• Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο βαθύ ΠΑΣΟΚ

    Η αντιπρόεδρος της Βουλής, κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου, απευθυνόμενη στην αξιωματική αντιπολίτευση υπαινίχθηκε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι και όσοι φιλοδοξούν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι θα τη στείλουν και πάλι στην αντιπολίτευση με την ψήφο τους. Η κ. Χριστοδουλοπούλου, εργαλειοποίησε το δημόσιο εργατικό δυναμικό με δύο τρόπους: Πρώτα, εκβίασε έμμεσα τους ήδη εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα ότι αν δεν επανεκλεγούν, οι θέσεις τους είναι επισφαλείς. Έπειτα, παροχολόγησε στους ανέργους την πιθανή “τακτοποίηση” στον δημόσιο τομέα της χώρας αν βοηθήσουν με την ψήφο τους να επανεκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, και τους απείλησε για το τι θα συμβεί στην περίπτωση που επιλέξουν να ψηφίσουν κάτι άλλο.

    Η παραδοχή του τρόπου σκέψης της κ. Χριστοδουλοπούλου είναι χαρακτηριστική ενός κόμματος που υποστηρίζει τον κρατισμό σε κάθε του μορφή, θεωρώντας πως η κοινωνία είναι αυτή που οφείλει να εξυπηρετεί το Δημόσιο, πως ο δημόσιος τομέας είναι κάτι αποκομμένο από τους κανόνες κόστους-οφέλους και πως ανεξάρτητα από την παραγωγικότητα του και τη χρησιμότητα του στους πολίτες πρέπει να διογκώνεται διαρκώς.
    Μην ξεχνάμε ότι η διόγκωση του δημοσίου, που διαχρονικά προκαλούσαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, δημιούργησε ένα ακριβό και μη παραγωγικό κράτος που δεν μπορούσε να καλύψει τα έξοδά του. Έτσι έφτασε η Ελλάδα στην εποχή των μνημονίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει αυτή την τακτική, στηρίζοντας απροκάλυπτα ένα πελατειακό κράτος.

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστηρίζει πως ο δημόσιος τομέας υφίσταται για να εξυπηρετεί τους πολίτες, να προστατεύει τα δικαιώματά τους και να είναι πυλώνας σταθερότητας στο επιχειρείν και όχι εργαλείο στα χέρια κάθε λαϊκιστή πολιτικού που θέλει να εκβιάσει ψήφους.

  • Το Κράτος ληστεύει τα αποθεματικά των Δήμων

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καταγγέλλει την προσπάθεια της Κυβέρνησης να τραβήξει 5 δις από τους τραπεζικούς λογαριασμούς Δήμων και Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης με σκοπό να στηρίξει την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων δανείων και οφειλών. Όλα αυτά, για να μη χρησιμοποιήσει τα διαθέσιμα δανεισμού από το τρίτο μνημόνιο, εξαπατώντας τους πολίτες, σε μια προσπάθεια να χτιστεί ένα αφήγημα «καθαρής εξόδου» στις αγορές, λίγο πριν τις εκλογές. Την ίδια λαθροχειρία υφίστανται και οι συντάξεις ανθρώπων που έχουν συμπληρώσει τα απαιτούμενα χρόνια και ένσημα εργασίας και περιμένουν πάνω από ένα έτος για να ξεκινήσει η καταβολή της σύνταξης τους.

    Καταδικάζουμε ως ανήθικη τη χρήση και εργαλειοποίηση χρημάτων εκτός κρατικού προϋπολογισμού, για ψηφοθηρικούς σκοπούς. Τα αποθεματικά αυτά είναι αναγκαία για τις πάγιες ανάγκες Δήμων και Δημοτικών επιχειρήσεων (όπως καθαριότητα και φωτισμός), αλλά και για την αντιμετώπιση έκτακτων περιπτώσεων (ακραίες καιρικές συνθήκες, πυρκαγιές κ.α.). Πρόκειται για εισφορές που έχουν πληρωθεί από πολίτες μέσω λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος κι άλλων δημοτικών τελών.

    Επιπλέον, η αφαίμαξη που θα προκαλέσει στις τράπεζες η ανάληψη των αποθεματικών, κινδυνεύει να αποβεί καταστροφική και για το τραπεζικό σύστημα, το οποίο ήδη κλυδωνίζεται από το μικρό σύνολο μη κρατικών καταθέσεων.

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστηρίζει τη διοικητική αυτοτέλεια και οικονομική αυτοδυναμία των Δήμων. Ένα μικρό και ευέλικτο κράτος θα μπορεί να συντηρείται χωρίς οπορτουνιστικές λαθροχειρίες που το μόνο που βελτιώνουν είναι η εικόνα της εκάστοτε κυβέρνησης σε βάρος της ζωής των πολιτών.

  • Η μόνη Θρησκευτική Ουδετερότητα είναι ο Διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας

    Μετά το κοινό ανακοινωθέν του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, η Φιλελεύθερη Συμμαχία εκφράζει την απογοήτευσή της. Όχι μόνο οποιαδήποτε εξαγγελία για θρησκευτική ουδετερότητα του Ελληνικού Κράτους αποδείχθηκε ψευδής, αλλά και οι φορολογούμενοι θα επωμιστούν το κόστος μιας κακής συμφωνίας.

    Κατά τη συμφωνία με τον Αρχιεπίσκοπο, η Κυβέρνηση παραδέχτηκε το τίμημα της εκκλησιαστικής περιουσίας δίχως όμως να έχει γίνει καμία καταμέτρηση της αξίας που υποτίθεται ότι το Ελληνικό Δημόσιο απέκτησε. Επίσης, δεν έχει υπολογιστεί η αξία της μισθοδοσίας κρατικής χρηματοδότησης της Εκκλησίας. Η Ελληνική Πολιτεία παραιτείται των αξιώσεών της, ιδρύοντας κατ’ ουσίαν μία κοινοπραξία κτηματικής εκμετάλλευσης με την Εκκλησία, που όχι μόνο δεν διαχωρίζει, αλλά περιπλέκει περαιτέρω τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους.

    Το τελικό αποτέλεσμα της συμφωνίας είναι ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι θα συνεχίζουν να χρηματοδοτούν στο διηνεκές την εκκλησιαστική μισθοδοσία ενώ η αφαίρεση των ιερέων από το δημόσιο μισθολόγιο θα επιτρέψει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να παρακάμψει τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας, διορίζοντας έναν κομματικό στρατό αργόμισθων ψηφοφόρων της στο Δημόσιο που αναπόφευκτα θα οδηγήσει εκ νέου τα οικονομικά της χώρας σε εκτροχιασμό.

    Κύριο αίτημα του Φιλελευθερισμού είναι ο απόλυτος σεβασμός σε κάθε θρησκευτική έκφραση (ή την απουσία της) και η αποδοχή των θρησκευτικών πεποιθήσεων κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Ο μόνος δρόμος για την πραγματική θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους περνάει μέσα από την αφαίρεση κάθε αναφοράς σε θρησκεία στο Σύνταγμα της χώρας, μετατροπή της Εκκλησίας της Ελλάδος από Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και απεμπλοκή κάθε θρησκεύματος από το οικογενειακό δίκαιο, δημόσια κτίρια και δημόσιες λειτουργίες (όπως οι ορκωμοσίες). Για τη Φιλελεύθερη Συμμαχία, τα περιουσιακά ζητήματα με την Εκκλησία πρέπει να επιλυθούν οριστικά και μόνιμα, έτσι ώστε να υπάρξει μετάβαση σε ένα καθεστώς κατά το οποίο θα μπορεί η ίδια να αυτοχρηματοδοτεί τις λειτουργίες της.

  • Άλλη μια μέρα, άλλη μια παράλογη επιβάρυνση

    Η κυβέρνηση επαναφέρει τη λογική των δασμών σε μέσα αποθήκευσης, εγγραφής και αναπαραγωγής έργων «πνευματικής ιδιοκτησίας» με επιβάρυνση της αξίας τους από 2 έως 6%.

    Αναρωτιόμαστε αν οι συγγραφείς του νομοσχεδίου έχουν υπολογίσει την πιθανή απώλεια εσόδων και ζημιά που προκαλείται στις εγχώριες εταιρίες πωλήσεων των εν λόγω συσκευών και μέσων; Σε μια εποχή που όλες οι δημοκρατίες παγκοσμίως προσπαθούν να βοηθήσουν τους πολίτες των χωρών τους να οικειοποιηθούν τις νέες τεχνολογίες και να προάγουν την ψηφιοποίηση, η Ελλάδα προωθεί λουδίτικες πολιτικές και διδάσκει την τεχνοφοβία στα σχολεία.

    Οι δημιουργοί δεν χρειάζονται τον πατέρα κράτος να τους χαρτζιλικώνει, χρειάζονται ελευθερία για να δημιουργούν.

  • Για το έκτακτο επίδομα στους συνταξιούχους: Ένα σκληρό αλλά αναγκαίο «Όχι»

    Ίσως από την εποχή του «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» έχουμε να δούμε -τόσο εμφανώς- τον ρόλο του πολιτικού ως μαφιόζου, που μοιράζει κλοπιμαία για να αγοράσει εύνοια και υπακοή από πολίτες που θεωρεί υποχείρια.

    Η κυβέρνηση δεν νοιάζεται για την οικονομική κατάσταση των συνταξιούχων αλλά για το γεγονός πως οι συνταξιούχοι είναι μια ομάδα πολιτών που ψηφίζει περισσότερο από άλλους πολίτες. Αν η κυβέρνηση νοιαζόταν για κοινωνικά ευαίσθητες ομάδες, θα έπρεπε να φροντίσει να καλύψει τις ελλείψεις στις υποδομές για την υποστήριξη των ΑΜΕΑ, να μειώσει τους φόρους και τους κανονισμούς στις επιχειρήσεις ώστε να καταπολεμηθεί η χρόνια ανεργία στους νέους, να καλύψει τις πιο έντονες ελλείψεις σε φάρμακα σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας και να βοηθήσει τα νοικοκυριά με παιδιά που ζουν σε πραγματικές συνθήκες εξαθλίωσης. Όμως, αυτή η διασπορά βοήθειας δεν φέρνει ψήφους.

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ

  • Για την απόφαση του ΣτΕ και την αντίδραση της κυβέρνησης

    Η απόφαση του ΣτΕ για το νόμο Παππά ήταν αναμενόμενη. Αναμενόμενες ήταν και οι αντιδράσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μέσω των δηλώσεων της κυβερνητικής εκπροσώπου, που για άλλη μια φορά δείχνουν την αντίληψη και τις ιδεολογικές καταβολές των κυβερνώντων σε θέματα όπως η δημοκρατία και η διάκριση των εξουσιών.

    Η απαίτηση για σεβασμό και στοιχειώδη δημοκρατικότητα σκοντάφτει μπροστά στα συχνά και επαναλαμβανόμενα κρούσματα τέτοιου είδους πολιτικών συμπεριφορών. Ο κ. Παππάς είναι έκθετος και ο στοιχειώδης αυτοσεβασμός επιβάλλει να υποβάλλει την παραίτησή του. Φυσικά και δεν θα το κάνει.

    Το μοντέλο λειτουργίας του κράτους που ευαγγελίζεται αυτή η κυβέρνηση είναι μία διαρκής αποτυχία και αποδεικνύεται καθημερινά και στη πράξη ότι μόνο οι φιλελεύθερες δυνάμεις της χώρας μπορούν να προσφέρουν λύσεις.

  • Το πραγματικό πρόσωπο μιας καταστροφικής κυβέρνησης

    Έχουν από καιρό πάψει να είναι θέμα πολιτικού σχολιασμού οι εκτός δημοκρατικού πλαισίου συμπεριφορές, η αναλγησία και η αμετροέπεια του Πρωθυπουργού. Ο κ.Τσίπρας μας παρουσίασε αυτά για τα οποία ήταν ήδη γνωστός στις κλίκες του κόμματός του εδώ και χρόνια:

    -Ότι είναι αλαζόνας. Επιδεικνύει απαράδεκτη συμπεριφορά σε εργαζομένους που οι δικές του -χωρίς λογική- αποφάσεις οδηγούν σε ανεργία.

    -Ότι είναι διπρόσωπος. Πότε μιλά για «το ευρώ που δεν είναι φετίχ» και πότε για το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» που κυνήγησε πέρυσι στο δημοψήφισμα. Πότε μιλά για τον ΕΝΦΙΑ που δεν θα πλήρωνε και πότε μας κουνάει επιτιμητικά το δάχτυλο πως «ο τζάμπας τελείωσε».

    -Ότι είναι εξουσιομανής και αρέσκεται σε παιχνίδια παρασκηνίου. Είναι αδιανόητο, εν έτει 2016, ο πρωθυπουργός να προκαταλαμβάνει απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας.

    Από κοντά φυσικά ακολουθούν και οι πιστοί του σύντροφοι, όπως ο κ.Πολάκης που υποδεικνύει ποια θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά μιας δημοσιογράφου, όταν οι απόψεις της δεν είναι αρεστές στο καθεστώς ή θίγουν την ουσία των αποφάσεών του. Ο κ.Πολάκης όπως και άλλα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ξεχνούν την προσωρινότητα της θέσης τους και πιστεύουν ότι με την τεχνητή πόλωση και την ύβρη μπορούν να κυβερνούν για πάντα. Καμιά χώρα, όμως, δεν μπορεί για πάντα να μένει ακίνητη απέναντι στον κάθε Τσίπρα και τον κάθε Πολάκη να τη σπρώχνουν ακόμα πιο βαθιά στην ανεργία, τη φτώχεια και τη μιζέρια.

    Η πραγματικότητα είναι αναπόδραστη όσο και αν την αγνοούν. Στη ΔΕΘ υπέγραψαν το πολιτικό τους τέλος και απλώς δεν το γνωρίζουν.

  • Επενδυτικό Σοκ: το πιο σύντομο ανέκδοτο του ΣΥΡΙΖΑ

    Αυτές τις ημέρες βλέπουμε υπουργούς και στελέχη της κυβέρνησης να παρελαύνουν από το Ελληνογερμανικό Επιχειρηματικό Φόρουμ και να κάνουν δημόσιες δηλώσεις με αποδέκτες υποψηφίους επενδυτές. Όπως συνηθίζεται σε αυτές τις εκδηλώσεις, ακούμε εξαγγελίες για «επενδυτικό σοκ», στρατηγικά σχέδια ανάπτυξης και άλλες γενικόλογες θεωρίες για το πώς θα ανακάμψει η οικονομία.

    Κύριοι Υπουργοί, πρέπει επιτέλους να καταλάβετε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα άκρως αποκρουστική για ξένους επενδυτές. Κανείς δεν θέλει να τοποθετήσει τα χρήματα του σε ένα διαλυμένο τραπεζικό σύστημα όπου οι καταθέσεις κινδυνεύουν άμεσα με κούρεμα. Κανείς δεν θέλει να βάλει μπρος μια επένδυση όταν βλέπουν το πάθημα της Eldorado Gold, όπου ένας υπουργός (Σκουρλέτης) αγνοεί επιδεικτικά δικαστικές αποφάσεις και έχει προκαλέσει ζημίες εκατομμυρίων ευρώ στον επενδυτή. Κανείς δεν επιθυμεί να επενδύσει σε μια χώρα όπου η κυβέρνηση δείχνει εντελώς ανίκανη να πάρει τις απαραίτητες πολιτικές αποφάσεις για να κλείσει την αξιολόγηση και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στην αγορά.

    Ξεχάστε τα επενδυτικά σοκ, κύριοι, και φροντίστε να αναθερμάνετε πρώτα την πολύ κακή ψυχολογία του επιχειρηματικού κλίματος.

  • Η ανεπάρκεια ως αρετή

    «Άμα θέλω να τους τρελάνω όλους, θα κάνω εσένα Πρόεδρο της Βουλής». Με αυτήν τη φράση του Πρωθυπουργού, όπως αποκαλύπτει η κ. Ζ.Κωνσταντοπούλου, εκπονήθηκε το “μεγαλοφυές” σχέδιό του να της αναθέσει την προεδρία της Βουλής, με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα. Με αυτήν την αγοραία λογική ο κ. Τσίπρας αντιμετωπίζει όλα τα σοβαρά ζητήματα της χώρας. Προσπαθεί να “αιφνιδιάσει”, να “μπλοφάρει” σαν άλλος αποτυχημένος τζογαδόρος που νομίζει ότι θα τινάξει τη μπάνκα στον αέρα. Αντί αυτού, όμως, τινάζεται το σπίτι μας.

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ

  • Το Κομματικό Κράτος του ΣΥΡΙΖΑ

    Στον έναν χρόνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το βασικό έργο που έχει να επιδείξει αυτή η κυβέρνηση είναι:

    • η επαναπρόσληψη των καθαριστριών στο Υπουργείο Οικονομικών και η “προαγωγή” τους σε… δικαστικούς υπαλλήλους
    • το άνοιγμα της ΕΡΤ
    • οι προσλήψεις συγγενών και φίλων στο δημόσιο

    Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα χρεοκοπημένη, με τις τράπεζες να έχουν περιέλθει και να παραμένουν σε καθεστώς capital control, τον ιδιωτικό τομέα να καταρρέει, με πολίτες που αναγκάζονται να γίνουν οικονομικοί μετανάστες και που οι ελπίδες για ανάπτυξη επαφίενται στο…ΕΣΠΑ (!).

    Η ανικανότητα σε συνδυασμό με την αλαζονεία δεν αφήνουν περιθώρια καμίας προσδοκίας. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία -σταθερά αντίθετη στον κρατισμό που γεννά το πελατειακό κράτος- ζητά από την κυβέρνηση, αν της έχει απομείνει ίχνος ντροπής, να παραιτηθεί.