Η τακτική της κυβέρνησης στην προσπάθεια εγκαθίδρυσης λαοκρατίας είναι απλή στη σύλληψή της. Εμφανίζει οποιοδήποτε θέμα στο οποίο υπάρχει “διχογνωμία” ως ένα θέμα που επιδιώκει να λύσει, διαδίδει ότι θα πάρει μια απόφαση, παρεμβαίνει το κομμάτι εκείνο που θίγεται, επέρχεται συνεννόηση κι έτσι πετυχαίνει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Όλα τα πόστα πιασμένα από ανθρώπους της και αποφάσεις οι οποίες για να αλλάξουν κανείς θα πρέπει να πάει “κόντρα στο λαό”.

Τα καθεστώτα δεν επιβάλλονται σε ένα βράδυ. Εμφανίζονται ως η έκφραση “του λαού” αλώνοντας τις στρατηγικές θέσεις και υποβάλλοντας ότι “μόνο αυτοί” τους ακούνε. Εφόσον όλοι αποκτούν από ένα κομμάτι της πίτας και ο καθένας είναι ευχαριστημένος για εκείνο που εντέχνως του αποδόθηκε παραβλέποντας συνήθως πολλά σημαντικότερα, άρα “όλοι είναι μαζί”. Συνεπώς, βασική επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ από εδώ και πέρα είναι η συσπείρωση του 22-25% , μια μαγιά πάνω στην οποία θα κάτσει κάνοντας λυσσαλέα αντιπολίτευση.

Το πρόβλημα που υπάρχει μπροστά δεν είναι απλώς η αλλαγή στην εξουσία, ούτε απλώς οι μεταρρυθμίσεις, παρότι οι τελευταίες εξακολουθούν και είναι το ζητούμενο. Οποιαδήποτε κυβέρνηση αναλάβει μετά την πτώση του σύριζα δεν έχει πολλά περιθώρια, αν οι αλλαγές που θα επιχειρήσει δεν γίνουν γρήγορα και σε βάθος. Η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να αρχίσει αμέσως το ξήλωμα αυτής της διετίας καταργώντας νόμους και απομακρύνοντας όσους αναβαθμίστηκαν κατά την παρούσα κυβέρνηση. Θα πρέπει δηλ. να κηρύξει σύντομο και ξαφνικό πόλεμο στο καθεστώς και τους ανθρώπους που έχει ορίσει σε θέσεις κλειδιά. Το πολύ εντός τριμήνου θα πρέπει να έχει κάνει διοικητικές και διαρθρωτικές αλλαγές και να έχει προχωρήσει σε σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Αν αφήσει το καθεστώς να ριζώσει, τότε το γονάτισμα από τις απεργίες θα είναι θανατηφόρο και η μεθεπόμενη κυβέρνηση θα είναι πάλι ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει σκαρφαλώσει στο 50%+.

Αν ο Σαμαράς πίστευε στο “αριστερό διάλειμμα” παίζοντας μικροπολιτικά παιχνίδια σε βάρος της χώρας, ο Μητσοτάκης – που φαίνεται να είναι η επόμενη κυβέρνηση – αν δεν δείξει “τσαγανό”, τότε ενδεχομένως θα είναι το “δεξιό διάλειμμα” και ούτε καν ολιγόλεπτο. «Τσαγανό» σημαίνει ότι κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν ευθέως, ότι κάποια πρόσωπα δεν μπορούν να συμμετέχουν ευθύς εξαρχής στο εγχείρημα, ότι τα κυβερνητικά αντανακλαστικά δεν μπορεί να είναι στο ρυθμό ράθυμης χελώνας όπως έχει κάνει η ΝΔ στο παρελθόν ως κυβέρνηση, καθώς και η κατανόηση πως για ένα πόλεμο συχνά θα πρέπει να φροντίσεις να έχεις ικανές εφεδρείες.

Στην παρούσα  συγκυρία αυτό τον ρόλο καλούνται να παίξουν τα κόμματα του φιλελεύθερου και κεντρώου χώρου. Τα οποία οι κακοί σύμβουλοι της ΝΔ – που εξακολουθούν να νομίζουν ότι έχουμε μια «νορμάλ» πολιτική κατάσταση όπου το ζητούμενο είναι το κόμμα τους να πάρει «μονοκοπανιά» τις ψήφους – τα καπελώνουν και κοιτάζουν να τα αφαιμάξουν από στελέχη. Μετά βέβαια απορούν γιατί ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων γυρνά την πλάτη τους στις εκλογές, γιατί απέχει και γιατί μια ψήφος που θα μπορούσε να πάει σε μικρότερο συνδυασμό, διαφοροποιημένου μεν ως προς το ιδεολογικό πρόταγμα, αλλά δυνητικού μετεκλογικού συμμάχου της ΝΔ, απουσιάζει. Ενώ θα μπορούσε να προσεταιριστεί και να αποδώσει σε ένα μετεκλογικό συνεργατικό σχήμα όπου κάποιοι απαιτείται να παίξουν έναν πιο «άχαρο» ρόλο – τον οποίο ειδικά τα φιλελεύθερα κόμματα ενστερνίζονται ήδη από τις προγραμματικές τους θέσεις.

Το «τσαγανό» που λείπει από τη σημερινή ΝΔ να μιλήσει για φιλελευθερισμό, για ελεύθερη οικονομία, για απολύσεις στο Δημόσιο, για κάθετες μειώσεις φόρων και περιορισμό του κράτους και για ανοιχτή κοινωνία, το έχουν σχήματα περισσότερο ιδεολογικά προσηλωμένα, με στελέχη καθαρά από οποιαδήποτε κυβερνητική φθορά ή εμπλοκή στα κομματικά παιχνίδια και διατεθειμένα να παίξουν ενεργό ρόλο, χωρίς να είναι δεμένα στο άρμα της.

Προκύπτουν έτσι δύο ζητούμενα: πρώτο, αν η ΝΔ θα συνεχίσει να θεωρεί ότι «πλην εμού, ουδείς» και δεύτερο, αν όσα κόμματα αφορμούνται από τις αρχές του φιλελευθερισμού είναι έτοιμα να πάνε στην επόμενη «πίστα» είτε μόνα, είτε παρέα. Κι επειδή ο χρόνος μέχρι τις επόμενες εκλογές δεν θα είναι μακρύς, η κατάλληλη στιγμή για να λεχθούν και να γίνουν πράγματα είναι τώρα.

Χρήστος Κ. Μαυρόγιαννης

Γ. Γραμματέας της Φιλελεύθερης Συμμαχίας