• Κουβανοποίηση της ελληνικής οικονομίας

    Εσχάτως η ελληνική κυβέρνηση έχει υιοθετήσει ένα μοντέλο κουβανοποίησης της ελληνικής οικονομίας, με το κράτος να αναλαμβάνει μέρος των εξόδων του πολίτη για τρόφιμα, βενζίνη, θέρμανση, “ακρίβεια”, στέγαση, “ομογένεια”, κηδεία, γέννηση, “ορεινή και μειονεκτική περιοχή” και κάθε άλλου είδους επίδομα που μπορεί να φανταστεί ένας κρατικοδίαιτος γραφειοκράτης σε συνεργασία με πολιτικούς που χρησιμοποιούν το δημόσιο χρήμα για να επιδοτούν συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων με αντάλλαγμα την επανεκλογή τους. Το μοντέλο αυτό της αέναης επιδοματικής πολιτικής αποτελεί δείγμα κοινωνικής χρεοκοπίας και εφαρμοζόταν στο παρελθόν στις σοβιετικές δικτατορίες και σήμερα στην Κούβα καθώς επιδιώκει, χωρίς αποτέλεσμα όπως απέδειξε η ιστορία, το κράτος να υποκαταστήσει την ελεύθερη οικονομία.

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία πιστή στην ευημερία που αποφέρει μια ελεύθερη οικονομία σε όλους αλλά ιδιαίτερα στα πιο φτωχά στρώματα του λαού, καλεί την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αντί να επιδοτεί αποσπασματικά και τυχάρπαστα για προεκλογικούς λόγους τα έξοδα των Ελλήνων, να μειώσει τους φόρους ώστε να μπορεί ο πολίτης να αγοράσει από μόνος του τα αγαθά που επιθυμεί χωρίς να εξευτελίζεται με οριακές παροχές από το διαρκώς διογκούμενο κράτος – πατερούλη.

    Για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, η κυβέρνηση εγκλωβίζει τον ελληνικό λαό σε ένα αποτυχημένο μοντέλο διαρκούς κρατικής παρέμβασης και εξάρτησης που μονιμοποιεί τη φτωχοποίηση με μοναδικούς ωφελημένους τους προνομιούχους που ασκούν την εξουσία και τα κατεστημένα συμφέροντα που την νέμονται.

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καλεί τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του να εγκαταλείψει αμέσως την άθλια και ανήθικη εκλογική επιδοματική πολιτική που οδηγεί σε περαιτέρω γιγαντισμό το κράτος και την αυθαιρεσία του και να βοηθήσει πραγματικά τους πολίτες με τον μοναδικό τρόπο που διαθέτει μία κυβέρνηση, την μείωση των φόρων και του κρατικού παρεμβατισμού στη ζωή των πολιτών.

  • Airbnb: Σοσιαλισμός και παρεοκρατικός καπιταλισμός ή φιλελευθερισμός?

    Λίγες μέρες πριν το κλείσιμο της χρονιάς, που πιθανότατα θα κλείσει με ρεκόρ όλων των εποχών για τις τουριστικές εισπράξεις (και πολύ κοντά σε ρεκόρ στον αριθμό επισκεπτών του 2019), μαθαίνουμε ότι η κυβέρνηση προωθεί όπως προανήγγειλε ο Υπουργός Τουρισμού Βασίλης Κικίλιας ένα πλαίσιο ρυθμίσεων με κύριο άξονα την ικανοποίηση των πάγιων αιτημάτων των συνδικαλιστικών οργάνων των ξενοδοχείων για τον περιορισμό της αστικής μίσθωσης (βραχυχρόνιας).

    Μέσα στα τελευταία δύσκολα χρόνια της πανδημίας, τα οποία κατά κοινή ομολογία ήταν πολύ δύσκολα για τον ξενοδοχειακό κλάδο, βιώσαμε μια πρωτοφανή επίθεση του συγκεκριμένου κλάδου προς τις βραχυχρόνιες μισθώσεις, τις οποίες και αντιμετωπίζει εχθρικά, θεωρώντας τις υπεύθυνες για απώλεια εισοδήματος, βλέποντας την άνθιση των βραχυχρόνιων μισθώσεων και την προτίμηση που τους δείχνει μεγάλο μέρος ταξιδιωτών. Καταρχήν αυτή η έχθρα έχει τις καταβολές της στο γεγονός ότι οι ξενοδόχοι αισθάνονται ότι υφίστανται κάποιου είδους αθέμιτο ανταγωνισμό, ο οποίος αν εξαφανιστεί νομοθετικά, τότε θα ζήσουν μέρες δόξας και μονοπωλίου. Για ποιόν άραγε αθέμιτο ανταγωνισμό όμως μιλάνε τα ξενοδοχεία των ΕΣΠΑ, των δισεκατομμυρίων σε επιστρεπτέες (και αγύριστες) προκαταβολές, των επιδοτήσεων των εργαζομένων, της έκπτωσης όλων των δαπανών τους όταν αντιπαραβάλλουμε την πραγματικότητα των βραχυχρόνιων μισθώσεων στις οποίες δεν εκπίπτει κανένα απολύτως έξοδο και δεν τυγχάνουν κανενός από τα παραπάνω ευεργετικών μέτρων?

    Ο κατά φαντασία αυτός αθέμιτος ανταγωνισμός στην πραγματικότητα δεν υφίσταται, για τον απλούστατο λόγο ότι μιλάμε για διαφορετικές αγορές. Είτε το θέλουν τα ξενοδοχεία είτε όχι, η πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί παγκοσμίως δείχνει την ύπαρξη μιας αγοράς ενοικίασης διαμερισμάτων, η οποία ανταποκρίνεται στις ανάγκες οικογενειών, φοιτητών, ατόμων με χαμηλά budget και επιθυμίας πιο μεσοχρόνιων διαμονών ή ανθρώπων που θέλουν να βιώσουν την εμπειρία της διαμονής όπως τη βιώνουν οι κάτοικοι της πόλης που επισκέπτονται κι όχι στα minimal βιομηχανοποιημένα «κουτάκια» ενός ξενοδοχείου. Οι «καταναλωτές» της βραχυχρόνιας μίσθωσης ενδιαφέρονται να μαγειρέψουν, να γνωρίσουν την γειτονιά στην οποία μένουν (αφήνοντας χρήμα στα μαγαζιά της γειτονιάς) και να βιώσουν την «πραγματική εμπειρία» της πόλης, κάτι το οποίο αδυνατεί να τους προσφέρει το ξενοδοχειακό προϊόν. Αυτή η νέα αγορά, η οποία έχει κάνει την εμφάνιση της σε όλο τον κόσμο δείχνει ότι διεκδικεί ένα μέρος του ταξιδιωτικού προϊόντος, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν οδηγεί σε σοβαρή απειλή τα ξενοδοχεία και το ξενοδοχειακό προϊόν, το οποίο φαίνεται πώς έχει και θα έχει την κυρίαρχη θέση στο συνολικό τουριστικό προϊόν. Κατά συνέπεια νομοθετώντας περιορισμούς υπαγορευμένους από το λόμπι των ξενοδοχείων και συνθλίβοντας την ελεύθερη αγορά των βραχυχρόνιων μισθώσεων, ο νομοθέτης ουσιαστικά θα δημιουργήσει ένα ολιγοπώλιο νοθεύοντας τον ελεύθερο ανταγωνισμό και την ελευθερία επιλογής του καταναλωτή, που σήμερα είναι ελεύθερος να επιλέξει ανάμεσα σε ξενοδοχεία και βραχυχρόνιες μισθώσεις και στην πραγματικότητα θα επιτεθεί σε μια αναπτυσσόμενη αγορά, την οποία έχουν ανάγκη οι καταναλωτές. Ουσιαστικά όποιος δεν βλέπει την ύπαρξη αυτής της αγοράς εθελοτυφλεί και πρακτικά επιτίθεται στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, η οποία σαν σοβαρός τουριστικός παίκτης οφείλει να προσφέρει όλο το φάσμα των προσφερόμενων υπηρεσιών καταλύματος. Για να γίνει καλύτερα κατανοητό το πόσο διακριτή είναι η συγκεκριμένη αγορά από το ξενοδοχειακό προϊόν αρκεί κανείς να σκεφτεί την περσινή χρονιά της πανδημίας. Χωρίς την ύπαρξη των μισθώσεων διαμερισμάτων (τα οποία και διάλεξαν όσοι δεν ήθελαν να συνωστιστούν σε ξενοδοχεία), πόσοι ταξιδιώτες θα έπαιρναν το ρίσκο να ταξιδέψουν στην Ελλάδα και να μας αφήσουν τα ωραία τους ευρώ (τονώνοντας ταυτόχρονα και τα δημόσια οικονομικά)?

    Ως γνωστόν, οι βραχυχρόνιες μισθώσεις είναι αστικές μισθώσεις, με τους ίδιους ακριβώς κανόνες όπως όλες οι μακροχρόνιες ή μεσοχρόνιες μισθώσεις. Η μίσθωση είναι ένας από τους κυριότερους τρόπους εκμετάλλευσης του συνταγματικά κατοχυρωμένου ανθρώπινου δικαιώματος της ιδιοκτησίας, ενός δικαιώματος πυλώνα της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Η εισαγωγή περιορισμών στον τρόπο εκμετάλλευσης της ιδιοκτησίας, και στην ουσία ο περιορισμός του δικαιώματος της ιδιοκτησίας είναι χωρίς αμφιβολία μια ευθεία επίθεση στον πυρήνα του ανθρώπινου δικαιώματος της ιδιοκτησίας και κατ’επέκταση στην ίδια την φιλελεύθερη δημοκρατία. Μπορούμε να δεχτούμε την σοσιαλιστική «κοινωνικοποίηση» του δικαιώματος της ιδιοκτησίας, να δεχτούμε ότι δεν πρόκειται περί ενός απόλυτου δικαιώματος όπως περιγράφεται στο Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις, αλλά ότι η ιδιοκτησία του καθενός μας υπάρχει για να εξυπηρετεί τις ανάγκες ενός αόριστου κοινωνικού συνόλου και να δεχτούμε αυθαίρετους περιορισμούς επειδή δήθεν θα οδηγήσουν στην εξυπηρέτηση αυτού του κοινωνικού συνόλου (ενώ στην πραγματικότητα ο μοναδικός ευνοημένος θα είναι οι τσέπες ξενοδοχειακών ομίλων)? Αξίζει η θυσία ενός ανθρώπινου δικαιώματος για αμφίβολους σκοπούς και αποτελέσματα? Ειδικά η εισαγωγή τοπικών περιορισμών, όπως αυτή προαναγγέλεται, οδηγεί στον παράλογισμό της δημιουργίας δικαιώματος ιδιοκτησίας πολλών ταχυτήτων…έτυχε να έχεις ακίνητο σε δήμο με δήμαρχο ΚΚΕ? Ατύχησες!! Η ιδιοκτησία σου κοινωνικοποιείται και θα μπορείς να τη μισθώνεις μόνο από 2 χρόνια και πάνω!! Οδηγούμαστε δηλαδή στο παράλογο, το δικαίωμα της ιδιοκτησίας να έχει βαθμίδες ελευθερίας (ανάλογα τους περιορισμούς), ανάλογα με το αν κάποιοι γραφειοκράτες σε κάποιο γραφείο του Δήμου αποφάσισαν ότι σε αυτή τη γειτονιά θέλουμε λίγη βραχυχρόνια μίσθωση, σε εκείνη περισσότερη, κοκ. Με ποιες άραγε εγγυήσεις θα μπορούσε να εξασφαλιστεί ότι η επιχειρούμενη κοινωνικοποίηση του δικαιώματος ιδιοκτησίας δεν θα γίνεται αυθαίρετα ή καθαρά με κριτήριο να ικανοποιηθούν οι ορέξεις των ψηφοφόρων του εκάστοτε βλαχοδημάρχου? Ουσιαστικά (και σοσιαλιστικά) η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να κάνει κοινωνική πολιτική με την ιδιοκτησία των άλλων, την ίδια στιγμή που το ίδιο το ελληνικό Δημόσιο είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης της χώρας, που θα μπορούσε να λύσει αυτομάτως το πρόβλημα αξιοποιώντας έστω και λίγο την ιδιοκτησία του, που απλώς κάθεται αναξιοποίητη…

    Πέρα από τις πολλές και γνωστές ωφέλειες της βραχυχρόνιας μίσθωσης στην Εθνική οικονομία (μέσω της συμβολής της στη μείωση της ανεργίας, στην τόνωση της οικοδομής,  στην ανάπτυξη του τουρισμού, στην διάσωση των τραπεζών και στην στήριξη του εισοδήματος του νοικοκυριού), καλό θα ήταν να αναφερθεί και η πολύ σημαντική συμβολή των φορολογικών εσόδων της βραχυχρόνιας μίσθωσης στα Δημόσια Οικονομικά. Μετά το Νόμο 4446/2016, την ενεργοποίηση της πλατφόρμας δήλωσης βραχυχρόνιων μισθώσεων από την ΑΑΔΕ το Σεπτέμβριο του 2018 και μετέπειτα τη συμφωνία της ΑΑΔΕ με όλες τις μεγάλες διαδικτυακές πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης σχετικά με την επιβολή του νόμου και την παροχή όλων των φορολογικών στοιχείων εσόδων για κάθε μίσθωση που διενεργείται στην ελληνική επικράτεια, έχουμε το «παράδοξο» φαινόμενο μια οικονομική δραστηριότητα να είναι απολύτως διαφανής φορολογικά, να αποτυπώνεται συνολικά στο ΑΕΠ και να μην υπάρχει ίχνος φοροδιαφυγής (σε αντίθεση με τόσους άλλους κλάδους της ελληνικής οικονομίας). Έχει δηλαδή το ελληνικό κράτος τη δυνατότητα να αρμέγει την αγελάδα των βραχυχρόνιων μισθώσεων εισπράττοντας φόρους μέχρι και 45% επί των ακαθάριστων εισπράξεων, σε αντίθεση με τον ξενοδοχειακό κλάδο που για κάποιο περίεργο λόγο το μεγαλύτερο μέρος των απασχολούμενων επιχειρήσεων καταφέρνει να βγάζει κάθε χρόνο ζημιές και να μην πληρώνει ποτέ μα ποτέ φόρο εισοδήματος…

    Βέβαια, από την άλλη είναι απολύτως κατανοητό ότι οι ξενοδοχειακοί όμιλοι έχουν τεράστια οικονομική ισχύ, πολύ χρήμα για lobbying και κατά παραγγελία μελέτες, ενώ οι δεκάδες χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες της βραχυχρόνιας μίσθωσης, δεν διαθέτουν ούτε μεγάλη οικονομική ισχύ, είναι πολυδιασπασμένοι και ανοργάνωτοι. Βέβαια οι 138.000 ιδιοκτήτες βραχυχρόνιων καταλυμάτων και οι οικογένειες τους έχουν ψήφους. Οπότε η εξίσωση θα είναι εξ ορισμού εξαιρετικά δύσκολη για την κυβέρνηση: σοσιαλισμός και παρεοκρατικός καπιταλισμός ή φιλελευθερισμός?

    *Ο κ. Στέλιος Κορρές είναι δικηγόρος Αθηνών, μέλος της Μόνιμης Γενικής Συνέλευσης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.

  • Κατάργηση των τεκμηρίων διαβίωσης τώρα!

    Με αφορμή το καταστροφικό οικονομικά 2020 για μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας, η Φιλελεύθερη Συμμαχία καλεί την κυβέρνηση της ΝΔ να καταργήσει άμεσα τα τεκμήρια διαβίωσης και να σταματήσει τη δήμευση της περιουσίας των πολιτών που έκαναν το τραγικό λάθος να έχουν ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο ή να στέλνουν το παιδί τους σε ιδιωτικό σχολείο (αφαιρώντας το σχετικό βάρος από τον κρατικό προϋπολογισμό της Παιδείας).
    Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, το μέτρο των τεκμηρίων διαβίωσης ήταν ένα μέτρο καταστροφικό για εκατομμύρια συμπολίτες μας, πολλοί από τους οποίους  οδηγήθηκαν στην υπερφορολόγηση και την οικονομική εξαθλίωση.
    Στο υπολογισμό αυτού του φανταστικού εισοδήματος δεν έπαιζε βεβαίως κανένα απολύτως ρόλο το αν οι θιγόμενοι είχαν χάσει την εργασία τους ή είχαν κλείσει την επιχείρηση τους, αφού το καφκικό μέτρο των τεκμηρίων διαβίωσης δεν αναγνώριζε τέτοιου είδους “εξαιρετικές” περιστάσεις που όμως δυστυχώς αποτελούσαν και αποτελούν καθημερινότητα για πολλούς συμπολίτες μας.
    Καλούμε την κυβέρνηση να καταργήσει άμεσα το απάνθρωπο αυτό μέτρο!

     

  • Ο μύθος της φορολογίας των Βρυξελλών και η θέση των Φιλελευθέρων

    * Του Ολύμπιου Ράπτη

      

    Στην επικαιρότητα: Γαλλία και Γερμανία προωθούν πανευρωπαϊκή φορολογία των Facebook και Google επί των διαδικτυακών διαφημίσεων τους.

    Οι κρατιστές αριστερά και δεξιά: θετικό μέτρο, αλλά πολύ λίγο. 2,5 δις ευρώ  θα μαζεύονται όλα κι όλα ετησίως, όσο μονάχα ένας ΕΝΦΙΑ. Βάλτε φόρους στα πλαστικά, στην ψηφιακή οικονομία, ακόμα και στα ρομπότ.

    Η alt-right Τραμπική Δεξιά: Μακρόν και Μέρκελ θέλατε, πληρώστε τώρα φορολάγνοι, μενουμευρώπηδες φιλελέδες.

    Οι Φιλελεύθεροι;

    Η Φορολογία στην Ευρωπαϊκή Ένωση εμπίπτει κυρίως στην αρμοδιότητα των Κρατών-Μελών της. Για πανευρωπαϊκή συμφωνία απαιτείται διπλή ομοφωνία στο Συμβούλιο, πρώτα ως θέμα για συζήτηση και ύστερα για υιοθέτηση.

    Οι πρώην κομμουνιστικές χώρες της Βαλτικής υιοθέτησαν γραμμικούς συντελεστές (flat tax). Κανένα εμπόδιο από τις Βρυξέλλες. Γιατί απλά δεν πέφτει λόγος στις Βρυξέλλες. Η Εσθονία δε πήγε την κούρσα της προσέλκυσης επενδύσεων και εταιρειών σε άλλο επίπεδο μέσω του προγράμματος e-residence.

    Η Ιρλανδία; Ξεκίνησε από την ίδια αφετηρία με εμάς, σήμερα έχει το διπλάσιο σχεδόν ανά κάτοικο εισόδημα σε σχέση με τον μ.ό της Ε.Ε.

    Βουλγαρία, Κύπρος, Λουξεμβούργο: ευχαριστούν τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για την φυγή χιλιάδων ελληνικών επιχειρήσεων και κεφαλαίων, τέτοια δώρα δεν έρχονται για πάντα.

    Η Δανία, αντιθέτως, επιβάλλει όντως υψηλούς φορολογικούς συντελεστές. Για όσους δεν γνωρίζουν ωστόσο, η Δανία χρηματοδοτεί το κοινωνικό της κράτος μέσω της πιο ευέλικτης εργατικής νομοθεσίας από όλες τις χώρες της Ε.Ε (flexicurity)! Αλήθεια, όταν μας λέγανε να γίνουμε η “Δανία του Νότου” εννοούσαν και στο θέμα της εργασιακής ευελιξίας ή αρκούσε μόνο η φαντασίωση του σκανδιναβικού κοινωνικού κράτους;

    Γαλλία και Γερμανία λοιπόν προσπάθησαν να περάσουν πανευρωπαϊκή συμφωνία φορολόγησης του τζίρου, ούτε καν των κερδών, εκατοντάδων διαδικτυακών γιγάντων. Απέτυχαν, γιατί ο Βορράς, οι Βαλτικές, η Ιρλανδία, Ολλανδία και Λουξεμβούργο, χώρες με παραδοσιακά ισχυρή συμμετοχή φιλελευθέρων κομμάτων στην διακυβέρνηση, αντιτάχθηκαν. Γι’ αυτό και καταθέτουν (Γαλλία και Γερμανία) τώρα αυτή τη νέα συμβιβαστική πρόταση μήπως και γίνει αποδεκτή από το σύνολο των χωρών της Ε.Ε.

    Κι η Ελλάδα; Αφού δεν μπορούμε να περιμένουμε τις Βρυξέλλες, νομοθετούμε μόνοι μας πρόσθετους φόρους υπέρ τρίτων (ΕΔΕΟΑΠ) αυξάνοντας το κόστος του διαφημιζόμενου και τον παρασιτισμό.

    Μύθος λοιπόν η “Φορολογία των Βρυξελλών”; Μύθος, και όχι ο μόνος!

     

    *ο Ολύμπιος Ράπτης είναι μέλος της Μόνιμης Γενικής Συνέλευσης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας 

    ** Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Liberal την 7η Δεκεμβρίου, 2018.

     

  • Άλλη μια μέρα, άλλη μια παράλογη επιβάρυνση

    Η κυβέρνηση επαναφέρει τη λογική των δασμών σε μέσα αποθήκευσης, εγγραφής και αναπαραγωγής έργων «πνευματικής ιδιοκτησίας» με επιβάρυνση της αξίας τους από 2 έως 6%.

    Αναρωτιόμαστε αν οι συγγραφείς του νομοσχεδίου έχουν υπολογίσει την πιθανή απώλεια εσόδων και ζημιά που προκαλείται στις εγχώριες εταιρίες πωλήσεων των εν λόγω συσκευών και μέσων; Σε μια εποχή που όλες οι δημοκρατίες παγκοσμίως προσπαθούν να βοηθήσουν τους πολίτες των χωρών τους να οικειοποιηθούν τις νέες τεχνολογίες και να προάγουν την ψηφιοποίηση, η Ελλάδα προωθεί λουδίτικες πολιτικές και διδάσκει την τεχνοφοβία στα σχολεία.

    Οι δημιουργοί δεν χρειάζονται τον πατέρα κράτος να τους χαρτζιλικώνει, χρειάζονται ελευθερία για να δημιουργούν.

  • Για την Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας

    Η 7η Ιουλίου είναι Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας για την Ελλάδα. Είναι η ημέρα όπου σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και του Προϋπολογισμού οι Έλληνες πολίτες έχοντας εργαστεί επί έξι και πλέον μήνες αποκλειστικά και μόνο με σκοπό να πληρώσουν φόρους, μπορούν (;) να διαθέσουν τους υπόλοιπους σε εργασία που καλύπτει μόνο τις δικές τους ανάγκες και σκοπούς.

    Σύμφωνα και με την σχετική μελέτη του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετων (ΚΕΦΙΜ), η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστηρίζει πως είναι απαράδεκτο να εργάζονται οι πολίτες περισσότερο από το μισό χρόνο τους για το κράτος. Είναι στην ολότητά του απαράδεκτο να εργάζονται οι πολίτες της χώρας για ένα διεφθαρμένο, αναποτελεσματικό, παρασιτικό κράτος το οποίο καθημερινά διαπιστώνουμε ότι βολεύει τους πελάτες του και αδιαφορεί για τους αδύναμους, για την υποστήριξη των οποίων υποτίθεται πάνε οι φόροι.

    Η φορολογία είναι ένα είδος κλοπής. Κλοπή του ιδρώτα τίμιων ανθρώπων που αποδίδεται σε τρίτους με την μορφή 13ων και 14ων μισθών. Κλοπιμαία που μοιράζονται με συντάξεις για τις οποίες δεν έχουν πληρωθεί εισφορές, ή επιδόματα για κατά φαντασίαν τυφλούς. Κλοπή που τα παράγωγά της γίνονται “θέσεις εργασίας” σε μια γωνιά του Δημόσιου Τομέα (και μερικές φορές και του κρατικοδίαιτου ιδιωτικού) για τις οποίες ούτε εργασία αντιστοιχεί, ούτε παραγωγή και μερικές φορές ούτε καν θέση. Κλοπιμαία που “δικαιολογούνται” με πανάκριβα “έργα” που κάνει το ελληνικό κράτος και εκ των υστέρων μαθαίνουμε ότι θα μπορούσαν να γίνουν φθηνότερα και καλύτερα από τον ιδιωτικό τομέα. Κλοπή που μετατρέπεται στην “ασφάλεια” του φαληρισμένου ΟΑΕΕ και την “περίθαλψη” του διαλυμένου ΕΣΥ. Κλοπή που στερεί πόρους από την πραγματική αγορά και η οποία όλοι έχουν πλέον αντιληφθεί ότι κύριο στόχο έχει την αναδιανομή του πλούτου μεταξύ των βολεμένων του συστήματος και όχι την υποστήριξη των συμπολιτών μας που έχουν πραγματικές ανάγκες.

    Η Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας είναι μια ημέρα κατά την οποία γίνεται αντιληπτό ότι η μορφή του σύγχρονου κράτους ρέπει προς μια μορφή τυραννίας απομυζώντας πόρους για να ταΐσει στρατιές ψηφοφόρων τους οποίους πρώτα έχει φτωχοποιήσει. Ο φαύλος κύκλος της φτώχειας βασίζεται στη χρήση της φορολογίας πρώτα ως όπλο εξαθλίωσης των πολλών και μετά ως όπλο εξαγοράς της ψήφου τους.

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία τάσσεται υπέρ της μείωσης των φόρων οπωσδήποτε, οπουδήποτε σε οποιαδήποτε ευκαιρία. Καλούμε τους πολίτες που θέλουν να ανασάνουν από το φορομπηχτικό κράτος να έλθουν κοντά μας.

  • Πορεία ενάντια στην ανεργία του Δημάρχου Πατρέων

    Ενημερωθήκαμε ότι σήμερα ξεκίνησε η πορεία κατά της ανεργίας του Δήμου Πατρέων. Ως Φιλελεύθερη Συμμαχία, παρακολουθούμε σκωπτικά κάθε δράση κατά της ανεργίας, προερχόμενη από κρατικιστές είτε δεξιάς είτε αριστερής ιδεολογίας, ειδικά όταν διακατέχεται από τη γραφικότητα της συγκεκριμένης εκδήλωσης. Θα ήταν ενδιαφέρον να μας ενημερώσει ο δήμαρχος ή κάποιος εκπρόσωπός του, πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν χάρη στην πορεία ή αν κάποιες θέσεις – τρομοκρατημένες από το “λαϊκό ποτάμι” κατά της ανεργίας- θα επιστρέψουν τρέχοντας σε μια χώρα, η οποία ταλανίζεται από την αποεπένδυση και την υψηλή φορολογία. Επίσης, στο πλαίσιο συνεργασίας όλων των κομμάτων για τον κοινό σκοπό, θα θέλαμε να προσθέσουμε πως η Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι διατεθειμένη να προσφέρει τεχνογνωσία Iνδιάνων βροχοποιών στην προσπάθειά τους.

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ

  • 26% φόρος στις «τριγωνικές συναλλαγές»: Φορολογώντας προς τη φτώχεια

    Η κυβέρνηση Σύριζα-Ανεξαρτήτων Ελλήνων, πιστή στο δόγμα της υψηλής φορολόγησης αντί του ελέγχου των διεθνών κανόνων εμπορίου και συναλλαγών, προτείνει την οριζόντια φορολόγηση 26% επί της αξίας τιμολογίου στην περίπτωση που κάποια ελληνική επιχείρηση αγοράσει αγαθά ή υπηρεσίες από χώρες που απολαμβάνουν χαμηλή φορολόγηση, όπως η Κύπρος ή η Ιρλανδία, φέροντας ως πρόσχημα την πάταξη των «τριγωνικών συναλλαγών».

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ

  • Mayday-Mayday-Mayday!

    Η κρατικίστικη κυβέρνηση δεν σταματά πουθενά: προτείνει στην τρόϊκα αύξηση του ΦΠΑ διαμονής στα ξενοδοχεία από 6,5% στο 13%. Με τον τρόπο αυτό, οι (αν)εγκέφαλοι κρατιστές προσδοκούν ότι θα μπουν στα αδηφάγα κρατικά ταμεία 300εκ. ευρώ.

    Ο τουρισμός, είναι η μοναδική “βαριά βιομηχανία” της χώρας. Ο διπλασιασμός της φορολογίας θα εξοντώσει την ανταγωνιστικότητα του κλάδου. Είναι συνταγή καταστροφής:

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ

  • Φορολόγηση στο ήδη φορολογημένο εισόδημα των Ελλήνων μεταναστών;

    Με έκπληξη διαβάσαμε στα ΜΜΕ πως η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να τιμωρήσει τους Έλληνες κατοίκους του εξωτερικού που επιλέγουν να φέρνουν τα χρήματά τους στην Ελλάδα ή να τα στέλνουν σε συγγενικά τους πρόσωπα ως οικονομική βοήθεια.

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ