Οι θέσεις της Φιλελεύθερης Συμμαχίας για την Εξωτερική πολιτική

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία συμμετέχει στον προεκλογικό διάλογο καταθέτοντας τις δικές της προτάσεις της για την Εξωτερική πολιτική. Η δομή και η έκταση της παρουσίασης των θέσεων της Φιλελεύθερης Συμμαχίας παίρνει υπόψη τους κανόνες της τηλεμαχίας μεταξύ των κυρίων Καραμανλή και Παπανδρέου με στόχο να διευκολυνθεί όποιος πολίτης θελήσει να κάνει συγκρίσεις. Για τον ίδιο λόγο οι θέσεις της Φιλελεύθερης Συμμαχίας συνοδεύονται από τα πλήρη κείμενα των θέσεων των κυρίων Καραμανλή και Παπανδρέου για την Εξωτερική πολιτική όπως κατατέθηκαν από τους ίδιους στην τηλεμαχία της 22ας Σεπτεμβρίου 2009. Πείτε την γνώμη σας για τις θέσεις της Φιλελεύθερης Συμμαχίας για την Εξωτερική πολιτική κάνοντας κλικ εδώ.

Οι θέσεις της Φιλελεύθερης Συμμαχίας για την Εξωτερική πολιτική. 

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καταθέτει τις προτάσεις της για την Εξωτερική πολιτική της χώρας. Πρώτη προτεραιότητα στο θέμα αυτό αποτελεί η αναβάθμιση του κύρους της χώρας μέσω της χάραξης μιας μακροπρόθεσμης εξωτερικής πολιτικής στη βάση σταθερών αρχών και όχι τυχοδιωκτικών ή ευκαιριακών σκοπιμοτήτων.

Οι έξη αρχές, που η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι πρέπει να διέπουν την εξωτερική πολιτική της χώρας, είναι οι παρακάτω:

1. Υποστηρίζουμε τη διεθνή ειρήνη και συνεργασία και απαιτούμε από τη διεθνή δημοκρατική κοινότητα να μην μένει απαθής απέναντι σε γενοκτονίες και άλλες κραυγαλέες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που υφίστανται οι λαοί του Τρίτου Κόσμου. Στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας οι ανθρωπιστικές επεμβάσεις, όταν είναι αναγκαίες, δεν θα πρέπει να θεωρούνται κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά αποκατάστασή της προς όφελος των ανθρώπων που υποφέρουν. Έτσι, ένα κράτος που παραβιάζει με αποτρόπαιες πράξεις τη συμβίωση των πολιτών του, δεν δικαιούται να προβάλλει ως επιχείρημα για την παράνομη δράση του την εθνική του κυριαρχία και η διεθνής κοινότητα βάσει των αρχών του διεθνούς δικαίου και των μηχανισμών που αυτό προβλέπει, έχει καθήκον να επεμβαίνει για να διασώσει τους πολίτες που κάθε φορά κινδυνεύουν. Για την ελευθερία και την ασφάλεια της Ευρώπης και για την ειρήνη στον κόσμο απαιτείται κοινή εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ και ιδίως τις ΗΠΑ, φυσικά εντός του πλαισίου του ΟΗΕ.
2. Απορρίπτουμε χωρίς επιφυλάξεις τον αντιδυτικισμό, με ακραία και ενδημική μορφή του τον τυφλό αντιαμερικανισμό, ο οποίος αποτελεί την αιχμή της κυρίαρχης ιδεολογίας και θεμελιώδες ενοποιό στοιχείο του αντιφιλελεύθερου «φαιοκόκκινου» μετώπου. Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή ρατσιστικής προκατάληψης και συμπεριφοράς, στον αντιμεταναστευτικό ρατσισμό της άκρας δεξιάς, στον φυλετικό και εθνοτικό ρατσισμό, στο ρατσισμό ενάντια σε ανθρώπους που κατάγονται από μουσουλμανικές χώρες ή στους απογόνους τους καθώς και στην ισλαμοφοβία. Αντιπαλεύουμε την αναβίωση του αντισημιτισμού και της προκατάληψης απέναντι στον εβραϊκό λαό και απορρίπτουμε το πρόσχημα του “αντισιωνισμού”.
3. Συνδέουμε την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη με την ανάπτυξη ελεύθερων αγορών και εναντιωνόμαστε στην οικονομική καταπίεση ή την περιβαλλοντική υποβάθμιση. Τα οφέλη από την παγκόσμια ανάπτυξη μέσω της επέκτασης του ελεύθερου εμπορίου θα πρέπει να αναδιανεμηθούν όσο ευρύτερα γίνεται, ώστε να υπηρετήσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, αγροτών και καταναλωτών, παντού στον κόσμο. Απορρίπτουμε τον «εξισωτισμό στη φτώχεια» που ενοχοποιεί το νόμιμο πλουτισμό και τον υγιή ανταγωνισμό.
4. Αντιλαμβανόμαστε την παγκοσμιοποίηση ως πλανητική ολοκλήρωση και προαγωγή της ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Για να επιτύχουμε τους στόχους αυτούς, υποστηρίζουμε τη ριζοσπαστική μεταρρύθμιση των βασικών θεσμών της παγκόσμιας διακυβέρνησης, την απελευθέρωση του εμπορίου και την βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες.
5. Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή τρομοκρατίας και απορρίπτουμε κατηγορηματικά την απολογητική ρητορική της και επικρίνουμε τους φορείς της, εγχώριους και διεθνείς. Η τρομοκρατία αποτελεί μια απειλή που χρειάζεται να την αντιμετωπίσουμε και όχι απλά να την ερμηνεύσουμε.
6. Αναγνωρίζουμε τον οικουμενικό χαρακτήρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και επομένως ζητούμε την εφαρμογή τους και την προστασία τους από όλα τα κράτη και τα πολιτικά κινήματα. Η παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών πρέπει να καταδικάζεται εξίσου, ανεξαρτήτως του ποιος τα παραβιάζει ή ποιο είναι το πολιτιστικό πλαίσιο στο οποίο σημειώνεται η οποιαδήποτε παραβίαση. Απορρίπτουμε τον πολιτιστικό σχετικισμό, σύμφωνα με τον οποίο τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα δεν ταιριάζουν σε ορισμένους λαούς ή έθνη. Αντιτασσόμαστε σε αντιδραστικά καθεστώτα και κινήματα που θεωρούν τη δημοκρατία μισητό τους αντίπαλο, καθεστώτα που καταπιέζουν τους ίδιους τους λαούς τους ή κινήματα που φιλοδοξούν να κάνουν το ίδιο.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΣΤΙΣ ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Μετά από 50 χρόνια ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης οι πολίτες της Ευρώπης είναι αντιμέτωποι με μια τριπλή κρίση, κρίση ταυτότητας, κρίση σκοπού και κρίση μέσων.

Οι πολίτες της Ευρώπης θέτουν επιτακτικά τα ακόλουθα ερωτήματα: ποιοι είμαστε; ποιοι είναι οι στόχοι μας; πώς θα ξεπεραστεί η κρίση; τι μέσα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να βγούμε από το τέλμα;

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι όλα τα πολιτικά κόμματα οφείλουν απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, και καταθέτει στην κρίση των πολιτών την παρούσα, δική της, συνεισφορά.

Α. Ποιοι είμαστε;

Το ζήτημα της ταυτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν περίπου λυμένο στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, την περίοδο δηλαδή που τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν δημοκρατίες σε αντίθεση με τον ολοκληρωτισμό των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης. Όμως, η κατάρρευση του κομμουνισμού, οι διαδοχικές διευρύνσεις οι οποίες συμπεριέλαβαν χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, έθεσαν σε κρίση την Ευρωπαϊκή ταυτότητα και το υπάρχον θεσμικό της οικοδόμημα. Έθεσαν επίσης το ερώτημα μέχρι ποιο σημείο μπορούν να διευρυνθούν τα όρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι αυτή η κρίση ταυτότητας αποτελεί μια ευκαιρία να στραφούμε και πάλι στις αξίες πάνω στις οποίες θεμελιώθηκαν οι φιλελεύθερες δυτικές κοινωνίες, δηλαδή στις ιδέες του Διαφωτισμού, της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, της προάσπισης των ατομικών δικαιωμάτων και της ελεύθερης οικονομίας. Αυτή η Ευρωπαϊκή ταυτότητα δίνει προτεραιότητα στην αυτονομία του ατόμου να απολαμβάνει αναφαίρετα δικαιώματα (στη ζωή, στην επιδίωξη της ευτυχίας, στην ιδιοκτησία) και ελευθερίες (της συνείδησης, της γνώμης, της έκφρασης, του αυτοπροσδιορισμού), που οριοθετούνται από την ατομική ευθύνη.

Η Ευρωπαϊκή ταυτότητα δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στη βασική αξία του Διαφωτισμού, τον ανθρωπισμό, που επιβάλλει το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την ανεκτικότητα της διαφορετικότητας και την αποδοχή της πολυμορφίας (γλωσσών, πολιτισμών, θρησκειών και εθνικών αυτοπροσδιορισμών) μέσα σε ένα ευρύτερο σύνολο.Για τη Φιλελεύθερη Συμμαχία αυτές είναι οι αξίες που προσδιορίζουν την κοινή Ευρωπαϊκή μας ταυτότητα και στις οποίες οι φιλελεύθερες δυτικές κοινωνίες οφείλουν την εντυπωσιακή πρόοδο τους.

Β. Ποιοι είναι οι στόχοι μας; Πώς θα ξεπεραστεί η κρίση;

Οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης γίνονται όλο και λιγότερο εμφανείς και κατανοητές με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι πολίτες να απογοητεύονται και να δυσπιστούν ακόμα και για την ύπαρξή τους. Βασική ευθύνη για αυτή την απογοήτευση των πολιτών φέρουν οι ηγέτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αντί να εξηγούν δημόσια και να υπερασπίζονται τις αποφάσεις που, οι ίδιοι, παίρνουν από κοινού στις Βρυξέλλες, υποκρίνονται ότι τις ανακαλύπτουν εκ των υστέρων και συντάσσονται με τους λαϊκιστές επικριτές τους.

Σκοπός για μας, τους λαούς της Ευρώπης, είναι να ζούμε αρμονικά στον κόσμο διατηρώντας την ταυτότητά μας, τις κοινές μας αξίες και την ευημερία μας. Όμως αυτή η διατήρηση της ταυτότητάς μας, των αξιών μας και της ευημερίας μας δεν θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες, και για πάντα διατηρητέες, καθώς νέες προκλήσεις τις θέτουν διαρκώς σε κίνδυνο.

Πιο συγκεκριμένα, ο σημερινός κόσμος χαρακτηρίζεται από δυο νέα φαινόμενα:  από τη μία πλευρά της εξόδου από τη φτώχεια κρατών ορισμένα από τα οποία αποκτούν ένα σημαντικό παγκόσμιο ρόλο, και από την άλλη πλευρά της ενίσχυσης ιδεολογιών που ενθαρρύνουν νέες μορφές ολοκληρωτισμού, εθνικού προστατευτισμού και ξενοφοβίας. Στα φαινόμενα αυτά, η Ευρωπαϊκή Ένωση δρα αδύναμη και κατακερματισμένη από αντιμαχόμενες εθνικές πολιτικές.

Σε μια περίοδο οξύτατης διεθνούς οικονομικής κρίσης, οι Ευρωπαίοι ηγέτες εμφανίζονται να ενδιαφέρονται μόνο για τα στενά εθνικά τους συμφέροντα ή, ακόμα χειρότερα, μόνο για την επανεκλογή τους ενώ πριν εννιά χρόνια οι ίδιοι διατύπωναν τη στρατηγική της Λισσαβόνας η υλοποίηση της οποίας  μέχρι το 2010 θα επέτρεπε στην Ευρωπαϊκή Ένωση: «να γίνει η πιο δυναμική και ανταγωνιστική, βασισμένη στη γνώση οικονομία στον κόσμο, ικανή για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη με περισσότερες και καλύτερες δουλειές και τη μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή». Είναι προφανές ότι αν είχε έστω προσεγγιστεί αυτός ο στόχος, η Ευρώπη θα ήταν καλύτερα προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει τη σημερινή οικονομική κρίση. Δυστυχώς όμως, ήδη από το 2005, είχε διαπιστωθεί από τους ίδιους τους Ευρωπαίους ηγέτες η ανικανότητά τους να αντιμετωπίσουν τα διαρθρωτικά προβλήματα της Ευρώπης και να υλοποιήσουν τους στόχους που οι ίδιοι είχαν θέσει. Σήμερα, εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, εμφανίζονται οι Ευρωπαίοι ηγέτες χωρίς κοινή πολιτική και κινούμενοι προς λάθος κατευθύνσεις, καθώς για πρώτη φόρα μετά από πολλές δεκαετίες τα σύννεφα του οικονομικού προστατευτισμού πλανώνται πάνω από την Ευρώπη και απειλούν να εκτροχιάσουν όλη την πρόοδο που έχει σημειωθεί στο διασυνοριακό εμπόριο τα τελευταία 50 χρόνια.

Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι η σημερινή κρίση μεγεθύνει και επαναφέρει στο προσκήνιο χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ενός εκάστου των μελών της και αναδεικνύει την ανάγκη αναπροσανατολισμού των Ευρωπαϊκών πολιτικών. Είναι πλέον καιρός οι Ευρωπαϊκές ηγεσίες να αντιληφθούν ότι, εν μέσω της παγκόσμιας κρίσης, η νομισματική ενοποίηση μπορεί και να ακυρωθεί εάν δε συμπληρωθεί από την αντίστοιχη πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Χωρίς την αποκατάσταση αυτής της ανισορροπίας, η νομισματική ένωση και η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης θα αλληλοϋπονομεύονται, μέχρι τη κατάρρευση και των δύο.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνει την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, δηλαδή την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης μέσω ενός νέου Ευρωπαϊκού Συντάγματος που θα ιδρύει, στη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης και θα προσαρμόζει τα σημερινά κοινοτικά όργανα στο νέο ομοσπονδιακό σύστημα.

Γ. Τι μέσα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να βγούμε από το τέλμα;

Σήμερα, οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται σε οριακό σημείο αποτελεσματικότητας και δημοκρατικής νομιμοποίησης. Οι πολίτες τους θεωρούν απόμακρους, γραφειοκρατικούς και ελάχιστα δημοκρατικούς ενώ πολλές  κυβερνήσεις από την πλευρά τους αναπολούν με νοσταλγία τις χαμένες εθνικές εξουσίες που παραχωρήθηκαν στα Ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Η Συνθήκη της Λισσαβόνας, συνέχεια των όχι και τόσο καινοτόμων συνθηκών του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ και της Νίκαιας, προτείνει τον εκσυγχρονισμό των Ευρωπαϊκών θεσμών μέσω της μεγαλύτερης σαφήνειας των εξουσιών τους, την αύξηση της αποτελεσματικότητάς τους και την αναβάθμιση της δημοκρατικής τους νομιμοποίησης. Ωστόσο η Συνθήκη της Λισσαβόνας δεν αμφισβητεί το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και διατηρεί το υπάρχον πλέγμα αλληλοσυγκρουόμενων ομοσπονδιακών και διακρατικών εξουσιών. Η συνθήκη της Λισσαβόνας αν και αποτελεί θετική εξέλιξη για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, απαντά μόνο εν μέρει στις μεγάλες σημερινές προκλήσεις και δεν επαρκεί για την αντιμετώπισή τους.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι η κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα και οι κοινοί ευρωπαϊκοί στόχοι, όπως διατυπώνονται στην παρούσα διακήρυξη, μπορούν να εξυπηρετηθούν μόνο στα πλαίσια μιας πολιτικά ενοποιημένης Ευρώπης, δηλαδή μιας Ομοσπονδίας των Πολιτειών της που θα συνιστούν τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.

Η νέα αυτή δομή θα λειτουργήσει με την ψήφιση ενός Ευρωπαϊκού Συντάγματος που θα ιδρύει, στη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης και θα προσαρμόζει τα σημερινά κοινοτικά όργανα στο νέο ομοσπονδιακό σύστημα.

Για το σκοπό αυτό η Φιλελεύθερη Συμμαχία θέτει σε δημόσια διαβούλευση προτάσεις όπως οι παρακάτω:

• να αντικατασταθούν οι ισχύουσες Συνθήκες από ένα απλό Σύνταγμα, προστατευτικό των θεμελιωδών δικαιωμάτων των Ευρωπαίων πολιτών και ιδρυτικό σαφώς καθορισμένων θεσμών και εξουσιών σε ομοσπονδιακό, «πολιτειακό» και περιφερειακό επίπεδο. Η προτεινόμενη   ομοσπονδιακή συγκρότηση της Ευρώπης συνιστά «λιγότερο κράτος» καθώς θα ενισχύει τους δημοκρατικούς θεσμούς  σε «πολιτειακό» και περιφερειακό επίπεδο ενώ οι ομοσπονδιακοί θεσμοί θα δρουν μόνο όπου αυτή τους η δράση θα προσθέτει σημαντικά οφέλη.
• να αντικατασταθεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από δύο κοινοβουλευτικά σώματα: την Ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία, στα οποία θα τους αποδοθούν διευρυμένες αρμοδιότητες.
• να καταργηθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και να μετατραπεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε ομοσπονδιακή δημόσια διοίκηση μετατρέποντας κάθε Γενική της Διεύθυνση σε Ομοσπονδιακό Υπουργείο.
• να δημιουργηθεί θέση Ομοσπονδιακού Προέδρου, απευθείας εκλεγμένου από την Ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων, o οποίος και θα ορίζει την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
• τη μετατροπή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου και της Κεντρικής Τράπεζας σε ομοσπονδιακούς θεσμούς.
• τη μετατροπή της Europol σε ομοσπονδιακή αστυνομία για την καταπολέμηση του διακρατικού εγκλήματος και τη δημιουργία ενός και μοναδικού Ευρωπαϊκού στρατού αρμόδιου για τη διαφύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ομοσπονδίας.
• τον προσανατολισμό των ομοσπονδιακών Ευρωπαϊκών πολιτικών, από τις ανεπιτυχείς επιδοματικές (πχ Κοινή Αγροτική Πολιτική), σε πολιτικές επέκτασης και απελευθέρωσης της εσωτερικής αγοράς, δίωξης των μονοπωλίων, εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, καταπολέμησης της διαφθοράς και του εγκλήματος και τη διασφάλιση αποτελεσματικής εξωτερικής πολιτικής και αμυντικών δομών.

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ – ΝΕΟ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας και την πλήρη ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση εφόσον εκπληρώσει, πλήρως, τα απαραίτητα κριτήρια που έχουν τεθεί σχετικά με την εμπέδωση κράτους δικαίου και οικονομίας της ελεύθερης αγοράς, τον σεβασμό των δικαιωμάτων των γειτονικών κρατών και των μειονοτήτων της, την ενσωμάτωση του κοινοτικού κεκτημένου στη νομοθεσία της και την πλήρη εφαρμογή του.

Ταυτόχρονα, η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστηρίζει τη στροφή της Ελλάδας σε ένα νέο αμυντικό δόγμα που θα χαρακτηρίζεται από την μεταφορά του κέντρου βάρους από τους εξοπλισμούς στην πολιτική και οικονομική διπλωματία, από τους κλασικούς εξοπλισμούς στους εξοπλισμούς σύγχρονης τεχνολογίας, και από τον σημερινό ογκώδη και αναποτελεσματικό στρατό κληρωτών σε ένα  ευέλικτο στρατό επαγγελματιών στρατιωτικών.

Για τη Φιλελεύθερη Συμμαχία, μόνο υψηλού επιπέδου επαγγελματίες μπορούν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τη τεχνολογική πολυπλοκότητα των σύγχρονων οπλικών συστημάτων με τα οποία διεξάγονται οι σύγχρονοι πόλεμοι. Για επιχειρησιακές ανάγκες που απαιτούν μεγάλους αριθμούς επίστρατων, η Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνει τη συγκρότηση Εθνοφρουράς σε εθελοντική/ημιεπαγγελματική βάση και την παροχή μιας δέσμης κινήτρων για την συμμετοχή των πολιτών σε αυτήν. Η Εθνοφρουρά αυτή θα μπορούσε να προσφέρει συμπληρωματικές υπηρεσίες στον επαγγελματικό στρατό σε καιρό πολέμου και να συνεισφέρει στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών σε καιρό ειρήνης. Για τους λόγους αυτούς η Φιλελεύθερη Συμμαχία αγωνίζεται υπέρ της κατάργησης της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας.

ΝΟΤΙΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, υποστηρίζει ότι μόνο πολιτικές βασισμένες στις φιλελεύθερες αρχές μπορούν να εγγυηθούν την ειρήνη και τη συνεργασία των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ποιό συγκεκριμένα, η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστηρίζει ότι μόνο η εμπέδωση κράτους δικαίου και η ισονομία των πολιτών κάθε χώρας, ο σεβασμός των συνόρων και η καλή γειτονία, η ελεύθερη άσκηση του δικαιώματος εθνικού αυτοπροσδιορισμού και η απόρριψη κάθε αλυτρωτισμού, αποτελούν το πλαίσιο που εγγυάται την ειρήνη σε πολύπαθες περιοχές όπως τα Βαλκάνια.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστηρίζει την άμεση επίλυση του προβλήματος της ονομασίας της γειτονικής χώρας στη βάση των προτάσεων του διαμεσολαβητή του ΟΗΕ κ. Νίμιτς ώστε να επιτευχθεί, το ταχύτερο, ή ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστηρίζει την αναγνώριση του δικαιώματος εθνικού αυτοπροσδιορισμού κάθε πολίτη, στην Ελλάδα και τις γειτονικές της χώρες, ώστε οι μειονότητες που υπάρχουν σε κάθε χώρα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης να μετατραπούν σε γέφυρες διακρατικής συνεργασίας και αλληλοκατανόησης και να ακυρωθεί έτσι ο ρόλος όσων επιδιώκουν να τις χειραγωγήσουν με απώτερο στόχο την αλλαγή των συνόρων. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστηρίζει την ταχύτερη δυνατή ενσωμάτωση όλων των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε το κοινοτικό δίκαιο να αποτελέσει τη βάση συνεργασίας των λαών της περιοχής και οι κοινοτικοί θεσμοί να αποκτήσουν δικαιοδοσία προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων κάθε πολίτη.

Όσον αφορά το Κυπριακό, η Φιλελεύθερη Συμμαχία αντιτίθεται στον εθνικισμό, για τον οποίο ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι έχουν πληρώσει βαρύτατο τίμημα, και υποστηρίζει τις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού ζητήματος με βάση τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνει, για τη προώθηση των παραπάνω αρχών και στόχων και την πρόληψη κρίσεων, την ενίσχυση της συνεργασίας των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και τη θεσμοθέτηση ενός μόνιμου πλαισίου συνεργασίας των κυβερνήσεών τους ώστε να μετατραπούν τα Βαλκάνια και η ευρύτερη περιοχή, από πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης, σε περιοχή ειρήνης και ευημερίας για όλους. 

ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία έχει εκφράσει τις επιφυλάξεις της για την συμφωνία των Καραμανλή – Πούτιν στον ενεργειακό τομέα, ιδίως μετά τις δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού κ. Καραμανλή στο πρακτορείο ITAR-TASS ότι «η Ελλάδα στο τέλος του 2015 θα καταναλώνει 7 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, το 80% του οποίου θα προέρχεται από τη Ρωσία».

Για τη Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι αυτονόητο ότι αν υλοποιηθεί αυτός στόχος, η Ελλάδα θα εξαρτάται σχεδόν ολοκληρωτικά το 2015, στον τομέα του φυσικού αερίου, από τη Ρωσία και ειδικότερα από μια μόνο ρώσικη εταιρεία, την Γκαζπρόμ. Η ολοκληρωτική εξάρτηση της Ελλάδας από τη Ρωσία σε ένα στρατηγικής σημασίας τομέα όπως τον ενεργειακό, θα έχει και πολιτικές επιπτώσεις καθώς θα καταστήσει τη χώρα μας ανίσχυρη σε περίπτωση που χρειαστεί να πάρει αποφάσεις που δεν θα ευθυγραμμίζονται με τα ρωσικά συμφέροντα. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία υπενθυμίζει ότι αυτό ακριβώς συνέβη όταν η Ρωσία έκλεισε τις στρόφιγγες αερίου στην Ουκρανία την πρωτοχρονιά του 2006 επειδή η τελευταία αρνήθηκε να πληρώσει την αύξηση που απαιτούσε η Μόσχα, από τα 50 στα 230 δολάρια ανά 1.000 κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Η αύξηση αυτή απαιτήθηκε από την Μόσχα για την Ουκρανία λόγω της φιλοδυτικής «πορτοκαλί επανάστασής» της ενώ δεν απαιτήθηκε για την Λευκορωσία, το δικτατορικό καθεστώς της οποίας αποτελεί πιστό σύμμαχο της Μόσχας. Η διακοπή αυτή έγινε αισθητή, στα μέσα του χειμώνα, σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εξαρτώνται ενεργειακά από τη Ρωσία λιγότερο απ ότι η Ελλάδα.

Η εκκωφαντική σιωπή για τα παραπάνω και οι πανηγυρισμοί με τους οποίους υποδέχτηκαν τα Ελληνικά κόμματα τη νέα στρατηγική σχέση Ελλάδας-Ρωσίας, μπορεί, ενδεχομένως, να εξηγείται από τον μόνιμο και συμπλεγματικό αντιαμερικανισμό τους. Σε πολλές περιπτώσεις όμως πάει ακόμα μακρύτερα καθώς υποκρύπτει ανομολόγητες ελπίδες πολλών νοσταλγών της σοβιετικής περιόδου ότι η παλινόρθωση του ολοκληρωτισμού στη Ρωσία του Πούτιν μπορεί να απομακρύνει την Ελλάδα από τη Δύση…

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία υπερασπίζεται τη παραμονή της Ελλάδας στην οικογένεια των ελεύθερων-δημοκρατικών χωρών και προτείνει τη μέγιστη δυνατή διασπορά των ενεργειακών πηγών της δίνοντας προτεραιότητα στην εκμετάλλευση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τη διερεύνηση της χρήσης πυρηνικής τεχνολογίας για ενεργειακούς σκοπούς.