από τις δυσάρεστες εξελίξεις στο οικονομικό πεδίο.

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ

  • Όχι στη πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τον πανευρωπαϊκό φόρο περιουσίας

    Πανευρωπαϊκό φόρο επί της περιουσίας προτείνει η Κομισιόν σε μια προσπάθεια να αυξήσει τους πόρους που αποσπούν τα ευρωπαϊκά κράτη από την ιδιωτική οικονομία.

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία προειδοποιεί πως ένα τέτοιο μετρό θα είναι άδικο κοντόφθαλμο, και πως οδηγεί την ΕΕ στην λάθος κατεύθυνση οικονομικά και πολιτικά.

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ

  • Απλό φορολογικό σύστημα και όχι απλή παραβίαση προσωπικών δεδομένων

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καταδικάζει το προσφατο μέτρο που ανακοινώθηκε για την παροχή πληροφοριών από τα πιστωτικά ιδρύματα προς το Κράτος.

    Το Ελληνικό Κράτος στην προσπάθειά του να συντηρήσει το μέγεθός του μέσα από τη φορολογία, καθώς και τους κομματικούς στρατούς που τρέφονται από αυτό, επιβάλλει στα πιστωτικά ιδρύματα να παρέχουν πληροφορίες στη ‘Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων’.

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ

  • Επιτέλους, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα για τη χειμαζόμενη τάξη των απαγωγέων

     Η κυβέρνηση σε μια ακόμη προσπάθεια να καταπολεμήσει την ύφεση αποφάσισε να βοηθήσει την χειμαζόμενη τάξη των απαγωγέων δίνοντάς τους την δυνατότητα να βλέπουν στο Internet τις φορολογικές δηλώσεις  των πολιτών και να επιλέγουν έτσι σωστά το επόμενο θύμα τους.

    Η κυβέρνηση μπορεί επίσης να θεσμοθετήσει, για ακόμα μεγαλύτερη διευκόλυνση των απαγωγέων, την υποχρεωτική ανάρτηση από το λαιμό των φορολογούμενων κουδούνας μεγέθους ανάλογου του ύψους της φορολογικής τους δήλωσης.

    Έτσι θα βοηθηθούν και όσοι απαγωγείς υστερούν σε τεχνολογικές γνώσεις ώστε να μην αντιμετωπίζουν αθέμιτο ανταγωνισμό από τους συναδέλφους τους που θα εκμεταλλεύονται στο έπακρον τις νέες μηχανογραφικές δυνατότητες που τους προσφέρει η κυβέρνηση.