• Περί Ριχάρδου και ξεζουμίσματος

    * Του Γιάννη Παπαδόπουλου   

    Διαβάζοντας για την υπόθεση του «Βασιλιά του Χρυσού», θυμήθηκα το αμφιλεγόμενο βιβλίο του Walter Brock “Defending the Undefendable”, όπου ο συγγραφέας επιχειρεί να υπερασπιστεί περιθωριοποιημένα επαγγέλματα όπως οι ιερόδουλες και οι τοκογλύφοι, εστιάζοντας στο κατά πόσο ωφελούν τελικά την κοινωνία. Τι θα έλεγε, λοιπόν, ο Brock για την υπόθεση Ριχάρδος;

    Κατ’ αρχάς πιστεύω πως θα έβλεπε στο πρόσωπο του Ριχάρδου δύο ιδιότητες: αυτή του λαθρέμπορου και εκείνη του ενεχυροδανειστή. Επειδή η πρώτη δεν έχει αποδειχτεί, ας εστιάσουμε στην δεύτερη: στον ενεχυροδανειστή που, όπως είπε και ο πρωθυπουργός, «ξεζούμισε τον κοσμάκη». Τι είναι λοιπόν ο ενεχυροδανειστής;

    Ο ενεχυροδανειστής βγάζει χρήματα πουλώντας μεταχειρισμένα αντικείμενα. Τα αντικείμενα αυτά τα αποκτά με δύο τρόπους: α) του τα πουλούν άτομα που χρειάζονται χρήματα, β) του μένουν όταν άτομα που έλαβαν δάνειο αθετούν την πληρωμή του και του αφήνουν το αντικείμενο… αμανάτι, όπου αμανάτι είναι μια παλαιότερη λέξη για το ενέχυρο!

    Σύμφωνα με τα παραπάνω, λοιπόν, ο ενεχυροδανειστής φαίνεται να είναι ένας έμπορος μεταχειρισμένων, ο οποίος δύναται να δανείσει χρήματα νόμιμα, αλλά, σε αντίθεση με όσους δανείζουν χωρίς εγγυήσεις, δεν θα χρειαστεί να ταλαιπωρήσει τον δανειολήπτη κυνηγώντας τον για να πάρει το δάνειο πίσω. Απλώς θα κρατήσει το ενέχυρο σε περίπτωση αθέτησης πληρωμής.

    Πού στραβώνει, λοιπόν, η δουλειά και φτάνει ένας πρωθυπουργός να παίρνει μια τέτοια ακραία θέση για ένα είδος εργασίας, την οποία, σημειωτέον, κατά τον Μεσοπόλεμο έκανε και το κράτος;

    Ο Brock φαίνεται να προτείνει ως απάντηση την έλλειψη χρηματοοικονομικού εγγραμματισμού, δηλαδή, την αδυναμία μας να κατανοήσουμε βασικές οικονομικές αρχές. Ας επιχειρήσω μία δική μου ανάλυση που στα οικονομικά λέγεται ανάλυση κόστους-οφέλους.

    Κατ’ αρχάς, το επάγγελμα του ενεχυροδανειστή προκύπτει από τη ζήτηση. Υπάρχουν άτομα με έλλειψη μετρητών και ζητούν να δανειστούν από άτομα που έχουν διαθέσιμα χρήματα. Το κίνητρο που δίνεται στα άτομα για να αποχωριστούν τα χρήματά τους είναι ο τόκος.

    Ο τόκος όμως δεν αρκεί. Αν τελικά ο δανειολήπτης δεν πληρώσει, ο δανειστής χάνει τα χρήματά του μαζί με τους τόκους. Το να του κάνει μήνυση και να τον κλείσει στην φυλακή αποτελεί ηθική ικανοποίηση, αλλά τα χρήματα χάθηκαν. Για να κάμψει, λοιπόν, ο δανειολήπτης αυτή την αντίσταση και για να δείξει ότι είναι άξιος εμπιστοσύνης, προσφέρει ένα αντικείμενο ως ενέχυρο. Όσο πιο μεγάλη η αξία του αντικειμένου, τόσο μεγαλύτερη εμπιστοσύνη φαίνεται να έχει στον εαυτό του. Και παίρνει το δάνειο. Εάν δεν αποπληρώσει το δάνειο, χάνει το αντικείμενο, όπως ακριβώς χάνει κάποιος και το σπίτι του όταν δεν πληρώσει το στεγαστικό δάνειο.

    Διαβάζοντας τα παραπάνω, εάν κάποιος θέλει να εξαλείψει το επάγγελμα του ενεχυροδανειστή, θα πρέπει να εξαλείψει την ζήτηση, την ανάγκη δηλαδή των ανθρώπων για άμεσα μετρητά, και όχι την προσφορά, δηλαδή την προθυμία άλλων ανθρώπων να αναλάβουν να καλύψουν αυτή την ανάγκη. Το ξεζούμισμα, δηλαδή, του κοσμάκη προηγείται της ενεχυρίασης. Ο Ριχάρδος υπάρχει επειδή κάποιος ξεζούμισε τον κοσμάκη!

    Και φτάνουμε στο ερώτημα για το εκατομμύριο: Ποιος είναι υπεύθυνος για το ξεζούμισμα του κοσμάκη; Για ποιο πράγμα χρειάζεται κανείς άμεσα μετρητά; Για φαγητό; Για ρούχα; Για να πληρώσουμε φόρους χρειαζόμαστε μετρητά! Με άλλα λόγια, ενεχυροδανεισμός σημαίνει ότι προτιμούμε να χάσουμε ένα δαχτυλίδι για να πάρουμε μετρητά και να πληρώσουμε τον ΕΝΦΙΑ, παρά να μας πάρει η εφορία το σπίτι.

    Ανακεφαλαιώνοντας, λοιπόν, θα πρότεινα στον πρωθυπουργό να μην χρησιμοποιεί την φράση «ξεζουμίζει τον κοσμάκη» για τον Ριχάρδο για δύο λόγους: πρώτον, στο σπίτι του κρεμασμένου, ο δήμιος δεν μιλάει, πόσο μάλλον να μιλά για σκοινιά και να κατηγορεί τον κατασκευαστή του σκοινιού!

    Δεύτερον, δουλειά του πρωθυπουργού είναι να βοηθήσει τους φτωχότερους να γίνουν κοινωνικά και οικονομικά ανεξάρτητοι, όπου κοινωνικά και οικονομικά ανεξάρτητος δεν σημαίνει να περιμένεις σε ουρές για να δηλώσεις σε έναν υπάλληλο πόση ανάγκη έχεις να γίνεις κλεπταποδόχος των ίδιων φόρων που σε έφεραν σε αυτή την κατάσταση άμεσα ή έμμεσα. Ανεξάρτητος σημαίνει να έχει κανείς δουλειά, και μάλιστα πραγματική δουλειά, δηλαδή δουλειά που δημιουργεί αξία για μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, όχι μόνο για τον ίδιο τον εργαζόμενο που έχει λουφάξει σε ένα γραφείο δημόσιας υπηρεσίας σε αντάλλαγμα για μερικές ψήφους.

    Ας κάνει λοιπόν ο πρωθυπουργός την δουλειά του και ας αφήσει τον Ριχάρδο στην δικαιοσύνη…

     

    *Ο κ. Γιάννης Παπαδόπουλος είναι μέλος της Μόνιμης Γενικής Συνέλευσης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.

    ** Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Liberal την 4η Δεκεμβρίου, 2018.

  • Ένα αληθινό παράδειγμα φτωχοποίησης των πολιτών

    Ένα αληθινό παράδειγμα φτωχοποίησης των πολιτών. Η παρούσα κυβέρνηση θεωρεί ως λύση την αύξηση των φόρων για την παροχή επιπλέον επιδομάτων. Οι φιλελεύθεροι θέλουμε να μειωθούν τα εμπόδια ώστε να μπορέσουν οι πολίτες να δημιουργήσουν ελεύθερα και να παράξουν Αξία για τον εαυτό τους και το σύνολο.

    *Του Άρη Κωνσταντινίδη   

    “Μετά απο 8 χρόνια ύφεσης τα λεφτά οικογενειακώς τελείωσαν. Και όχι μόνο τελείωσαν αυτά που είχαμε μαζέψει, αλλά χρωστάμε κι όλας(κι ας μη χρωστούσαμε ποτέ και σε κανέναν). Χωρίς κάποιο μαξιλαράκι ο άνθρωπος αισθάνεται ανασφάλεια, φοβάται το αύριο, αλλά και το σήμερα, την κάθε στιγμή. Έχω στο όνομα μου ένα μικρό αγροτεμάχιο στο Λαύριο. Προσπάθησα να το πουλήσω. Άρχισα πριν δύο χρόνια με ένα ποσόν στις 20.000 ευρώ. Δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον. Περίμενα, μετά από καιρό το έριξα στις 15.000, και λίγο αργότερα κι άλλο, στις 10.000.

    Πριν λίγες μέρες με πήρε τηλέφωνο κάποιος και πρόσφερε μόνο 5.000 ευρώ. Στριμώχτηκα. Το σκέφτηκα. Άλλος δεν είχε φανεί. Η μοναδική προσφορά που είχα ήταν σε τιμή πραγματικού ξεπουλήματος. Πλην όμως ο φόβος είναι μεγάλος εχθρός. Μετά από μεγάλη σκέψη αποφάσισα να συμφωνήσω να το ξεπουλήσω. Το δέχτηκα.

    Όμως η εφορία είχε αντίθετη γνώμη. Για να το πουλήσω (το οικόπεδό μου, την περιουσία μου), χρειάζομαι φορολογική ενημερότητα. Πρέπει να έχω δηλαδή έντυπο της εφορίας στα χέρια μου που να αποδεικνύει ότι δεν οφείλω στο Κράτος. Οι οφειλές μου όμως, είναι τέτοιες, που και ολόκληρο το ποσόν της πώλησης να καταβάλω στην εφορία, πάλι θα χρωστάω. Συνεπώς οι μοναδικές λύσεις είναι δύο:

    Ή το παρατάω απούλητο κι ο θεός βοηθός, ή το πουλάω με τους όρους του Κράτους. Δηλαδή, να μπω στη διαδικασία να το ξεπουλήσω. Όχι όμως για να μου μείνει κάτι στα χέρια, αλλά για να πάρει Ολόκληρο το ποσόν το Κράτος, με τελικό αποτέλεσμα, Και να μην έχω οικόπεδο, Και να μην έχω δεκάρα στην άκρη, Και να εξακολουθήσω να χρωστάω!

    Το κράτος τα έχει κανονίσει όλα, ιδίως αν είσαι ελεύθερος επαγγελματίας. Σου επιβάλλει μέσα σε μία τριετία, φόρους τόσο εξοντωτικούς, τόσο άδικους και αυθαίρετους, που είναι περίπου αδύνατον να τους εξοφλήσεις. Σου παίρνει ό,τι είχες και δεν είχες μαζέψει τόσα χρόνια και συνεχίζει ακάθεκτο τη φοροληστεία. Και όταν έρθει η ώρα να μείνεις με το τίποτα, με το απόλυτο μηδέν, εξαναγκαζόμενος προφανώς να του χρωστάς, όλο και περισσότερα, σε αποκλείει και από οποιονδήποτε άλλον τρόπο σκεφτείς για να βοηθήσεις κάπως τον εαυτό σου. Όχι βέβαια για να γίνεις πλούσιος, για να αποκτήσεις χρήμα με ουρές (πώς θα μπορούσε άλλωστε σήμερα να γίνει αυτό;), αλλά απλώς για να σου μείνει κάτι στα χέρια για ώρα ανάγκης!

    Είναι πολύ πικρή ιστορία να είσαι Έλληνας πολίτης. Είναι σκέτη Καταδίκη!”

     

    *O κ. Άρης Κωνσταντινίδης είναι μέλος της ΜΓΣ της Φιλελεύθερης Συμμαχίας

    *Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Liberal την 1η Δεκεμβρίου, 2018.

  • Η μόνη Θρησκευτική Ουδετερότητα είναι ο Διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας

    Μετά το κοινό ανακοινωθέν του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, η Φιλελεύθερη Συμμαχία εκφράζει την απογοήτευσή της. Όχι μόνο οποιαδήποτε εξαγγελία για θρησκευτική ουδετερότητα του Ελληνικού Κράτους αποδείχθηκε ψευδής, αλλά και οι φορολογούμενοι θα επωμιστούν το κόστος μιας κακής συμφωνίας.

    Κατά τη συμφωνία με τον Αρχιεπίσκοπο, η Κυβέρνηση παραδέχτηκε το τίμημα της εκκλησιαστικής περιουσίας δίχως όμως να έχει γίνει καμία καταμέτρηση της αξίας που υποτίθεται ότι το Ελληνικό Δημόσιο απέκτησε. Επίσης, δεν έχει υπολογιστεί η αξία της μισθοδοσίας κρατικής χρηματοδότησης της Εκκλησίας. Η Ελληνική Πολιτεία παραιτείται των αξιώσεών της, ιδρύοντας κατ’ ουσίαν μία κοινοπραξία κτηματικής εκμετάλλευσης με την Εκκλησία, που όχι μόνο δεν διαχωρίζει, αλλά περιπλέκει περαιτέρω τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους.

    Το τελικό αποτέλεσμα της συμφωνίας είναι ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι θα συνεχίζουν να χρηματοδοτούν στο διηνεκές την εκκλησιαστική μισθοδοσία ενώ η αφαίρεση των ιερέων από το δημόσιο μισθολόγιο θα επιτρέψει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να παρακάμψει τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας, διορίζοντας έναν κομματικό στρατό αργόμισθων ψηφοφόρων της στο Δημόσιο που αναπόφευκτα θα οδηγήσει εκ νέου τα οικονομικά της χώρας σε εκτροχιασμό.

    Κύριο αίτημα του Φιλελευθερισμού είναι ο απόλυτος σεβασμός σε κάθε θρησκευτική έκφραση (ή την απουσία της) και η αποδοχή των θρησκευτικών πεποιθήσεων κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Ο μόνος δρόμος για την πραγματική θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους περνάει μέσα από την αφαίρεση κάθε αναφοράς σε θρησκεία στο Σύνταγμα της χώρας, μετατροπή της Εκκλησίας της Ελλάδος από Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και απεμπλοκή κάθε θρησκεύματος από το οικογενειακό δίκαιο, δημόσια κτίρια και δημόσιες λειτουργίες (όπως οι ορκωμοσίες). Για τη Φιλελεύθερη Συμμαχία, τα περιουσιακά ζητήματα με την Εκκλησία πρέπει να επιλυθούν οριστικά και μόνιμα, έτσι ώστε να υπάρξει μετάβαση σε ένα καθεστώς κατά το οποίο θα μπορεί η ίδια να αυτοχρηματοδοτεί τις λειτουργίες της.

  • Υπόθεση “Φιλελεύθερος”: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επιτίθεται στην ελευθερία του τύπου

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καταδικάζει με τον πιο έντονο τρόπο την αυτόφωρη διαδικασία κατά δημοσιογράφων της εφημερίδας “Φιλελευθέρος”, για δημοσίευμά της που αφορούσε την τραγική κυβερνητική διαχείριση και την αδιαφάνεια στα κονδύλια της προσφυγικής κρίσης.

    Η νομοθεσία που επιβάλλει την αυτόφωρη διαδικασία σε τέτοιες περιπτώσεις, κατάλοιπο της μεταξικής δικτατορίας, είναι αυταρχική και αντισυνταγματική. Πλέον, λειτουργεί μόνο για να καταστέλλει την ελευθεροτυπία και να τρομοκρατεί τους δημοσιογράφους, αποτρέποντας τους από το καθήκον τους να ερευνούν.

    Επισημαίνουμε, ταυτόχρονα, ότι η προσπάθεια που εκτυλίσσεται τα τελευταία χρόνια από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ξεκάθαρη: η δημιουργία ενός καθεστώτος ελέγχου στο τοπίο της ενημέρωσης, υπό το οποίο κυρίαρχο λόγο θα έχουν μέσα που θα εκφράζουν καθαρά φιλοκυβερνητικό λόγο – όπως η διεφθαρμένη και κυβερνητικά ελεγχόμενη ΕΡΤ. Κάθε πιθανή φωνή κριτικής θα ζητά άδεια για να εκπέμψει, υπό τις ασφυκτικές προϋποθέσεις της νομοθεσίας για τη διάθεση συχνοτήτων.

    Στη Φιλελεύθερη Συμμαχία πιστεύουμε ότι η διάδοση των ιδεών και η κριτική σε μία Δημοκρατική Κοινωνία πρέπει να είναι ελεύθερη και ανεμπόδιστη. Οι κρατικοί φορείς οφείλουν να απαντούν με στοιχεία στην κριτική που δέχονται και όχι με μηνύσεις και πράξεις εκφοβισμού. Καλούμε την Κυβέρνηση να απολογηθεί και να καταργήσει τις επίμαχες διατάξεις, ώστε να προστατευτεί στο μέλλον ο δημοσιογραφικός κόσμος και γενικότερα η ελευθερία του λόγου.

  • Η απαγόρευση των ναρκωτικών δεν είναι λύση

    Για τη Φιλελεύθερη Συμμαχία, η διεθνής ημέρα “κατά” των ναρκωτικών, είναι ημέρα συλλογισμού γύρω από τον λάθος τρόπο αντιμετώπισης ενός ιατρικού προβλήματος από την πολιτεία. Εκατοντάδες χιλιάδες εξαρτημένοι συμπολίτες μας με ανάγκη ιατρικής φροντίδας αντιμετωπίζονται κάθε χρόνο ως εγκληματίες, παρά τον πόνο, τον φόβο και τον αποκλεισμό τους. Χρειάζεται να θυμόμαστε, αφενός ότι η διάθεση του σώματος ενός ανθρώπου είναι ατομική υπόθεση, που προϋποθέτει τολμηρή και ειλικρινή πληροφόρηση, αφ’ ετέρου ότι η ισχύουσα πολιτική της καταστολής στη χώρα μας έχει αποτύχει οικτρά, προκαλώντας αποκλεισμό, στιγματισμό και απώλειες.

    Η πολιτική της απαγόρευσης και καταστολής, εκτός του εξωπραγματικού κόστους και της απροκάλυπτης βίας σε ολόκληρο τον πλανήτη, έχει δημιουργήσει μια πανίσχυρη διεθνή μαφία που λυμαίνεται κολοσιαίες περιουσίες, απασχολεί μισθοφορικούς στρατούς και συσσωρεύει ανθρώπινες απώλειες, γεμίζοντας παγκοσμίως τις φυλακές με καταδίκους. Στα κράτη που η νομοθεσία έχει προχωρήσει στη νομιμοποίηση της καλλιέργειας, της χρήσης και της ελεύθερης εμπορικής διάθεσης, τα νούμερα μιλούν για μια πραγματικότητα με πολύ λιγότερους κινδύνους για την υγεία  και την ασφάλεια των πολιτών, όσο και για αυξημένη εισροή οικονομικών πόρων.

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι από τις αρχές της προσηλωμένη στην πολιτική μείωσης της βλάβης, στήριξης των χρηστών και ανοιχτής επιστημονικής συζήτησης για την αλήθεια των ουσιών και των κινδύνων τους.

  • Απόφαση παρωδία για το ελληνικό χρέος

    Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αφού δηλητηρίασε την πολιτική ζωή της χώρας υποσχόμενη διαγραφή χρέους και κάθε τύπου παροχές προκειμένου να ανέλθει στην εξουσία, σήμερα παρουσιάζει εαυτήν ως “νικήτρια”, πανηγυρίζοντας μια συμφωνία που δε θα φέρει καμία ουσιαστική βελτίωση στην οικονομική κατάστασης της χώρας και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών.

    Η Κυβέρνηση παρουσιάζει ως επίτευγμα μία επιμήκυνση αποπληρωμής 10 ετών και την ελάφρυνση 4 δις έως το 2032, από τη στιγμή που το 2015, χαρακτήριζε το χρέος ως “απεχθές και επονείδιστο”, σε μία διαπραγμάτευση τραγωδία που στοίχισε δισεκατομμύρια ευρώ στους φορολογούμενους. Ωστόσο, στη Φιλελεύθερη Συμμαχία, ως υποστηρικτές των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, επικροτούμε τους διαπραγματευτές για τη δέσμευση τους σε πρωτογενή πλεονάσμα τα επόμενα 40 χρόνια, με την προϋπόθεση ότι αυτά θα προκύψουν από μείωση της φορολογίας και των αντίστοιχων κρατικών δαπανών.

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία τονίζει ότι το βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι το συνολικό πλαίσιο στο οποίο κινείται η οικονομική δραστηριότητα και το οποίο απαιτεί βαθιές τομές που Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση συστηματικά αναβάλλουν, παρατείνοντας το αδιέξοδο.

    Η περαιτέρω μείωση του κράτους και του κρατικού παρεμβατισμού, η άμεση και αποτελεσματική δικαιοσύνη, η μικρή και ευέλικτη δημόσια διοίκηση, οι ιδιωτικοποιήσεις και απελευθερώσεις αγορών, η μείωση φορολογίας και γραφειοκρατίας που πνίγει κάθε επιχειρηματική πρωτοβουλία και καταδικάζει στην ανεργία τους νέους, είναι οι μόνες διέξοδοι για ανάπτυξη και πραγματική ευημερία.

  • Η Φιλελεύθερη Συμμαχία συμμετέχει στο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας 2018

    H φετινή διοργάνωση του Φεστιβάλ Υπερηφάνειας έρχεται μετά από μια κατάκτηση στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς πρόσφατα κατοχυρώθηκε νομικά το δικαίωμα της αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, ως υπέρμαχος των ατομικών δικαιωμάτων, για μια ακόμα χρονιά θα βρίσκεται εκεί:

    Σάββατο 9 Ιουνίου, Αθήνα – Πλατεία Συντάγματος
    Σάββατο 23 Ιουνίου, Θεσσαλονίκη – Πλατεία Λευκού Πύργου

  • Για την επιβολή δασμών από τον Πρόεδρο Τραμπ

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία εκδηλώνει τη βαθιά της ανησυχία για την επιβολή δασμών στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου από την κυβέρνηση Τραμπ, καθώς και τη διαφαινόμενη απάντηση της Ε.Ε. με αντίστοιχης κλίμακας οικονομικά μέτρα.

    Η θέση μας είναι ενάντια σε κάθε ρύθμιση και περιορισμό του διεθνούς εμπορίου, των ανοικτών αγορών και της ελεύθερης οικονομίας. Θυμίζουμε ότι χώρες που έχουν απελευθερώσει το εμπόριο τους έχουν αποδεδειγμένα μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα και υψηλότερους δείκτες βιοτικού επιπέδου, διότι επιτρέπουν στους πολίτες τους να αγοράσουν σε οικονομικότερες τιμές και στις επιχειρήσεις τους να εξάγουν τα αγαθά στα οποία είναι καλύτερες.

    Η έναρξη ενός “εμπορικού πολέμου” με αλλεπάλληλες αυξήσεις δασμών από κάθε πλευρά, θα βλάψει τα συμφέροντα των καταναλωτών σε κάθε πλευρά του Ατλαντικού, ανεβάζοντας τις τιμές στο όνομα ενός ζημιογόνου εθνικισμού.

    Το ελεύθερο και ανεμπόδιστο εμπόριο είναι βασικός άξονας μίας υγιούς οικονομικής ανάπτυξης, ενώ ο προστατευτισμός που επιχειρούν να επιβάλλουν οι ΗΠΑ και κάθε κράτος έχει αποτύχει ιστορικά.

  • Για την επίθεση στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καταδικάζει απερίφραστα και κατηγορηματικά τη βίαιη επίθεση στο Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη.

    Οι πραγματικοί εχθροί της δημοκρατίας μας είναι όσοι πιστεύουν ότι με την άσκηση βίας θα τρομοκρατήσουν τους συμπολίτες μας και θα εκφοβίσουν τους εκλεγμένους τους αντιπροσώπους, καταπατώντας την ελευθερία της έκφρασής. Απέναντι σε αυτές τις απειλές, είναι καθήκον όλων μας να υπερασπιστούμε το πολίτευμα από το παρακράτος των μπράβων, ανεξάρτητα από το ιδεολογικό τους υπόβαθρο.

    Η Φιλελεύθερη Συμμαχία συμπαραστέκεται στο Γιάννη Μπουτάρη και εκφράζει την ελπίδα οι δράστες να συλληφθούν τάχιστα και να τιμωρηθούν όπως ορίζει ο νόμος.

  • Μια φιλελεύθερη άποψη για την αναδοχή των παιδιών

    Της Πόλυς Βλάση*

    Όταν ακούω από γονείς με μικρά παιδιά αρνητικά σχόλια για τα ομοφυλόφιλα άτομα, ειλικρινά, δεν ξέρω τι να τους ευχηθώ; Να μην τύχει να είναι ομοφυλόφιλο κάποιο παιδί τους, ώστε να μην το βασανίσουν και το καταπιέσουν για να «αλλάξει» ή να τύχει να έχουν κάποιο ομοφυλόφιλο παιδί και μέσα από τη γονεϊκή τους αγάπη να μπορέσουν να ξεπεράσουν τα όρια που είχαν στο μυαλό τους;

    Ξεκινάει σήμερα η συζήτηση στη Βουλή για την αναδοχή παιδιών και από ομόφυλα ζευγάρια. Οι ανάδοχοι γονείς ουσιαστικά φιλοξενούν το παιδί στην οικογένειά τους επειδή για τον οποιαδήποτε λόγο αυτό δεν μπορεί να μείνει με τους βιολογικούς του γονείς ή είναι ορφανό, αλλά ουσιαστικά οι ανάδοχοι γονείς λειτουργούν ως (εξωτερικοί) συνεργάτες του ιδρύματος που τα έχει (π.χ. το Μητέρα) και υπάρχει πάντα περίπτωση να επιστρέψει το παιδί στους βιολογικούς του γονείς, αν και σε πολλές περιπτώσεις προχωράει σε υιοθεσία.

    Στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται λοιπόν για παιδιά που έχουν βιώσει εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, π.χ. εγκατάλειψη, κακοποίηση, ελλιπή φροντίδα και η προσπάθεια μέσω των ανάδοχων γονιών είναι να βιώσουν αυτά τα παιδιά τη γονική αγάπη, που τόσο τους έχει λείψει. Ωστόσο, όσες προσπάθειες κι αν γίνουν από τα ιδρύματα, αυτά δεν μπορούν να δώσουν όλη τη φροντίδα και την αγάπη που έχουν ανάγκη τα παιδιά.

    Στα παιδικά χωριά SOS, όπου γίνεται αξιοθαύμαστη προσπάθεια και τεράστιο έργο, έχουν εισαγάγει τη «Μητέρα SOS», που είναι ό,τι πλησιέστερο σε «μητέρα» για τα παιδιά του ιδρύματος, η οποία έχει πολλές ευθύνες απέναντί τους και επιλέγεται με αυστηρά κριτήρια (ωριμότητας κυρίως). Είχα πάει πριν λίγα χρόνια στο χωριό της Βάρης να αφήσω μερικά πράγματα και ρώτησα την υπεύθυνη πόσο ευτυχισμένα είναι τα παιδιά εκεί με όλες τις εξαιρετικές εγκαταστάσεις, παροχές και τη «Μητέρα SOS»; Η απάντησή της ήταν «δεν είναι ευτυχισμένα διότι δεν είναι το ίδιο». Ένιωσα τη θλίψη να με γεμίζει και δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Ζήτησα συγγνώμη από την υπεύθυνη για τη συμπεριφορά μου και αυτή μου είπε «μη ζητάτε συγγνώμη και εμείς κλαίμε συχνά…»

    Το πιο συχνό «επιχείρημα» που ακούω κατά των ομοφυλόφιλων ατόμων γενικότερα και του (αυτονόητου) ανθρώπινου δικαιώματός τους να γίνουν γονείς είναι ότι «δεν είναι φυσιολογικό». Να θυμίσουμε λοιπόν ότι:

    Ομοφυλόφιλα άτομα υπήρχαν πάντα στη φύση, στον άνθρωπο και άλλα ζώα. Δεν «δημιουργήθηκαν» στις μέρες μας επειδή «έγινε της μόδας». Άρα είναι φυσιολογικό.

    Στη φύση συναντάμε μικρά να μεγαλώνουν με «ανάδοχους» γονείς είτε γιατί έχασαν τους βιολογικούς γονείς τους είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Καμιά φορά μάλιστα, μας εκπλήσσει το γεγονός ότι «υιοθετήθηκε» ένα ζωάκι από οικογένεια διαφορετικού είδους! Και στις ανθρώπινες κοινωνίες γινόταν αυτό από πάντα, ειδικά σε δύσκολες περιόδους με υψηλή θνησιμότητα (π.χ. ασθένειες, πόλεμος) είτε με άλλες κοινωνικοπολιτικές δυσκολίες. Από άτομα με οποιαδήποτε σεξουαλική ταυτότητα – άσχετο θέμα αυτό με τη φροντίδα του παιδιού άλλωστε. Φυσιολογικό και αυτό λοιπόν.

    Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη πρωτίστως. Και φροντίδα. Αυτά είναι τα κριτήρια που πρέπει να πληρούν οι ανάδοχοι γονείς, πρωτίστως. Τα δευτερεύοντα έχουν καλυφθεί επαρκώς από το υπάρχον πλαίσιο, π.χ. ηλικία, οικονομική δυνατότητα, ψυχική και σωματική υγεία. Η σεξουαλική ταυτότητα είναι κάτι που δεν επηρεάζει το παιδί. Όπως δεν μεγαλώσαμε βλέποντας τι κάνουν στο κρεβάτι τους οι έτερο- γονείς μας, έτσι δεν βλέπουν και τους όμο- γονείς τους, όσοι μεγαλώνουν με ομόφυλα ζευγάρια. Βλέπουν μόνο την αγάπη τους και αυτή την αγάπη τη χρειάζονται τα παιδιά. Ας τους τη δώσουμε!

    Θα ήθελα λοιπόν η συζήτηση επί του θέματος να αφιερωθεί στις ανάγκες των παιδιών και όχι σε άσχετα θέματα, όπως η σεξουαλική ταυτότητα ή τα υποκειμενικά πιστεύω του καθενός.

    *H κα Πόλυ Βλάση είναι μέλος του ΚΕΦΙΜ και αντιπρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.

    *Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Liberal την 25η Απριλίου, 2018.