Kάποιες φορές, αρκεί ένας, μονάχα ένας, να κάνει όλη την διαφορά…

Από τον Σπύρο Χατήρα

Ο ρατσισμός δεν αφορά μόνο στο χρώμα.
Ρατσισμός είναι κάθε διάκριση που γίνεται στην βάση θρησκευτικών πεποιθήσεων, σεξουαλικού προσανατολισμού, φυλετικής “ανωτερότητας” ή “ανωτερότητας” του αίματος, σωματικών ή διανοητικών δεξιοτήτων και τόσες άλλες καθημερινές συμπεριφορές που τις αφήνουμε να συμβαίνουν ….. δίχως να τις αποδοκιμάζουμε  …. δίχως να τις πολεμάμε.

Η μεγάλη διαιρετική τομή, δεν αφορά στον παρωχημένο άξονα δεξιάς-αριστεράς.
Ούτε βέβαια στον ανόητο και λαϊκίστικο, που ανόητοι και λαϊκιστές πλασάρουν, μνημόνιο-αντιμνημόνιο.
Η μεγάλη διαιρετική τομή των καιρών μας είναι αυτή που χωρίζει τους φοβικούς .. τους αρνητές του διαφορετικού .. αυτούς που αναζητούν τις λύσεις στον αυταρχισμό, από τους υποστηρικτές της ανοικτής κοινωνίας .. της ανοχής .. του ελεύθερου αυτοπροσδιορισμού .. της ελευθερίας για όλους, παντού!

Ο κόσμος  δεν αλλάζει επειδή ένα πρωί αλλάζουν όλοι οι άνθρωποι μαζί, αλλά γιατί κάποιοι λίγοι γίνονται οι ίδιοι, η αλλαγή που θέλουν στον κόσμο να δουν.
Και το ντόμινο, έτσι ξεκινάει!
Κανείς δεν είναι τόσο μικρός, που να μην μπορεί να κάνει τη διάφορα στον μικρόκοσμο του!
Κάντε τη διάφορα γύρω σας!
Και δείτε πόσο πολύ αυτό, μπορεί να φέρει δίπλα σας και άλλους ανθρώπους.
Μα κυρίως δείτε, πόσο πολύ η δική σας “μικρή” συμβολή, μπορεί να κάνει την μεγάλη διάφορα, στη ζωή κάποιων ανθρώπων γύρω σας…
Αυτό, είναι λίγο;
————————-

Ήταν η 1η Δεκεμβρίου του 1955.
Ήταν στο Μοντκόμερυ , της Αλαμπάμα.
Οι φυλετικές διακρίσεις στο ζενίθ τους.
Οι μαύροι, περπατούσαν σε αντίθετα πεζοδρόμια από τους λευκούς .. δεν τους επιτρέπονταν να πίνουν νερό από τις ίδιες βρύσες .. τα σχολικά λεωφορεία ήταν μόνο για λευκά παιδιά, τα μαύρα περπατούσαν..
Στα λεωφορεία οι πρώτες σειρές επιφυλάσσονταν για τους λευκούς.
Οι μαύροι, έπρεπε να καθίσουν στις τελευταίες.
Όσο το λεωφορείο γέμιζε, οι μαύροι “σπρώχνονταν” όλο και πιο πίσω, ώστε να πάρουν τη θέση τους λευκοί.
Σε περίπτωση που πια δεν υπήρχε θέση, ο μαύρος επιβάτης όφειλε να σηκωθεί για να καθίσει ο λευκός.

Η Rosa Parks, επέστρεφε με λεωφορείο από την δουλειά της. Κάθισε στις πρώτες σειρές..
Σε μια στάση, της ζητήθηκε από λευκό επιβάτη να σηκωθεί για να καθίσει ο ίδιος.
Εκείνη, αρνήθηκε!
Το λεωφορείο σταμάτησε και παρενέβη ο οδηγός. Της ζήτησε αυστηρά το ίδιο: να σηκωθεί και να παραχωρήσει τη θέση της στον λευκό επιβάτη.
Εκείνη, αρνήθηκε ξανά!
Την λύση ανέλαβε να δώσει η τοπική αστυνομία: συνέλαβε την Parks και την οδήγησε στο κρατητήριο. Την επόμενη μέρα, καταδικάστηκε σε φυλάκιση και πρόστιμο 14$. Τότε, όλοι πίστεψαν πως τελείωσαν όλα.
Λάθος! Τότε, όλα άρχιζαν..!

Η εγγύηση και το πρόστιμο πληρώθηκαν από φίλο της και η Parks αποφυλακίστηκε.
Ο Martin Luther King, ξεκινούσε τον δικό του αγώνα και με αφορμή την υπόθεση αυτήν, εκφώνησε έναν από τους πιο δυνατούς λόγους του κατά του συστήματος των διακρίσεων.
Εκείνο όμως που συγκλόνισε, ήταν η αντίδραση της μαύρης κοινότητας του Μοντγκόμερι: μετά την αποφυλάκιση της Parks, κανένας μαύρος δεν χρησιμοποιούσε τις τοπικές συγκοινωνίες.
Όλοι πίστεψαν πως ήταν μια απλή διαμαρτυρία που θα κρατούσε για λίγο και θα τελείωνε.
Κράτησε, έναν χρόνο…
Μέσα στον βαρύ χειμώνα, ακόμα και αν έπρεπε να περπατήσουν χιλιόμετρα, οι μαύροι του Μοντγκόμερι αρνούνταν να χρησιμοποιήσουν τα δημόσια τοπικά μέσα μεταφοράς. Το σύστημα συγκοινωνιών, βρέθηκε στα πρόθυρα της διάλυσης. Πολλά δρομολόγια κόπηκαν, ενώ το εισιτήριο αυξήθηκε κατά 15 σεντς. Έναν χρόνο αργότερα, τον Νοέμβριο του 1956, το δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματικό και κατήργησε τον σχετικό νόμο των διακρίσεων.

Μετά από πολλά χρόνια, όταν η Rosa Parks ρωτήθηκε για εκείνη την εποχή και την δική της στάση είπε:
” Τότε έλεγαν πως δεν σηκώθηκα, γιατί ήμουν κουρασμένη..
Αυτό είναι λάθος!
Καμμιά σωματική κούραση, δεν είχα.
Είχα απλά κουραστεί, να υποχωρώ! ”

Στην ιστορική διαδρομή, οι μεγάλες αλλαγές που έκαναν τον κόσμο καλύτερο σπάνια προήλθαν από τις πλειοψηφίες.
Τις περισσότερες φορές, όσα κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο έρχονται από μειοψηφίες …
κάποιες μάλιστα φορές, από πολύ μικρές, μικρές μειοψηφίες.

Και υπάρχουν κάποιες άλλες φορές που ακόμη και ένας, μονάχα ένας, μπορεί να κάνει όλη την διαφορά..
Μονάχα ένας, για όλους τους άλλους …