• Δελτίο Τύπου

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καταδικάζει την κακοκαιρία που, με την ανεύθυνη σφοδρότητά της, δεν αφήνει την κυβέρνηση να παράξει έργο. Επί τη ευκαιρία, καταδικάζουμε και όλα εκείνα που, αν εξαφανίζονταν δια μαγείας, θα άφηναν επιτέλους την κυβέρνηση της χώρας να παράξει έργο: την πανδημία, τις πλημμύρες του φθινοπώρου, τις φωτιές του καλοκαιριού, την αύξηση των διεθνών τιμών αγοράς πετρελαίου και αερίου, το ηφαίστειο της Τόνγκα. Καλούμε την κυβέρνηση να κηρύξει την χώρα επ’ αόριστον σε αργία. Το κλείσιμο της χώρας ως απάντηση σε κάθε δεινό που την βρίσκει, είναι το μόνο που ξέρει να κάνει καλά.

  • Νέα μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό: μία ακόμα αυταπάτη

    Η διαφήμιση ενός ασφαλιστικού συστήματος ελεύθερης επιλογής αποτελεί μία ακόμα αυταπάτη (;) από την πλευρά της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη.  Ουσιαστικά, όπως προκύπτει και από το νομοσχέδιο που ψηφίζεται από την Βουλή, πρόκειται για την επαναφορά του προηγούμενου συστήματος των ασφαλιστικών κλάσεων που οδήγησε στην χρεωκοπία του ασφαλιστικού συστήματος και, κατά συνέπεια, της χώρας.
     
    Ελεύθερη επιλογή στο ασφαλιστικό σύστημα υπάρχει:
    1. Όταν υπάρχει ελευθερία επιλογής μεταξύ περισσοτέρων ιδιωτικών και δημόσιων φορέων ασφάλισης.
    2. Όταν δεν υπάρχει υποχρεωτικότητα.
    3. Όταν το ασφαλιστικό σύστημα είναι κεφαλαιοποιητικό και δεν απαλλοτριώνει τον ιδρώτα ορισμένων υπέρ κάποιων άλλων μέσω της βίαιης αναδιανομής.
    4. Όταν ο ατομικός ασφαλιστικός λογαριασμός του ασφαλισμένου έχει ευχέρεια διαχείρισης και μπορεί να ρευστοποιηθεί ανά πάσα στιγμή.
    Σε αντίθετη περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με μια ακόμα διακωμώδηση της έννοιας της ελευθερίας: ποια ελευθερία υπάρχει άραγε όταν πρέπει να ασφαλίζεσαι υποχρεωτικά στον ένα και μοναδικό κρατικό φορέα ασφάλισης, με μόνη επιλογή αυτή μεταξύ κάποιων προκαθορισμένων κλάσεων;
  • Ο ξαφνικός πόλεμος και οι απαραίτητες εφεδρείες.

    Η τακτική της κυβέρνησης στην προσπάθεια εγκαθίδρυσης λαοκρατίας είναι απλή στη σύλληψή της. Εμφανίζει οποιοδήποτε θέμα στο οποίο υπάρχει “διχογνωμία” ως ένα θέμα που επιδιώκει να λύσει, διαδίδει ότι θα πάρει μια απόφαση, παρεμβαίνει το κομμάτι εκείνο που θίγεται, επέρχεται συνεννόηση κι έτσι πετυχαίνει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Όλα τα πόστα πιασμένα από ανθρώπους της και αποφάσεις οι οποίες για να αλλάξουν κανείς θα πρέπει να πάει “κόντρα στο λαό”.

    Τα καθεστώτα δεν επιβάλλονται σε ένα βράδυ. Εμφανίζονται ως η έκφραση “του λαού” αλώνοντας τις στρατηγικές θέσεις και υποβάλλοντας ότι “μόνο αυτοί” τους ακούνε. Εφόσον όλοι αποκτούν από ένα κομμάτι της πίτας και ο καθένας είναι ευχαριστημένος για εκείνο που εντέχνως του αποδόθηκε παραβλέποντας συνήθως πολλά σημαντικότερα, άρα “όλοι είναι μαζί”. Συνεπώς, βασική επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ από εδώ και πέρα είναι η συσπείρωση του 22-25% , μια μαγιά πάνω στην οποία θα κάτσει κάνοντας λυσσαλέα αντιπολίτευση.

    Το πρόβλημα που υπάρχει μπροστά δεν είναι απλώς η αλλαγή στην εξουσία, ούτε απλώς οι μεταρρυθμίσεις, παρότι οι τελευταίες εξακολουθούν και είναι το ζητούμενο. Οποιαδήποτε κυβέρνηση αναλάβει μετά την πτώση του σύριζα δεν έχει πολλά περιθώρια, αν οι αλλαγές που θα επιχειρήσει δεν γίνουν γρήγορα και σε βάθος. Η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να αρχίσει αμέσως το ξήλωμα αυτής της διετίας καταργώντας νόμους και απομακρύνοντας όσους αναβαθμίστηκαν κατά την παρούσα κυβέρνηση. Θα πρέπει δηλ. να κηρύξει σύντομο και ξαφνικό πόλεμο στο καθεστώς και τους ανθρώπους που έχει ορίσει σε θέσεις κλειδιά. Το πολύ εντός τριμήνου θα πρέπει να έχει κάνει διοικητικές και διαρθρωτικές αλλαγές και να έχει προχωρήσει σε σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Αν αφήσει το καθεστώς να ριζώσει, τότε το γονάτισμα από τις απεργίες θα είναι θανατηφόρο και η μεθεπόμενη κυβέρνηση θα είναι πάλι ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει σκαρφαλώσει στο 50%+.

    Αν ο Σαμαράς πίστευε στο “αριστερό διάλειμμα” παίζοντας μικροπολιτικά παιχνίδια σε βάρος της χώρας, ο Μητσοτάκης – που φαίνεται να είναι η επόμενη κυβέρνηση – αν δεν δείξει “τσαγανό”, τότε ενδεχομένως θα είναι το “δεξιό διάλειμμα” και ούτε καν ολιγόλεπτο. «Τσαγανό» σημαίνει ότι κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν ευθέως, ότι κάποια πρόσωπα δεν μπορούν να συμμετέχουν ευθύς εξαρχής στο εγχείρημα, ότι τα κυβερνητικά αντανακλαστικά δεν μπορεί να είναι στο ρυθμό ράθυμης χελώνας όπως έχει κάνει η ΝΔ στο παρελθόν ως κυβέρνηση, καθώς και η κατανόηση πως για ένα πόλεμο συχνά θα πρέπει να φροντίσεις να έχεις ικανές εφεδρείες.

    Στην παρούσα  συγκυρία αυτό τον ρόλο καλούνται να παίξουν τα κόμματα του φιλελεύθερου και κεντρώου χώρου. Τα οποία οι κακοί σύμβουλοι της ΝΔ – που εξακολουθούν να νομίζουν ότι έχουμε μια «νορμάλ» πολιτική κατάσταση όπου το ζητούμενο είναι το κόμμα τους να πάρει «μονοκοπανιά» τις ψήφους – τα καπελώνουν και κοιτάζουν να τα αφαιμάξουν από στελέχη. Μετά βέβαια απορούν γιατί ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων γυρνά την πλάτη τους στις εκλογές, γιατί απέχει και γιατί μια ψήφος που θα μπορούσε να πάει σε μικρότερο συνδυασμό, διαφοροποιημένου μεν ως προς το ιδεολογικό πρόταγμα, αλλά δυνητικού μετεκλογικού συμμάχου της ΝΔ, απουσιάζει. Ενώ θα μπορούσε να προσεταιριστεί και να αποδώσει σε ένα μετεκλογικό συνεργατικό σχήμα όπου κάποιοι απαιτείται να παίξουν έναν πιο «άχαρο» ρόλο – τον οποίο ειδικά τα φιλελεύθερα κόμματα ενστερνίζονται ήδη από τις προγραμματικές τους θέσεις.

    Το «τσαγανό» που λείπει από τη σημερινή ΝΔ να μιλήσει για φιλελευθερισμό, για ελεύθερη οικονομία, για απολύσεις στο Δημόσιο, για κάθετες μειώσεις φόρων και περιορισμό του κράτους και για ανοιχτή κοινωνία, το έχουν σχήματα περισσότερο ιδεολογικά προσηλωμένα, με στελέχη καθαρά από οποιαδήποτε κυβερνητική φθορά ή εμπλοκή στα κομματικά παιχνίδια και διατεθειμένα να παίξουν ενεργό ρόλο, χωρίς να είναι δεμένα στο άρμα της.

    Προκύπτουν έτσι δύο ζητούμενα: πρώτο, αν η ΝΔ θα συνεχίσει να θεωρεί ότι «πλην εμού, ουδείς» και δεύτερο, αν όσα κόμματα αφορμούνται από τις αρχές του φιλελευθερισμού είναι έτοιμα να πάνε στην επόμενη «πίστα» είτε μόνα, είτε παρέα. Κι επειδή ο χρόνος μέχρι τις επόμενες εκλογές δεν θα είναι μακρύς, η κατάλληλη στιγμή για να λεχθούν και να γίνουν πράγματα είναι τώρα.

    Χρήστος Κ. Μαυρόγιαννης

    Γ. Γραμματέας της Φιλελεύθερης Συμμαχίας

  • Wikileaks και διαρροές: η στρατηγική διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης;

    Το θέμα που έχει δημιουργηθεί με την διαρροή ιδιωτικής συνομιλίας ξένων αξιωματούχων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δημιουργεί μία σειρά από ερωτηματικά:

    -Για ποιο λόγο υπήρξε σπουδή από την πλευρά της κυβέρνησης στο να επιβεβαιώσει τις διαρροές;
    -Ποιος ο λόγος να κάνει δήλωση ο ΠτΔ όταν έχει σιωπήσει για θέματα σημαντικότερα, όπως την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, που άπτονται το επιστημονικού του πεδίου (συνταγματικό δίκαιο) αλλά και των αρμοδιοτήτων του (λειτουργία του πολιτεύματος);
    -Ποιος έκανε και διέρρευσε τις υποκλοπές οι οποίες, αν κρίνουμε από την διατύπωση και ορθογραφία, φαίνεται να είναι από ελληνικής πλευράς, όπως κατέδειξε και ο Marcus Walker της Wall Street Journal;
    -Πως επιτρέπεται η διενέργεια υποκλοπών προσωπικής συνάντησης ξένων αξιωματούχων σε Ελληνικό έδαφος χωρίς εισαγγελική άδεια;

    Πάγια θέση της Φιλελεύθερης Συμμαχίας είναι η προστασία των προσωπικών ελευθεριών των πολιτών και η πάταξη κάθε εξωθεσμικής λειτουργίας του κράτους. Επιπροσθέτως, τονίζουμε πως οι διαρροές τέτοιου υλικού δεν συντελούν ούτε στην διατήρηση αγαστών σχέσεων συνεργασίας της χώρας με τους εταίρους που στηρίζουν οικονομικά τη χώρα, ούτε και στην εμπέδωση κλίματος δημοκρατίας και εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

  • Η Κυβέρνηση αρμενίζει στραβά

    Σε μια δύσκολη -για την οικονομία της χώρας- περίοδο η κυβέρνηση μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κατάστασης.

    Η απόφαση να μην περάσει η συμφωνία με το Eurogroup από τη Βουλή δείχνει περιφρόνηση προς το νομοθετικό σώμα και πως η κυβέρνηση δεν αισθάνεται ασφαλής για την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία.

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ

  • Προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης

     Με αφορμή τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης η Φιλελεύθερη Συμμαχία επισημαίνει ότι το μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό δεν δημιουργεί αισιοδοξία για επίλυση των εκρηκτικών προβλημάτων που έχουν συσσωρευτεί.

    Προβλήματα όπως η προβλεπόμενη κατάρρευση του ασφαλιστικού μετά το 2010, η εκτίναξη της ακρίβειας λόγω ανύπαρκτου ανταγωνισμού, η αύξηση του δημόσιου χρέους στα 210 δις ευρώ, η αναστολή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, η καταστροφή του περιβάλλοντος, απαιτούν άμεση αντιμετώπιση.Όμως η πολιτική ενίσχυση του δεξιού και αριστερού συντηρητισμού και λαϊκισμού στις πρόσφατες εκλογές εγγυάται την αναβολή, για άλλη μια φορά, των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται.

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ