Πόση εκπαιδευτική ελευθερία αντέχουμε;
*Του Κώστα Παπουτσάκη
Πότε ένα εκπαιδευτικό σύστημα είναι ανταγωνιστικό; Μια πιθανή απάντηση στο ερώτημα αυτό θα ήταν ότι ένα εκπαιδευτικό σύστημα γίνεται ανταγωνιστικό, όταν καταφέρνει να ικανοποιήσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις επιθυμίες και τις εκπαιδευτικές ανάγκες του μαθητικού και σπουδαστικού πληθυσμού.
Όταν, απαλλαγμένο από γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, δε φοβάται να δώσει πνοή σε καινοτόμες εκπαιδευτικές πολιτικές, όπως π.χ. η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων και πρότυπων σχολείων. Αφουγκραζόμενη το αίτημα της κοινωνίας για εκπαιδευτική ανταγωνιστικότητα, η σημερινή κυβέρνηση υποσχέθηκε προεκλογικά ότι θα ξεμπερδέψει με εκπαιδευτικές αδυναμίες και παθογένειες. Δεσμεύτηκε ότι θα παλέψει για σχολεία και πανεπιστήμια που θα κατέχουν μεγαλύτερο βαθμό αυτονομίας. Δυστυχώς, όμως, αυτό το κοινωνικά επιθυμητό και προεκλογικά υποσχόμενο χωλαίνει στο πεδίο εφαρμογής του. Αν και προεκλογικά παραγγείλαμε παιδεία της αριστείας, εξακολουθεί να καταφτάνει στο πιάτο μας μια παιδεία του παραλόγου. Και για να γίνει κατανοητό τι εννοώ, θα αναφέρω ένα παράδειγμα από το χώρο της σημερινής εκπαιδευτικής πραγματικότητας.
Τις τελευταίες μέρες πληροφορήθηκα ότι στα δημόσια ΙΕΚ (με αντικείμενο εκπαιδευτικής κατάρτισης στα επαγγέλματα υγείας) κοινοποιήθηκε έγγραφο που απαγορεύει να υπάρχει κενή ημέρα διδασκαλίας. Η εντολή δόθηκε από το Υπουργείο Υγείας και συγκεκριμένα από τον υφυπουργό Υγείας κ. Βασίλη Κοντοζαμάνη, μια που ναι μεν τα συγκεκριμένα ΙΕΚ εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας ως προς την ύλη των μαθημάτων, υπάγονται όμως, στο Υπουργείο Υγείας. Η ισχύς της νέας διαταγής ξεκινά με την έναρξη του εαρινού εξαμήνου των σπουδών. Ενώ, λοιπόν, μέχρι τώρα υπήρχε μια κενή ημέρα μαθημάτων, αυτή καταργείται και οι διδακτικές ημέρες από 4 γίνονται 5. Οι σπουδαστές θα αναγκαστούν να μεταφέρουν μία ή δύο ώρες μαθημάτων -που έτσι κι αλλιώς τις κάλυπταν- σε νέα ημέρα. Πρόκειται για ένα μέτρο που εγείρει την αγανάκτηση σπουδαστών και καθηγητών αφού ανατρέπει την καθημερινότητά τους και θα τους αναγκάσει να σπαταλούν ένα ολόκληρο πρωινό μόνο για μια ή δύο ώρες μαθημάτων. Πολλοί σπουδαστές των Δ.ΙΕΚ είναι παράλληλα και εργαζόμενοι και μια τέτοια ανατροπή του προγράμματος στο χρονικό μέσο της φοίτησής τους, θα τους δυσκολέψει να συνταιριάξουν την εργασία με τις σπουδές τους. Τι θα γίνει στην περίπτωση που η μέχρι τώρα κενή ημέρα διδασκαλίας είναι αφιερωμένη σε άλλες ήδη προγραμματισμένες δραστηριότητες σπουδαστών και καθηγητών; Με πόση ευκολία θα συντελεστεί η ανατροπή του υπάρχοντος ωρολογίου προγράμματος; Και γιατί, σε τελική ανάλυση, να χρειάζεται να γίνει αυτή η ανατροπή;
Δυστυχώς, αυτό το γεγονός δείχνει πως η χάραξη της σημερινής εκπαιδευτικής πολιτικής εξακολουθεί να γίνεται με τρόπο ανορθολογικό. Ένα καινοτόμο Υπουργείο δε θα χάρασσε πολιτικές μέσω κοινοποίησης εγγράφων. Θα παραχωρούσε στους σπουδαστές και τους καθηγητές την αυτονομία να καθορίσουν οι ίδιοι τον τρόπο κατανομής των διδακτικών ωρών ανά τις ημέρες της εβδομάδας. Θα τους άφηνε να αποφασίσουν οι ίδιοι αν βολεύονται με 3 ή 4 ή 5 διδακτικές ημέρες. Κι αν κάτι τέτοιο φαντάζει ρηξικέλευθο για την ελληνική κοινωνία, ας αναρωτηθούμε αν πράγματι θέλουμε να φτάσουμε στο επίπεδο άλλων ευρωπαϊκών κοινωνιών που έχουν καταφέρει θαύματα με την εκπαιδευτική τους πολιτική. Θέλουμε π.χ. μια πολυτυπία σχολείων στην Ελλάδα; Θέλουμε αυτόνομα δημόσια σχολεία; Θέλουμε επιχορηγούμενα από το κράτος ιδιωτικά σχολεία; Θέλουμε να παραχωρήσουμε σε ομάδες εκπαιδευτικών την ελευθερία να ιδρύσουν τους δικούς τους τύπους σχολείων; Αν θέλουμε όλα αυτά να βρουν θέση στο πρόγραμμα της σημερινής κυβέρνησης, άστοχες εκπαιδευτικές παρεμβάσεις, σαν αυτή του κυρίου Κοντοζαμάνη, θα πρέπει να μπουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Το εαρινό εξάμηνο σπουδών στα Δ.ΙΕΚ ξεκινά σε ένα μήνα. Μέχρι τότε υπάρχει χρόνος για να ανακληθεί η απόφαση τροποποίησης των προγραμμάτων τους. Μη στερήσετε από τους σπουδαστές των Δ.ΙΕΚ, κ. Κοντοζαμάνη, τον αέρα της πολύτιμης εκπαιδευτικής ελευθερίας τους. Εξάλλου, μπορούν να τον διεκδικήσουν και μόνοι τους. Με μαχητικούς αγώνες.
*Ο Κώστας Παπουτσάκης είναι Μέλος της Μόνιμης Γενικής Συνέλευσης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Liberal στις 8 Ιανουαρίου 2020
ΛΑΡΚΟ: Το πάρτι πρέπει να λάβει τέλος
Καλούμε την κυβέρνηση να θέσει την ΛΑΡΚΟ σε άμεση εκκαθάριση και να σταματήσει να επιβαρύνει τους Έλληνες φορολογούμενους με εκατομμύρια ευρώ κάθε έτος για να ασκεί μια επιχειρηματική δραστηριότητα παραγωγής νικελίου που δεν έχει καμία σχέση με την αποστολή του κράτους.
Σκανδαλωδώς, η ΛΑΡΚΟ δεν δημοσιεύει ισολογισμό από το 2015, επιδοτείται παρανόμως μέσω της μη πληρωμής +300 εκατομμυρίων ευρώ προς την ΔΕΗ (επιδότηση που πληρώνουμε εμμέσως όλοι οι καταναλωτές ρεύματος) και εκτιμάται ότι παράγει ζημίες 8 εκ. ευρώ κάθε μήνα (δηλαδή μισό δισ. ευρώ μόνο την τελευταία πενταετία). Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση ιδιωτικής επιχείρησης, η ΔΕΗ, το Δημόσιο ή οι τράπεζες θα είχαν “τραβήξει την πρίζα”.
Οι θέσεις εργασίες δεν γίνεται να διατηρούνται με κάθε κόστος και πέρα από κάθε λογική.
ΟΤΕ: Άρρωστος Συνδικαλισμός του Παρελθόντος
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καταδικάζει τις άκρως αυταρχικές και επικίνδυνες για την Δημοκρατία συμπεριφορές των συνδικαλιστών της ΟΜΕ-ΟΤΕ.
Μετά την παταγώδη αποτυχία των κινητοποιήσεων με την σχεδόν μηδενική συμμετοχή των εργαζομένων στις κινητοποιήσεις της ΟΜΕ-ΟΤΕ, οι εν λόγω συνδικαλιστές κατέφυγαν σε πρακτικές εκφοβισμού των εργαζομένων, αποκλεισμού «με το έτσι θέλω» εργασιακών χώρων και παρεμπόδισης των εργαζομένων που επιθυμούσαν να εργαστούν, εξαναγκάζοντας τους να μην εργαστούν. Με τον τεχνητό αυτό τρόπο κατάφεραν μεν να αυξήσουν ελάχιστα την αναγκαστική συμμετοχή στις απεργιακές τους κινητοποιήσεις, έπληξαν, όμως, βάναυσα το δικαίωμα στην εργασία και την οικονομική ελευθερία σε βαθμό μη αποδεκτό σε μια δημοκρατική κοινωνία.
Ο συνδικαλισμός, αν θέλει σήμερα να ανταποκρίνεται στα πραγματικά συμφέροντα της κοινωνίας και των εργαζομένων, οφείλει να εγκαταλείψει τις αποτυχημένες πρακτικές του παρελθόντος και να κοιτάξει κατάματα τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου των επιχειρήσεων, που κρατάνε καθηλωμένους τους μισθούς και αναξιοποίητο το δυναμικό των εργαζομένων.
FiSy DRINX Ιανουαρίου 2020
Σας περιμένουμε αυτήν την Πέμπτη, 9 Ιανουαρίου, στο Black Duck Multiplarte και ώρα 21:00 στα πρώτα FiSyDRINX της νέας χρονιάς!
“Κλιματική αλλαγή, η Γκρέτα και η ανάπτυξη” θα είναι το θέμα που θα ανοίξει η συζήτηση με τον Tasos Krommydas, Ηλεκτρολόγο Μηχανικό, εμπειρογνώμονα πολιτικών για την κλιματική αλλαγή και την ενέργεια.
Επίσης, θα κόψουμε την Πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτά μας, με την/τον τυχερό να κερδίζει ένα κρεμαστό με το φαφάκι!
Για την κατάργηση της παροχής ΑΜΚΑ προς τους πρόσφυγες
Έξι μήνες εγκληματικής αμέλειας συμπληρώνονται από την στιγμή που η κυβέρνηση αφαίρεσε το (ισχύον με το Ν.4368/2016) δικαίωμα υγειονομικής περίθαλψης από τους αιτούντες διεθνούς προστασίας με την ανάκληση της ΚΥΑ για την χορήγηση ΑΜΚΑ, με αποτέλεσμα πλέον των 50.000 ατόμων (μεταξύ των οποίων 13.000 περίπου παιδιά) να μην έχουν την παραμικρή πρόσβαση στο σύστημα υγείας, σε φάρμακα ή εμβολιασμό.
Καλούμε την κυβέρνηση, έστω και την ύστατη στιγμή, να σεβαστεί τις διεθνείς υποχρεώσεις της και να μην εκθέτει σε κίνδυνο ζωής αυτούς τους πλέον αδύναμους, που διαβιούν συχνά κάτω από άθλιες συνθήκες.
Καταδίκη δολοφονίας του Qasem Soleimani
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καταδικάζει δίχως ενδοιασμό τη δολοφονία, εκ μέρους των ΗΠΑ, του Qasem Soleimani, επικεφαλής της ειδικής μονάδας του Ιράν, Quds Force, στα πλαίσια μίας για πολλούς αναπόφευκτης ένοπλης σύγκρουσης της Δύσης με το Ιράν. Τις βίαιες συνέπειες αυτής της πράξης τις παρακολουθούμε ήδη με τη μορφή της επίθεσης διαδηλωτών στην Αμερικάνικη πρεσβεία στη Βαγδάτη, ενώ αντίποινα αναμένονται και για τους 5.000 περίπου στρατιώτες που βρίσκονται ακόμα στο Ιράκ.
Σημειώνουμε ότι ανεξάρτητα των προθέσεων του απολυταρχικού καθεστώτος του Ιράν, οι συνεχείς επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, συχνά δίχως κοινοβουλευτικό έλεγχο όπως με τις ΗΠΑ, καθώς και η πολιτική του “nation building” (ή η κατασκευή δημοκρατικών θεσμών και υποδομών) στο Ιράκ έχει δώσει το έναυσμα σε ολοένα και πιο ριζοσπαστικές μορφές του Ισλάμ. Πέραν των ζωών αμάχων η μεγέθυνση του στρατιωτικού-κράτους, τόσο σε εύρος όσο και αρμοδιότητες, καταλήγει να ωφελεί μονάχα τους κρατικοδίαιτους ημετέρους του.
Διαχρονική αρχή της Φιλελεύθερης Συμμαχίας στην εξωτερική πολιτική αποτελεί ο στρατιωτικός μη-παρεμβατισμός, καθώς και η τήρηση ίσων αποστάσεων με χώρες που παραβιάζουν κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η Σαουδική Αραβία, κύρια περιφερειακή ανταγωνίστρια του Ιράν. Παράλληλα στηρίζουμε την ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών, ανθρώπων και προϊόντων ή υπηρεσιών με χώρες που δε συμβαδίζουν ιδεολογικά με το Δυτικό κόσμο (όπως και με την Κούβα) καθώς οι ελεύθερες αγορές αποτελούν το καλύτερο εφαλτήριο οργανικών κοινωνικών αλλαγών σε χώρες που κλείνονται στον εαυτό τους.
Ευχές της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
Η Συντονιστική Επιτροπή, τα μέλη της Μόνιμης Γενικής Συνέλευσης και οι φίλοι της Φιλελεύθερης Συμμαχίας ευχόμαστε σε όλους καλές γιορτές, υγεία και ελευθερίες!
Μετρώντας αντίστροφα, φορολογικές υποχρεώσεις, για την νέα χρονιά
Της Δέσποινας Λιμνιωτάκη*
Είναι εκείνη η εποχή του χρόνου, ο μήνας που υποτίθεται ότι κάνουμε τον προσωπικό μας απολογισμό για τη χρονιά που φεύγει, σχεδιάζοντας τη χρονιά που σε λίγες μέρες έρχεται. Μόνο που έχουμε από καιρό πάψει να αναφερόμαστε σε επαγγελματικές κατακτήσεις ή προσωπικές κορυφές, η ζωή αξιολογείται μήνα-με-τον-μήνα σε σχέση με το άγχος του να καλύψουμε τις φορολογικές μας υποχρεώσεις.
Φτιάχνουμε μια λίστα σαν τον Άι Βασίλη και την τσεκάρουμε διπλά για να μην αφήσουμε κανένα λογαριασμό παραπονεμένο. Και μπορεί οι γκουρού του ευ ζην να μας ενθαρρύνουν να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα, φωνάζοντας ότι less is more – αν μπορούμε ας κάνουμε κι αλλιώς – αλλά αυτή την πρακτική της μικρότερης δυνατής επιβάρυνσης δεν έχει μάθει να την εφαρμόζει το κράτος ποτέ.
Βρίσκεται εκεί, σε όλη του την μεγαλοπρέπεια, με τον ΕΝΦΙΑ, τις δόσεις ρύθμισης ληξιπρόθεσμων οφειλών, τα τέλη κυκλοφορίας, τον ΕΦΚΑ, τα ΦΠΑ, τους μισθούς και τα δώρα προς τους άλλους να μας υπενθυμίζουν ότι ζούμε μια ζωή που δεν μας ανήκει ούτε στο ελάχιστο, ότι έχουμε πιστωθεί από ένα κουβά χωρίς πάτο που θα πρέπει αδιαμαρτύρητα να γεμίζουμε. Και κοίτα να δεις που υπάρχει μια διεστραμμένη ικανοποίηση στο να τσεκάρεις κάθε μήνα τα ποσά που έχεις εκ-πληρώσει ενώ επιπλέον ευχαριστείς τα καλά σου άστρα που κατόρθωσες να μείνεις όρθιος και παραγωγικός μέχρι την τελευταία καταβολή: «Βγάλαμε κι αυτό τον μήνα», αναστενάζεις, «έχει ο θεός για τον επόμενο!» Καλή χρονιά και σε σας.
Κάθε φορά που γίνεται λόγος για την ανάπτυξη που θα έρθει με τη μορφή επενδύσεων από έξω προς τα μέσα, η οργή ξεχειλίζει από κάθε πόρο του δέρματός μου και όχι μόνο επειδή το επενδυτικό περιβάλλον είναι εχθρικό προς οποιαδήποτε απόπειρα αλλά επειδή η χώρα είναι καταρχάς εχθρική προς αυτούς που ζουν και προσπαθούν εντός συνόρων. Είναι εχθρική επειδή έχει καταδικάσει τις πιο δημιουργικές ηλικίες να τσεκάρουν αν τους μένουν 99 ευρώ στο τέλος κάθε μήνα να φτιάξουν το κατοστάρικο που θα πρέπει εν συνεχεία να ακουμπήσουν στο κράτος.
Είναι εχθρική επειδή τολμάει να μιλάει για brain drain έχοντας στραγγίξει τους επαγγελματίες της από κάθε ίχνος αξιοπρέπειας στον τρόπο που αυτοί εργάζονται και ανεβαίνουν τα σκαλιά της εξέλιξής τους, ροκανίζοντας τα σκαλοπάτια, φτιάχνοντας ταβάνι ως προς το που μπορείς να φτάσεις, πόσα μπορείς να κερδίσεις καθαρά, πόσα μπορείς να διεκδικήσεις στη δουλειά και στη ζωή σου. Είναι εχθρική επειδή δεν αφήνει χώρο στην πρωτοβουλία – πόση πρωτοβουλία χωράει στο να πρέπει να υπολογίσεις το κράτος-συμμέτοχο πριν πεις το ναι σε κάποιο καινούριο ξεκίνημα; Είναι εχθρική επειδή έχει δαιμονοποιήσει το κέρδος και το ξόδεμα χρημάτων για τον εαυτό σου, γι’ αυτά που λαχταράει η ψυχή σου με τρόπο που να αισθάνεσαι ότι δεν επιβιώνεις πια αλλά ότι μπορείς και ζεις.
Είναι εχθρική γιατί δεν μπορείς να μετρήσεις αντίστροφα τις καλές και τις κακές σου στιγμές, δεν μπορείς να λειτουργήσεις αυτοαναφορικά, είναι πολυτέλεια. Μπορείς μόνο να δουλεύεις για το κράτος και καλός πατριώτης είναι αυτός που, αν και άφησε την Ελλάδα για πιο οικονομικά ελεύθερες πολιτείες, εντούτοις φρόντισε να αφήσει πίσω του και φορολογικό αποτύπωμα.
Η χώρα είναι ο Εμπενίζερ Σκρουτζ από το παραμύθι του Ντίκενς, αυτός που απαιτεί να κάνεις διαρκώς ταμείο, ασταμάτητα, ανάλγητα, καθολικά, χωρίς ενοχές. Και πρόκειται για εφιάλτη που μετά από τόσα χρόνια εγκράτειας έχουμε συνηθίσει, ενώ τον βαπτίσαμε πρόσφατα «κανονικότητα». Φοβάμαι πως, για το 2020, το καλό φάντασμα του μέλλοντος που συνετίζει τον ήρωα και τον κάνει να αλλάξει πολιτική, δεν διαφαίνεται πουθενά.
* Η Δέσποινα Λιμνιωτάκη είναι Πρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Liberal στις 16 Δεκεμβρίου 2019
Ένα γηρασμένο σύστημα Υγείας
Του Γιώργου Αγγελόπουλου*
Λόγω της ασθένειας της μητέρας μου έζησα ένα τετράμηνο μέσα σε κρατικά νοσοκομεία. Νοσοκομεία με λαμπρούς γιατρούς, νοσηλευτές με υψηλό αίσθημα προσφοράς και διοικητικούς υπαλλήλους που βοηθούσαν ώστε να γίνουν γρήγορα όσα περνούσαν από το χέρι τους.
Όλοι οι παραπάνω σπαταλούσαν εκατοντάδες εργατοώρες μηνιαία σε άσκοπες εργασίες. Οι γιατροί κάθονταν πολλές –απλήρωτες– ώρες παραπάνω για να διεκπεραιώσουν χειρωνακτικά ένα σωρό χαρτούρας που θα μπορούσε να παράγεται αυτόματα. Οι γιατροί θεραπεύουν και μετά είναι υποχρεωμένοι να καθαρογράφουν. Προβλήματα που έχει λύσει η τεχνολογία, τα επαναφέρει η γραφειοκρατία.
Τα νοσοκομεία του εθνικού συστήματος υγείας δεν επικοινωνούν μεταξύ τους! Πολλές φορές δεν επικοινωνούν καν οι κλινικές του ίδιου νοσοκομείου. Όλα γίνονται από ασθενείς ή συνοδούς τους που τρέχουν από το ένα νοσοκομείο στο άλλο με γνωματεύσεις, απεικονιστικές εξετάσεις και φιαλίδια με αίμα. Το GDPR σε ένα τέτοιο σύστημα έχει απλώς μετατρέψει μια σειρά από απλές διαδικασίες σε πολύωρες εργασίες που πρέπει να γίνονται αυτοπροσώπως.
Τα κλαδικά σωματεία ιατρών και νοσηλευτών κρατικών νοσοκομείων ζητούν προσλήψεις και χρήματα. Σωστά. Τα ίδια σωματεία όμως, αγνοούν τη σπατάλη ανθρώπινων πόρων που συμβαίνει γύρω τους. Σπατάλη που αν αντιμετωπιζόταν θα μπορούσε να αυξήσει την ποιότητα και την ποσότητα των υπηρεσιών υγείας. Χωρίς επιπλέον πόρους.
Με σωστή διοίκηση. Χα!
Δεν είναι διαφορετικό το κρατικό νοσοκομείο από άλλους κρατικούς οργανισμούς. Και είναι αξιοπερίεργη η οργή όσων περιμένουν το φέουδο να πάψει να χρησιμοποιείται ως τέτοιο από την κάθε κυβέρνηση. Σε κρατικά νοσοκομεία, μια χαρά αρμόζουν οι απόστρατοι, οι νηπιαγωγοί και όλοι οι υπόλοιποι μη καταρτισμένοι διοικητές. Η δουλειά τους δεν είναι η ομαλή παροχή υπηρεσιών υγείας, είναι η επανεκλογή του εκάστοτε κόμματος μέσω εξυπηρετήσεων: υπεργολαβιών, διορισμών, ακόμα και ανεύρεσης κλίνης ή προτεραιότητας στην εφημερία.
Το ελληνικό νοσοκομείο δεν είναι προβληματικό γιατί εργάζονται εκεί ανεπαρκείς γιατροί, αδιάφοροι νοσηλευτές και τεμπέληδες διοικητικοί.
Είναι προβληματικό γιατί είναι κρατικό.
*Ο Γιώργος Αγγελόπουλος είναι μέλος της Μόνιμης Γενικής Συνέλευσης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Liberal στις 10 Δεκεμβρίου 2019
FiSy DRINX στο Ηράκλειο Κρήτης
Λίγο πριν την έλευση του 2020, σχεδιάζουμε μαζί την φιλελεύθερη ατζέντα και σας προσκαλούμε σε μια χαλαρή συνάντηση στο Ηράκλειο Κρήτης για όλα αυτά που μας προβληματίζουν, μας ενδιαφέρουν και θα θέλαμε να ακούσουμε με τη μορφή παρουσιάσεων, την νέα χρονιά.
Απόψε στις 21:00, σας περιμένουμε στο OPUS (Καπετάν Χαραλάμπη 3, πίσω από τον ΟΤΕ, στο κέντρο της πόλης του Ηρακλείου).
Η είσοδος είναι ελεύθερη.