Τέλος εποχής για τους μεταπράτες της αδιαλλαξίας
Το περιεχόμενο των προτάσεων του διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς αναφορικά με την ονομασία της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, σηματοδοτεί το τέλος μιας μακράς περιόδου αδιαλλαξίας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο ζήτημα της ονομασίας του γειτονικού κράτους καθώς εγκαταλείπεται με τον πλέον επίσημο τρόπο ο στόχος της αποτροπής της χρήσης της λέξης «Μακεδονία» σε αυτή.
Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις συνιστούν πικρή δικαίωση για τις θαρραλέες φωνές σύνεσης, και ρεαλισμού, που λοιδορήθηκαν, κατηγορήθηκαν για «ενδοτισμό» και βρέθηκαν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής του τόπου. Πικρή δικαίωση γιατί έπρεπε πρώτα να σπαταληθεί πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο και να αναπτυχθεί η καχυποψία ανάμεσα στα δύο κράτη ώστε σήμερα, η Ελλάδα να διεκδικεί αυτό που της είχε προταθεί και απέρριψε με το περίφημο «πακέτο Πινέιρο», δεκαπέντε χρόνια πριν, χωρίς μάλιστα τις περιπλοκές της «διπλής» ονομασίας.
Καθώς φαίνεται πως προετοιμάζεται το έδαφος για μία ακόμη ανέξοδη επίδειξη ισχύος με την άσκηση του δικαιώματος της αρνησικυρίας (veto) στην αποδοχή της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, η Φιλελεύθερη Συμμαχία καλεί την Υπουργό Εξωτερικών κα Μπακογιάννη να μην υποκύψει στις σειρήνες του εθνικο-λαϊκισμού που επιχειρούν να καταστήσουν την ελληνική εξωτερική πολιτική δέσμια των πολιτικών φιλοδοξιών και των εθνικών φαντασιώσεων τους.
Σήμερα είναι περισσότερο παρά ποτέ χρήσιμο να θυμηθούμε όλους εκείνους που, καλώντας σε συλλαλητήρια, οικονομικούς αποκλεισμούς και «λαβίδες», εγκλώβισαν την εξωτερική πολιτική της χώρας σε επιλογές καταδικασμένες σε αποτυχία καθώς οι επιδιώξεις μας βρέθηκαν σε ευθεία αντίθεση προς τις αρχές του εθνικού αυτοπροσδιορισμού και της καλής γειτονίας και μη ρεαλιστικές καθώς παραγνώριζαν τις ισορροπίες και την ανάγκη σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία επισημαίνει πως μια πολιτική διαπραγμάτευση, αν δεν αποσκοπεί σε διάλογο κωφών, εμπεριέχει αυτονόητα το συμβιβασμό ανάμεσα στα μέρη και για τον λόγο αυτό τοποθετείται ευνοϊκά απέναντι στο πνεύμα των προτάσεων Νίμιτς.
Η εξωτερική πολιτική ενός κράτους οφείλει να χαράσσεται με γνώμονα τη διασφάλιση της ειρήνης και την επιδίωξη της ευημερίας των πολιτών του και όχι με βάση μια εθνικιστική και αν-ιστόρητη ανάγνωση της Ιστορίας που εξυπηρετεί τον πολιτικό καιροσκοπισμό.
Οι γείτονες ελληνοκύπριοι φάνηκε πως στις πρόσφατες εκλογές αντιλήφθηκαν τις συνέπειες του μαξιμαλιστικού ανορθολογισμού στην εξωτερική πολιτική και έθεσαν στο περιθώριο τους μεταπράτες της αδιαλλαξίας. Εμείς;