Το πραγματικό πρόσωπο μιας καταστροφικής κυβέρνησης

Έχουν από καιρό πάψει να είναι θέμα πολιτικού σχολιασμού οι εκτός δημοκρατικού πλαισίου συμπεριφορές, η αναλγησία και η αμετροέπεια του Πρωθυπουργού. Ο κ.Τσίπρας μας παρουσίασε αυτά για τα οποία ήταν ήδη γνωστός στις κλίκες του κόμματός του εδώ και χρόνια:

-Ότι είναι αλαζόνας. Επιδεικνύει απαράδεκτη συμπεριφορά σε εργαζομένους που οι δικές του -χωρίς λογική- αποφάσεις οδηγούν σε ανεργία.

-Ότι είναι διπρόσωπος. Πότε μιλά για «το ευρώ που δεν είναι φετίχ» και πότε για το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» που κυνήγησε πέρυσι στο δημοψήφισμα. Πότε μιλά για τον ΕΝΦΙΑ που δεν θα πλήρωνε και πότε μας κουνάει επιτιμητικά το δάχτυλο πως «ο τζάμπας τελείωσε».

-Ότι είναι εξουσιομανής και αρέσκεται σε παιχνίδια παρασκηνίου. Είναι αδιανόητο, εν έτει 2016, ο πρωθυπουργός να προκαταλαμβάνει απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας.

Από κοντά φυσικά ακολουθούν και οι πιστοί του σύντροφοι, όπως ο κ.Πολάκης που υποδεικνύει ποια θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά μιας δημοσιογράφου, όταν οι απόψεις της δεν είναι αρεστές στο καθεστώς ή θίγουν την ουσία των αποφάσεών του. Ο κ.Πολάκης όπως και άλλα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ξεχνούν την προσωρινότητα της θέσης τους και πιστεύουν ότι με την τεχνητή πόλωση και την ύβρη μπορούν να κυβερνούν για πάντα. Καμιά χώρα, όμως, δεν μπορεί για πάντα να μένει ακίνητη απέναντι στον κάθε Τσίπρα και τον κάθε Πολάκη να τη σπρώχνουν ακόμα πιο βαθιά στην ανεργία, τη φτώχεια και τη μιζέρια.

Η πραγματικότητα είναι αναπόδραστη όσο και αν την αγνοούν. Στη ΔΕΘ υπέγραψαν το πολιτικό τους τέλος και απλώς δεν το γνωρίζουν.