Το «κράτος πρόνοιας» αύξησε, αντί να μειώσει, την φτώχεια, διόγκωσε το κράτος και μεγάλωσε το χρέος
Το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών γνωστοποίησε έρευνά του για την κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα. Στα πορίσματα της έρευνας «Κοινωνικό Πορτρέτο 2010» περιλαμβάνονται οι παρακάτω διαπιστώσεις:
- Η αύξηση των κοινωνικών δαπανών, ως ποσοστό του ΑΕΠ, όλα αυτά τα χρόνια δεν μείωσε τη φτώχεια.
- Οι υποτιθέμενες δράσεις για τη μείωση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, που στοχεύουν στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, επέφεραν αύξηση των εργαζομένων φτωχών από 12% το 2004 σε 14% το 2008 και αύξηση των ανέργων φτωχών από 31% το 2004 σε 33% το 2008.
- Όλα αυτά τα χρόνια, πρώτη πολιτική επιλογή αποτελούσε η σύσταση επιτροπών, συμβουλίων και οργανισμών. Αποτέλεσμα είναι σήμερα να υπάρχει πληθώρα ανενεργών ή υποβαθμισμένων επιτροπών και συμβουλίων που παραμένουν στα χαρτιά ή λειτουργούν χωρίς να αξιοποιούνται.
Αποδεικνύεται λοιπόν, και από την επιστημονική ανάλυση αυτής της μελέτης, ότι το «κράτος πρόνοιας» αύξησε, αντί να μειώσει, την φτώχεια, διόγκωσε το κράτος και μεγάλωσε το χρέος του.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί το υποτιθέμενο «κράτος πρόνοιας» μια από τις μεγαλύτερες, και καλύτερα καλλιεργημένες, απάτες της μεταπολίτευσης. Σε αυτήν την απάτη οφείλει το πολιτικό σύστημα την επιβίωσή του και είναι αυτή η απάτη που συνέβαλε στην οικονομική κατάρρευση της χώρας. Έρευνες όπως αυτή του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, αλλά και σκάνδαλα που αποκαλύπτονται σε καθημερινή βάση, ρίχνουν φώς σε όλες τις πτυχές της λειτουργίας αυτού του «κράτους πρόνοιας» και γνωστοποιούν τα ονοματεπώνυμα όλων αυτών των «προοδευτικών» που επωφελήθηκαν οικονομικά και πολιτικά από αυτό.
Από την κατάλυση αυτού του «κράτους πρόνοιας» θα ωφεληθούν, και δεν θα ζημιωθούν όπως παρουσιάζεται, οι φτωχοί συμπολίτες μας για τους οποίους –υποτίθεται- ότι δημιουργήθηκε. Ιδίως μάλιστα, εάν αυτό το «κράτος πρόνοιας» αντικατασταθεί από ένα νέο δίχτυ κοινωνικής ασφαλείας που θα περιλαμβάνει μέτρα όπως την απευθείας χορήγηση σε κάθε Έλληνα πολίτη, χωρίς την παρεμβολή ενδιάμεσων προσώπων ή οργανισμών, ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος και μιας ελάχιστης εγγυημένης σύνταξης ανεξάρτητης από προηγούμενο εργάσιμο βίο και ασφαλιστικές εισφορές.