Για τον Νόμο ταυτότητας φύλου
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία εκφράζει τη χαρά της που οι διεμφυλικοί συμπολίτες μας καταγράφουν τα πρώτα βήματα για την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους και στη χώρα μας επιτέλους.
Ο Νόμος για την ταυτότητα φύλου μπορεί να μην αφορά πολλά άτομα αλλά αυτά που αφορά τα επηρεάζει σε ζωτικό βαθμό.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία εκφράζει όμως και την απογοήτευσή της για τα απαξιωτικά σχόλια που ακούστηκαν μέσα και έξω από τη Βουλή και που αναδεικνύουν τον πόσο δρόμο έχουμε να διανύσουμε ακόμη για την ανοικτή κοινωνία που θα εντάσσει πλήρως τα διεμφυλικά άτομα, καθώς και την έλλειψη ενημέρωσης για τα θέματα που αφορούν στην ταυτότητα φύλου.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα συνεχίσει τον αγώνα της για ισονομία, αναγνώριση και αποδοχή των ανθρώπων που με τον αυτοπροσδιορισμό τους θα βιώνουν την ελευθερία σ όλα τα χρώματά της.
Άλλη μια μέρα, άλλη μια παράλογη επιβάρυνση
Η κυβέρνηση επαναφέρει τη λογική των δασμών σε μέσα αποθήκευσης, εγγραφής και αναπαραγωγής έργων «πνευματικής ιδιοκτησίας» με επιβάρυνση της αξίας τους από 2 έως 6%.
Αναρωτιόμαστε αν οι συγγραφείς του νομοσχεδίου έχουν υπολογίσει την πιθανή απώλεια εσόδων και ζημιά που προκαλείται στις εγχώριες εταιρίες πωλήσεων των εν λόγω συσκευών και μέσων; Σε μια εποχή που όλες οι δημοκρατίες παγκοσμίως προσπαθούν να βοηθήσουν τους πολίτες των χωρών τους να οικειοποιηθούν τις νέες τεχνολογίες και να προάγουν την ψηφιοποίηση, η Ελλάδα προωθεί λουδίτικες πολιτικές και διδάσκει την τεχνοφοβία στα σχολεία.
Οι δημιουργοί δεν χρειάζονται τον πατέρα κράτος να τους χαρτζιλικώνει, χρειάζονται ελευθερία για να δημιουργούν.
Πάμε πάλι: Δραχμή σημαίνει….
Του Νίκου Χαραλάμπους
Έχει διαμορφωθεί ένας αριθμός φωνών που θέλουν να λέγονται «έγκριτες» και σπουδαγμένες στα οικονομικά, που στα κοινωνικά μέσα υποστηρίζουν ένθερμα πως το ευρώ είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη χρόνια ύφεση και κρίση που περνά η χώρα και πως με την έξοδο από την ευρωζώνη και τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα θα βγούμε από την κρίση και θα μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης.
Ως φιλελεύθερος δεν έχω πρόβλημα να επαναλάβω μια φράση που είχε συζητηθεί το 2014, πως το «νόμισμα δεν είναι φετίχ». Η φιλελεύθερη θέση δεν είναι ευρώ ή δραχμή, αλλά ένα νόμισμα που θα αντανακλά όσο το δυνατόν περισσότερο στην πραγματική αξία των αγαθών. ‘Ενα νόμισμα που θα έχει αξία.
Κύριε Λαπαβίτσα, ήμασταν λίγοι οι φιλελεύθεροι, εσείς μας κάνατε πολλούς!
Του Μάκη Σπυράτου, ως απάντηση στο άρθρο του κου Λαπαβίτσα στο Liberal.
Αναρωτιέται αν υπάρχουν σήμερα στη Ελλάδα Φιλελεύθεροι. Θα απαντήσω κατηγορηματικά «Ναι»! Ήμασταν λίγοι προ της κρίσης αλλά χάρις στις επιλογές υπεράσπισης του μεγάλου κράτους από τις κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και ακόμα περισσότερο λόγω της καταστροφικής διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα οι πολίτες που ενστερνίζονται την ανάγκη για μικρό αλλά λειτουργικό κράτος, ελεύθερη αγορά και χαμηλή φορολόγηση, έχουν πολλαπλασιαστεί.
Εδώ ήμασταν έστω και λίγοι Κύριε Λαπαβίτσα:
Fisy drinx Ιουνίου – Αθήνα
Η νίκη Μακρόν και οι φιλελεύθεροι προβληματισμοί για τους υποστηρικτές Λε Πεν
Μεγάλη η νίκη του Μακρόν και ανακουφιστική η ήττα της Λε Πεν στις Προεδρικές εκλογές. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως δέκα εκατομμύρια Γάλλοι ψηφοφόροι ψήφισαν για την Μαρίν Λε Πεν και αυτά που υποστηρίζει. Πρέπει να ακουστούν οι ανησυχίες τους και να εξεταστεί το γιατί ψήφισαν αυτό που ψήφισαν. Θα μπορούσα να τους κατατάξω σε δύο κατηγορίες.
α) Αυτούς που έχουν “αισθητικό πρόβλημα” με το διαφορετικό. Δεν τους αρέσει να βλέπουν μαύρους, μουσουλμάνους με μαντίλες, ξένες επιγραφές στα μαγαζιά. Με αυτούς πράγματι δεν μπορείς να συζητήσεις. Έχουν την εικόνα της χώρας στην παιδική τους ηλικία και την αποζητούν μη μπορώντας να καταλάβουν πως και η Γαλλία της παιδικής τους ηλικίας θα έμοιαζε ξένος τόπος για τους παππούδες τους.
β) Σε αυτούς που έχουν βάσιμες ή αβάσιμες ανησυχίες για την δημόσια τάξη και την ασφάλειά τους, για τις δουλειές τους, για το μέλλον τους. Σε αυτούς πρέπει αυτά τα θέματα να συζητηθούν.
Όσο απλοϊκό είναι να πιστεύεις πως όλοι οι μετανάστες είναι κακοί και εν δυνάμει τρομοκράτες άλλο τόσο απλοϊκό είναι να νομίζεις πως όλοι οι μετανάστες θα είναι καλοί και υπάκουοι στους νόμους. Το μεταναστευτικό κύμα (που δεν μπορεί να ανακοπεί όσο και αν το θέλουν οι δεξιοί) θα φέρει και άτομα που θα κοιτάξουν να παρανομήσουν για το εύκολο κέρδος. Φυσικά και όλα δείχνουν πως οι μετανάστες που παρανομούν είναι ένα ελάχιστο ποσοστό του συνόλου των μεταναστών και το ισοζύγιο ανάμεσα στους μετανάστες που εργάζονται και προσφέρουν στις χώρες προορισμού και σε αυτούς που παρανομούν είναι συντριπτικά θετικό.
Ωστόσο οι αστυνομίες πρέπει να γίνουν καλύτερες και πιο αποτελεσματικές και σε αυτή την προσπάθεια της διαφύλαξης της δημόσιας τάξης, οι κοινότητες των μεταναστών είναι σύμμαχοι γιατί πολλές φορές τα θύματα της εγκληματικότητας των μεταναστών είναι οι ίδιοι οι μετανάστες. Πρέπει λοιπόν η αστυνομία όχι μόνο να είναι κοντά στους μετανάστες αλλά να έχει και αστυνομικούς από τις κοινότητες των μεταναστών (με αξιοκρατικά κριτήρια πάντοτε) που να μπορούν να εντοπίσουν στοιχεία που το μάτι του ημεδαπού αστυνομικού δεν θα έπιαναν.
Για τις δουλειές, πρέπει το επιχειρηματικό περιβάλλον να βελτιωθεί. Αν διαμαρτύρονται καμιά φορά οι ημεδαποί έμποροι για το εμπόριο των αλλοδαπών που δεν τηρεί όλους τους κανόνες, ας εξεταστούν οι κανόνες. Χρειάζονται τόσο υψηλοί φόροι; τόση γραφειοκρατία; τόσες ασφαλιστικές εισφορές;
Και τέλος είτε θα πρέπει το εκπαιδευτικό σύστημα να απελευθερωθεί ώστε να μπουν και άλλοι παίκτες εκτός του κράτους στην εκπαίδευση που θα επενδύσουν σε υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό (κάποιοι από αυτούς τους παίκτες μπορεί να είναι και κοινότητες των μεταναστών) , είτε θα πρέπει το κράτος να αποχωρήσει από πολλούς τομείς για να εστιάσει στην παιδεία, πάλι όμως με ένα αποκεντρωμένο σύστημα που θα ευνοήσει την καινοτομία και την δυναμική ανάπτυξη.
Η φιλελεύθερη δημοκρατία θα πρέπει να επανεξετάσει και να φιλελευθεροποιήσει τα σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά της αν θέλει να ανακόψει οριστικά το κύμα του εθνολαϊκισμού.
Του Νίκου Χαραλάμπους – Αντιπρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον amagi στις 8 Μαΐου 2017
Το Brexit ως ευκαιρία ανασυγκρότησης και επανεκκίνησης
Η έστω και οριακή απόφαση του βρετανικού λαού να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί μεν να αποτελεί μια αρνητική εξέλιξη για την ΕΕ, αλλά και για όσους από εμάς πιστεύουμε ότι η ΕΕ χρειάζεται βαθιές τομές προς τη φιλελεύθερη κατεύθυνση. Άσχετα με τα επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και υπερψηφίστηκαν, η Μεγάλη Βρετανία ως κοιτίδα φιλελεύθερων ιδεών αποτελούσε μια σταθερή σύμμαχο για την περαιτέρω φιλελευθεροποίηση της ΕΕ τόσο σε οικονομικό, αλλά και κοινωνικό επίπεδο. ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο εκλογικός νόμος και το Σύνταγμα είναι σημαντικά ζητήματα . Η χρησιμοποίησή τους ως άλλοθι των κυβερνητικών αστοχιών είναι απαράδεκτη. Παρατηρούμε τις τελευταίες μέρες την κυβέρνηση (αλλά και την μείζονα αντιπολίτευση που δείχνει να μην μπορεί να εστιάσει στα βασικά) να έχει ανοίξει μία συζήτηση για τα παραπάνω ζητήματα, προσπαθώντας εμφανώς να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα θέματα που αφορούν τις μεταρρυθμίσεις που η κυβέρνηση “δεν θέλει να κάνει”, αλλά “αναγκάζεται”.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Να παραιτηθούν…και μετά;
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καλεί τα μέλη, τους φίλους και τις φίλες της να πράξουν κατά συνείδηση όσον αφορά τη συμμετοχή τους στην εκδήλωση ‘Παραιτηθείτε’ στις 15 Ιουνίου.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αυτή η κυβέρνηση είναι από τις χειρότερες που πέρασαν ποτέ από τη χώρα. Το διαρκώς υποβαθμιζόμενο πολιτικό επίπεδο των κυβερνήσεων την εποχή της κρίσης, αλλά και πριν, μας οδήγησε εδώ που είμαστε τώρα.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
To ALDE, το Ποτάμι, ένας ελέφαντας και μία αγελάδα
Του Ολύμπιου Ράπτη
Την προηγούμενη Τετάρτη στις Βρυξέλλες οι Guy Verhofstadt (ALDE) και Σταύρος Θεοδωράκης – Μιλτιάδης Κύρκος (Ποτάμι) αποκάλυψαν την “Αλήθεια για την Ελλάδα”.
220 δις ευρώ, 3 μνημόνια και 12 (!) αξιολογήσεις δεν οδηγούν τελικά την Ελλάδα έξω από την κρίση. Γιατί εστιάζουμε στα συμπτώματα, στους οικονομικούς δείκτες: δημοσιονομικά και χρέος, πρωτογενή ελλείμματα και οικονομική αστάθεια. Πρέπει, λένε ALDE/Ποτάμι, να εστιάσουμε στον “ελέφαντα”, δηλ. την ανεπαρκή διακυβέρνηση/διαχείριση, το πελατειακό κράτος, την αδυναμία των θεσμών και την έλλειψη ανταγωνιστικότητας. ΣΥΝΕΧΕΙΑ