Μανιφέστο για τις Ευρωεκλογές
Κάποτε στην Ευρώπη τα σύνορα ήταν κλειστά. Σύνορα αδιαπέραστα χωρίς βίζα για πολίτες ευρωπαϊκών χωρών. Σύνορα αδιαπέραστα και για ξένα εμπορεύματα, υπηρεσίες και κεφάλαια.
Κάποτε ένα φρουτώδες λικέρ από την Γαλλία δεν επιτρεπόταν να εξαχθεί στην Γερμανία – για την προστασία των εγχώριων παραγωγών, όχι της υγείας του καταναλωτή. Σύνορα που δεν τα διασχίζουν έμποροι και εμπορεύματα τα διασχίζουν οι στρατοί, είχε πει πρώτος ο Αριστοφάνης.
Κάποτε οι ατομικές ελευθερίες συνεθλίβησαν υπό το βάρος των ολοκληρωτισμών. Φασισμός και ναζισμός, κομμουνισμός και σταλινισμός στάθηκαν απέναντι στην Ανοικτή Κοινωνία. Δεν υπάρχει εγώ, δεν υπάρχει διαφορετικότητα, μόνο το Κόμμα και το Κράτος από τη μια και οι Εχθροί του Λαού από την άλλη (ομοφυλόφιλοι, εβραίοι, εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες, πολιτικοί αντιφρονούντες, «αστοί», «διανοούμενοι» και «έχοντες και κατέχοντες»).
Όλα αυτά ή δεν τα έχω ζήσει καθόλου ή τα έχω ακουστά. Γιατί γεννήθηκα στην καλύτερη, την ειρηνικότερη και την πιο παραγωγική εποχή της Ευρώπης.
Χάρη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σήμερα, ωστόσο, προβληματίζομαι. Θέλω να ελπίζω, αλλά βλέπω το τραίνο να φεύγει χωρίς την Ελλάδα. Φίλοι, φίλες και συγγενείς μου μπήκαν στα τραίνα των σκανδιναβικών χωρών, της Κύπρου, της Δύσης και όπου αλλού κυριαρχούν οι φιλελεύθερες δημοκρατίες. Όλες οι χώρες της Ε.Ε. και όλες οι χώρες του ευρώ πέρασαν την κρίση επιτυχως. Όλες, πλην της Ελλάδας.
Σήμερα, αναζητώ διέξοδο για το αύριο.
Λαϊκιστές και ευρω-σκεπτικιστές από τα δεξιά ζητούν «λιγότερη Ευρώπη» κραδαίνοντας τα λάβαρα της εθνικής κυριαρχίας.
Αριστεροί λαϊκιστές ζητούν από την άλλη μια «άλλη Ευρώπη» στα πρότυπα των σοσιαλιστικών παραδείσων που χάθηκαν.
Κοινή συνισταμένη: Περισσότερο εθνικό κράτος, περισσότερα σύνορα, περισσότεροι φόροι, περισσότερες φωτογραφικές τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια, περισσότερη επιρροή της εκκλησιας στο κράτος και λιγότερες – από την άλλη – οικονομικές και πολιτικές ελευθερίες για να γυρίσουμε στις εποχές των δελτίων τροφίμων, των κρατικών μονοπωλίων και της κατάργησης του κράτους δικαίου.
Είναι η λύση η «περισσότερη Ευρώπη»; Ναι, αρκεί να διασφαλίζει περισσότερες ελευθερίες, ασφάλεια και εναλλακτικές επιλογές σε συνθήκες κράτους δικαίου.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία συμμετέχει στις ευρωεκλογές του 2019! Με στόχο την ένταξη στην ομάδα του ALDE, την Συμμαχία Φιλελεύθερων και Δημοκρατών στην Ευρώπη.
Όταν η συντηρητική δεξιά του Ορμπάν και των συνοδοιπόρων του ζητά ένα «φρούριο Ευρώπη» και όταν η αριστερά αναρωτιέται «αν η θάλασσα έχει σύνορα» διατείνοντας ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», εργαλειοποιώντας υποκριτικά και χωρίς ντροπές τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών, εγώ και εσύ προτείνουμε κοινή ευρωπαϊκη πολιτική ασύλου, παράλληλα με ενισχυμένη ευρωπαϊκή ακτοφυλακή και περισσότερες ευκαιρίες για νόμιμη μετανάστευση στο σύνολο της Ε.Ε.
Όταν η δεξιά και η αριστερά ζητούν πιο πολλες επιδοτήσεις από την Ευρώπη για «αναπτυξιακούς σκοπούς» που θα τους υλοποιήσουν οι ημέτεροι στο κράτος και τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, εγώ κι εσύ προτείνουμε στροφή απο την κατανάλωση για το σήμερα στην παραγωγή για το αύριο. Χρειαζόμαστε δραστικά λιγότερες επιδοτήσεις και λιγότερη ευρωπαϊκή και εθνική γραφειοκρατία (αγροτικές επιδοτήσεις, ΕΣΠΑ κλπ.) προκειμένου να στηρίξουμε μακροπρόθεσμες επενδύσεις στην έρευνα & τεχνολογία. Και θα πρέπει να διακόπτουμε τις όποιες επιδοτήσεις σε περίπτωση πισωγυρισμάτων στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και το κράτος δικαίου.
Όταν η δεξιά ζητά αύξηση δαπανών για την άμυνα και η αριστερά απαξιώνει τα σώματα ασφαλείας διατηρώντας ωστόσο τις δαπάνες και επαναφέροντας αναδρομικά εις βάρος των μελλοντικών γενιών, εγώ κι εσύ προκρίνουμε τον ευρωστρατό μέσα από την σταδιακή μείωση των εθνικών δαπανών. Γιατί δεν γίνεται σήμερα να συντηρούμε έναν εθνικό στρατό με 70-80% των εθνικών δαπανών για μισθούς και συντάξεις (όπως ακριβώς τις χρονιές πριν μπούμε στα μνημόνια) και να περιμένουμε να περισσέψουν και χρήματα και για εθνικούς εξοπλισμούς και για τον ευρωστρατό. Δεν γίνεται να πληρώνουμε για την άμυνα δύο φορές, μία σε εθνικό επίπεδο και μία σε ευρωπαϊκό. Γιατί θέλουμε μεγαλύτερη ανταποδικότητα και ασφάλεια για την Ελλάδα και την Ευρώπη με λιγότερους φόρους για τον μέσο Πολίτη.
Ναι, επίσης, στην Τραπεζική Ένωση για να έρθει πραγματικός ανταγωνισμός που θα φέρει τέρμα σε καταχρηστικές και πανάκριβες τραπεζικές υπηρεσίες και προϊόντα.
Ναι στην Ψηφιακή ‘Ενωση. Η περιαγωγή (roaming) καταργήθηκε, ώρα για νέα επανάσταση στην πρόσβαση περιεχομένου χωρίς γεωγραφικούς περιορισμούς.
Ναι στην ισχυρή φωνή της Ε.Ε στην διεθνή κοινότητα με νέα, ξεχωριστή θέση στον ΟΗΕ. Γιατί όταν η Ελλάδα βάζει βέτο υπέρ Ρωσίας και Βενεζουέλας υπονομεύει την Ε.Ε και απομονώνεται η ίδια από φίλους και συμμάχους.
Ναι στην Ε.Ε πρωτοπόρο στην μετάβαση στις καθαρές μορφές ενέργειας και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Λέμε όμως επίσης εμφατικά ναι και στην φορολογική και νομοθετική διαφοροποίηση και αποκέντρωση. Λιγότερη και καλύτερη νομοθεσία απο τις Βρυξελλες με αποφάσεις που θα παίρνονται όσο πιο κοντά στους πολίτες. Δεν χρειαζόμαστε καθιέρωση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ενός κατώτατου μισθού, αλλά υιοθέτηση των πολιτικών που θα καταστήσουν κάθε μία χώρα-μέλος της Ε.Ε. ως πόλο δημιουργίας πλούτου.
Όταν χώρες της Ε.Ε. μειώνουν τα φορολογικά και νομοθετικά βάρη στο επιχειρείν, χρηματοδοτώντας έτσι την παιδεία, την υγεία και το δίχτυ ασφαλείας των αδυνάτων (εθνικές αρμοδιότητες) οφείλουμε να εμπνευστούμε, αντί να ελπίζουμε ότι θα υποχρεωθούν μέσω Βρυξελλών να αυξήσουν τα βάρη και στα δικά τους εδάφη.
Όταν χώρες της Ε.Ε, όπως η Κύπρος και η Ιρλανδία, βγήκαν από τα μνημόνια επιτυχώς μειώνοντας το μέγεθος και τον ρόλο του κράτους αντί να αυξήσουν φόρους, όπως αντιθέτως έκανε η Ελλάδα, οφείλουμε να επισημάνουμε τα σφάλματα της Ε.Ε. Σφάλματα, τόσο στην έγκριση των λάθος πακέτων μέτρων, ειδικά με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όσο και στην ωραιοποίηση της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας.
Ήρθε η ώρα πλέον για τους φιλελεύθερους φιλοευρωπαίους Πολίτες, όπως εσύ κι εγώ, να συνειδητοποιήσουμε ότι το δίπολο αριστερά – δεξιά εγκλωβίζει την πραγματική πρόοδο.
Η ελευθερία και οι ευκαιρίες για τον κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, για τον κάθε Ευρωπαίο Πολίτη ξεχωριστά, ειδικά για την νέα γενιά, περνούν μέσα από την φιλελευθεροποίηση της Ελλαδας εντός μιας φιλελεύθερης Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για εσένα, για μένα και τις μελλοντικές γενιές.