Για την απόφαση δικαστηρίου για την αλλαγή ταυτότητας διεμφυλικού ατόμου
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία χαιρετίζει την απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών της 19 Δεκεμβρίου, και το καλογραμμένο σκεπτικό της που επιτρέπει την αλλαγή ταυτότητας και ονόματος διεμφυλικού ατόμου, χωρίς να έχει προηγηθεί εγχείρηση.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστηρίζει πως οι διεμφυλικοί συμπολίτες μας έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους τους υπόλοιπους πολίτες. Τα διεμφυλικά άτομα δεν αποτελούν απειλή για κανέναν, η παρουσία τους δεν αποτελεί ούτε έγκλημα, ούτε αμαρτία, πρόκειται για άτομα που θέλουν να ζήσουν όσο φυσιολογικά θέλουμε να ζήσουμε όλοι και όλες μας.
Για το έκτακτο επίδομα στους συνταξιούχους: Ένα σκληρό αλλά αναγκαίο «Όχι»
Ίσως από την εποχή του «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» έχουμε να δούμε -τόσο εμφανώς- τον ρόλο του πολιτικού ως μαφιόζου, που μοιράζει κλοπιμαία για να αγοράσει εύνοια και υπακοή από πολίτες που θεωρεί υποχείρια.
Η κυβέρνηση δεν νοιάζεται για την οικονομική κατάσταση των συνταξιούχων αλλά για το γεγονός πως οι συνταξιούχοι είναι μια ομάδα πολιτών που ψηφίζει περισσότερο από άλλους πολίτες. Αν η κυβέρνηση νοιαζόταν για κοινωνικά ευαίσθητες ομάδες, θα έπρεπε να φροντίσει να καλύψει τις ελλείψεις στις υποδομές για την υποστήριξη των ΑΜΕΑ, να μειώσει τους φόρους και τους κανονισμούς στις επιχειρήσεις ώστε να καταπολεμηθεί η χρόνια ανεργία στους νέους, να καλύψει τις πιο έντονες ελλείψεις σε φάρμακα σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας και να βοηθήσει τα νοικοκυριά με παιδιά που ζουν σε πραγματικές συνθήκες εξαθλίωσης. Όμως, αυτή η διασπορά βοήθειας δεν φέρνει ψήφους.
Η ανάπτυξη δεν θα έρθει με ευχολόγια
Με δημόσιες δαπάνες κοντά στο 50% του ΑΕΠ, ανάπτυξη δεν θα έρθει ποτέ. Το Ελληνικό Δημόσιο οφείλει να συρρικνωθεί, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μειωθούν περαιτέρω οι μισθοί και οι συντάξεις. Υπάρχει, ακόμα, λίπος από αλλού. Επιπλέον, χωρίς θεσμικό περιβάλλον φιλικό προς την επιχειρηματικότητα, αίσθημα δικαιοσύνης και σταθερό χρηματοπιστωτικό σύστημα η Ελλάδα δεν θα δει ανάπτυξη …ούτε με κιάλι. Οι επενδύσεις γίνονται με βάση την εμπιστοσύνη στο μέλλον. Με τα τωρινά δεδομένα, η Ελλάδα δεν έχει να προσφέρει κάτι σε επίπεδο εμπιστοσύνης στο άμεσο μέλλον.
Το ΔΝΤ κοιτάζει αυστηρά τη διεκπεραίωση του χρέους, ανεξάρτητα από τις πολιτικές που επιλέγονται για να επιτευχθεί αυτό. Οι προτάσεις του στη σχετική έκθεση δεν έχουν ιδιαίτερη αξία. Η Ελλάδα παίρνει τις αποφάσεις.
Για την απόφαση του ΣτΕ και την αντίδραση της κυβέρνησης
Η απόφαση του ΣτΕ για το νόμο Παππά ήταν αναμενόμενη. Αναμενόμενες ήταν και οι αντιδράσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μέσω των δηλώσεων της κυβερνητικής εκπροσώπου, που για άλλη μια φορά δείχνουν την αντίληψη και τις ιδεολογικές καταβολές των κυβερνώντων σε θέματα όπως η δημοκρατία και η διάκριση των εξουσιών.
Η απαίτηση για σεβασμό και στοιχειώδη δημοκρατικότητα σκοντάφτει μπροστά στα συχνά και επαναλαμβανόμενα κρούσματα τέτοιου είδους πολιτικών συμπεριφορών. Ο κ. Παππάς είναι έκθετος και ο στοιχειώδης αυτοσεβασμός επιβάλλει να υποβάλλει την παραίτησή του. Φυσικά και δεν θα το κάνει.
Το μοντέλο λειτουργίας του κράτους που ευαγγελίζεται αυτή η κυβέρνηση είναι μία διαρκής αποτυχία και αποδεικνύεται καθημερινά και στη πράξη ότι μόνο οι φιλελεύθερες δυνάμεις της χώρας μπορούν να προσφέρουν λύσεις.
Ο ξαφνικός πόλεμος και οι απαραίτητες εφεδρείες.
Η τακτική της κυβέρνησης στην προσπάθεια εγκαθίδρυσης λαοκρατίας είναι απλή στη σύλληψή της. Εμφανίζει οποιοδήποτε θέμα στο οποίο υπάρχει “διχογνωμία” ως ένα θέμα που επιδιώκει να λύσει, διαδίδει ότι θα πάρει μια απόφαση, παρεμβαίνει το κομμάτι εκείνο που θίγεται, επέρχεται συνεννόηση κι έτσι πετυχαίνει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Όλα τα πόστα πιασμένα από ανθρώπους της και αποφάσεις οι οποίες για να αλλάξουν κανείς θα πρέπει να πάει “κόντρα στο λαό”.
Τα καθεστώτα δεν επιβάλλονται σε ένα βράδυ. Εμφανίζονται ως η έκφραση “του λαού” αλώνοντας τις στρατηγικές θέσεις και υποβάλλοντας ότι “μόνο αυτοί” τους ακούνε. Εφόσον όλοι αποκτούν από ένα κομμάτι της πίτας και ο καθένας είναι ευχαριστημένος για εκείνο που εντέχνως του αποδόθηκε παραβλέποντας συνήθως πολλά σημαντικότερα, άρα “όλοι είναι μαζί”. Συνεπώς, βασική επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ από εδώ και πέρα είναι η συσπείρωση του 22-25% , μια μαγιά πάνω στην οποία θα κάτσει κάνοντας λυσσαλέα αντιπολίτευση.
Το πρόβλημα που υπάρχει μπροστά δεν είναι απλώς η αλλαγή στην εξουσία, ούτε απλώς οι μεταρρυθμίσεις, παρότι οι τελευταίες εξακολουθούν και είναι το ζητούμενο. Οποιαδήποτε κυβέρνηση αναλάβει μετά την πτώση του σύριζα δεν έχει πολλά περιθώρια, αν οι αλλαγές που θα επιχειρήσει δεν γίνουν γρήγορα και σε βάθος. Η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να αρχίσει αμέσως το ξήλωμα αυτής της διετίας καταργώντας νόμους και απομακρύνοντας όσους αναβαθμίστηκαν κατά την παρούσα κυβέρνηση. Θα πρέπει δηλ. να κηρύξει σύντομο και ξαφνικό πόλεμο στο καθεστώς και τους ανθρώπους που έχει ορίσει σε θέσεις κλειδιά. Το πολύ εντός τριμήνου θα πρέπει να έχει κάνει διοικητικές και διαρθρωτικές αλλαγές και να έχει προχωρήσει σε σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Αν αφήσει το καθεστώς να ριζώσει, τότε το γονάτισμα από τις απεργίες θα είναι θανατηφόρο και η μεθεπόμενη κυβέρνηση θα είναι πάλι ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει σκαρφαλώσει στο 50%+.
Αν ο Σαμαράς πίστευε στο “αριστερό διάλειμμα” παίζοντας μικροπολιτικά παιχνίδια σε βάρος της χώρας, ο Μητσοτάκης – που φαίνεται να είναι η επόμενη κυβέρνηση – αν δεν δείξει “τσαγανό”, τότε ενδεχομένως θα είναι το “δεξιό διάλειμμα” και ούτε καν ολιγόλεπτο. «Τσαγανό» σημαίνει ότι κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν ευθέως, ότι κάποια πρόσωπα δεν μπορούν να συμμετέχουν ευθύς εξαρχής στο εγχείρημα, ότι τα κυβερνητικά αντανακλαστικά δεν μπορεί να είναι στο ρυθμό ράθυμης χελώνας όπως έχει κάνει η ΝΔ στο παρελθόν ως κυβέρνηση, καθώς και η κατανόηση πως για ένα πόλεμο συχνά θα πρέπει να φροντίσεις να έχεις ικανές εφεδρείες.
Στην παρούσα συγκυρία αυτό τον ρόλο καλούνται να παίξουν τα κόμματα του φιλελεύθερου και κεντρώου χώρου. Τα οποία οι κακοί σύμβουλοι της ΝΔ – που εξακολουθούν να νομίζουν ότι έχουμε μια «νορμάλ» πολιτική κατάσταση όπου το ζητούμενο είναι το κόμμα τους να πάρει «μονοκοπανιά» τις ψήφους – τα καπελώνουν και κοιτάζουν να τα αφαιμάξουν από στελέχη. Μετά βέβαια απορούν γιατί ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων γυρνά την πλάτη τους στις εκλογές, γιατί απέχει και γιατί μια ψήφος που θα μπορούσε να πάει σε μικρότερο συνδυασμό, διαφοροποιημένου μεν ως προς το ιδεολογικό πρόταγμα, αλλά δυνητικού μετεκλογικού συμμάχου της ΝΔ, απουσιάζει. Ενώ θα μπορούσε να προσεταιριστεί και να αποδώσει σε ένα μετεκλογικό συνεργατικό σχήμα όπου κάποιοι απαιτείται να παίξουν έναν πιο «άχαρο» ρόλο – τον οποίο ειδικά τα φιλελεύθερα κόμματα ενστερνίζονται ήδη από τις προγραμματικές τους θέσεις.
Το «τσαγανό» που λείπει από τη σημερινή ΝΔ να μιλήσει για φιλελευθερισμό, για ελεύθερη οικονομία, για απολύσεις στο Δημόσιο, για κάθετες μειώσεις φόρων και περιορισμό του κράτους και για ανοιχτή κοινωνία, το έχουν σχήματα περισσότερο ιδεολογικά προσηλωμένα, με στελέχη καθαρά από οποιαδήποτε κυβερνητική φθορά ή εμπλοκή στα κομματικά παιχνίδια και διατεθειμένα να παίξουν ενεργό ρόλο, χωρίς να είναι δεμένα στο άρμα της.
Προκύπτουν έτσι δύο ζητούμενα: πρώτο, αν η ΝΔ θα συνεχίσει να θεωρεί ότι «πλην εμού, ουδείς» και δεύτερο, αν όσα κόμματα αφορμούνται από τις αρχές του φιλελευθερισμού είναι έτοιμα να πάνε στην επόμενη «πίστα» είτε μόνα, είτε παρέα. Κι επειδή ο χρόνος μέχρι τις επόμενες εκλογές δεν θα είναι μακρύς, η κατάλληλη στιγμή για να λεχθούν και να γίνουν πράγματα είναι τώρα.
Χρήστος Κ. Μαυρόγιαννης
Γ. Γραμματέας της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
Διαχωρισμός Kράτους-Eκκλησίας χωρίς αστερίσκους
Μια από τις θεμελιώδες αξίες των φιλελεύθερων δημοκρατιών είναι η εμπέδωση του κοσμικού κράτους ως πρωταρχικού κανόνα. Στις περισσότερες δυτικές δημοκρατίες, ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας δεν είναι θέμα συζήτησης στη δημόσια σφαίρα αλλά κάτι το δεδομένο.
Τις τελευταίες μέρες φαίνεται να υπάρχει η επιθυμία από τον Υπουργό Παιδείας κ.Φίλη για ουδετεροποίηση της θρησκείας στο σχολικό περιβάλλον, κάτι που επί της ουσίας μας βρίσκει σύμφωνους. Όμως, χωρίς συγκεκριμένες και ολοκληρωμένες προτάσεις που θα διασφαλίζουν τη θρησκευτική ελευθερία του Έλληνα πολίτη, οι μέχρι στιγμής προθέσεις της κυβέρνησης μόνο δειλές μπορούν να χαρακτηριστούν και άνευ ουσίας.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία πιστεύει ότι πρέπει να υπάρξει συνταγματική κατοχύρωση του διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας, δίχως υποσημειώσεις και αστερίσκους.
Ελληνικό Δημόσιο: Ο μεγαλύτερος μπαταχτσής της χώρας
Τον Ιούλιο του 2016, το Υπουργείο Οικονομικών πίστωσε κρατικούς φορείς με 1,6 δις Ευρώ προκειμένου με τα χρήματα αυτά να αποπληρωθούν οι οφειλές του δημοσίου προς ιδιώτες. Σήμερα μαθαίνουμε ότι μόλις το 1/4 αυτών των χρημάτων πήγανε για το συγκεκριμένο σκοπό. Το υπόλοιπα χρήματα “χάθηκαν” και χρησιμοποιήθηκαν για να καλύψουν τρύπες του σπάταλου ελληνικού κράτους.
Θεωρούμε υποκριτικό να έχει τη δυνατότητα το ελληνικό κράτος να καθυστερεί πάνω από 2 χρόνια την αποπληρωμή των δικών του υποχρεώσεων, ενώ την ίδια ώρα διατηρεί το δικαίωμα να κατάσχει τις περιουσίες των Ελλήνων πολιτών που δεν πληρώνουν έγκαιρα τις οφειλές τους.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία υπενθυμίζει ότι το ελληνικό κράτος χρωστάει πάνω από 5,5 δις σε ιδιώτες. Η άμεση εξόφληση αυτών των οφειλών θα αποτελούσε μια τονωτική ένεση που θα αντιστοιχούσε σε περίπου 3% του Ελληνικού ΑΕΠ.
Ενάντια στον αντισημιτισμό
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καταδικάζει τη βεβήλωση της ιστορικής Συναγωγής των Ιωαννίνων και την απόπειρα εκφοβισμού της εβραϊκής κοινότητας της πόλης, καθώς στον εξωτερικό τοίχο της Συναγωγής και των διπλανών κατοικιών “σχεδιάστηκαν” αγκυλωτοί σταυροί.
Η μισαλλοδοξία, ο εκφοβισμός, ο ρατσισμός και ο αντισημιτισμός δεν έχουν θέση στην ελληνική κοινωνία.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία εκφράζει τη θλίψη της διότι απανωτά γεγονότα το τελευταίο διάστημα δείχνουν ότι το αβγό του φιδιού αφήνεται να επωαστεί χωρίς αντίδραση. Οι φιλελεύθεροι πολίτες της χώρας οφείλουν να δώσουν την απάντησή τους ενισχύοντας τις φωνές εκείνων που υπερασπίζονται την ελευθερία.
Το πραγματικό πρόσωπο μιας καταστροφικής κυβέρνησης
Έχουν από καιρό πάψει να είναι θέμα πολιτικού σχολιασμού οι εκτός δημοκρατικού πλαισίου συμπεριφορές, η αναλγησία και η αμετροέπεια του Πρωθυπουργού. Ο κ.Τσίπρας μας παρουσίασε αυτά για τα οποία ήταν ήδη γνωστός στις κλίκες του κόμματός του εδώ και χρόνια:
-Ότι είναι αλαζόνας. Επιδεικνύει απαράδεκτη συμπεριφορά σε εργαζομένους που οι δικές του -χωρίς λογική- αποφάσεις οδηγούν σε ανεργία.
-Ότι είναι διπρόσωπος. Πότε μιλά για «το ευρώ που δεν είναι φετίχ» και πότε για το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» που κυνήγησε πέρυσι στο δημοψήφισμα. Πότε μιλά για τον ΕΝΦΙΑ που δεν θα πλήρωνε και πότε μας κουνάει επιτιμητικά το δάχτυλο πως «ο τζάμπας τελείωσε».
-Ότι είναι εξουσιομανής και αρέσκεται σε παιχνίδια παρασκηνίου. Είναι αδιανόητο, εν έτει 2016, ο πρωθυπουργός να προκαταλαμβάνει απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας.
Από κοντά φυσικά ακολουθούν και οι πιστοί του σύντροφοι, όπως ο κ.Πολάκης που υποδεικνύει ποια θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά μιας δημοσιογράφου, όταν οι απόψεις της δεν είναι αρεστές στο καθεστώς ή θίγουν την ουσία των αποφάσεών του. Ο κ.Πολάκης όπως και άλλα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ξεχνούν την προσωρινότητα της θέσης τους και πιστεύουν ότι με την τεχνητή πόλωση και την ύβρη μπορούν να κυβερνούν για πάντα. Καμιά χώρα, όμως, δεν μπορεί για πάντα να μένει ακίνητη απέναντι στον κάθε Τσίπρα και τον κάθε Πολάκη να τη σπρώχνουν ακόμα πιο βαθιά στην ανεργία, τη φτώχεια και τη μιζέρια.
Η πραγματικότητα είναι αναπόδραστη όσο και αν την αγνοούν. Στη ΔΕΘ υπέγραψαν το πολιτικό τους τέλος και απλώς δεν το γνωρίζουν.
Ο θάνατος μπορεί να είναι -κι αυτός- επιλογή
Η απόφαση του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλιου να προβεί σε “μη υποβοηθούμενη ευθανασία” είναι μία απόφαση που αξίζει το σεβασμό όλων των ελεύθερων ανθρώπων. Ένας συνάνθρωπός μας αποφάσισε, έχοντας σώας τας φρένας και εν πλήρει συνειδήσει, να θέσει τέρμα στη ζωή του επειδή το επέλεξε και γιατί δεν επιθυμούσε να πέσει σε κώμα λόγω της ασθένειας που τον βασάνιζε. Η ζωή της κάθε μίας και του καθενός από εμάς είναι δική μας και πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να την ζούμε όπως εμείς θέλουμε, ακόμη κι αν η επιλογή μας αφορά τον ίδιο μας τον θάνατο.
Η ανελεύθερη Ελληνική πολιτεία δεν δέχεται τις επιλογές των ανθρώπων και δεν επιτρέπει την ευθανασία ως επιλογή ανθρώπων, οι οποίοι πάσχουν από ανίατες και επίπονες ασθένειες. Τα βήματα που έχουμε να κάνουμε ως κοινωνία είναι πολλά για να μπορέσουμε να φτάσουμε στο σημείο που τέτοιες επιλογές θα γίνονται σεβαστές από όλους. Άλλωστε, μόλις πρόσφατα διευθετήθηκε νομικά (γιατί το πρακτικό μέρος δεν έχει διευθετηθεί ακόμη) ένα άλλο μεγάλο ζήτημα που αφορά το δικαίωμα στη καύση αντί του ενταφιασμού.
Στη Φιλελεύθερη Συμμαχία πιστεύουμε στην αυτοδιάθεση των ανθρώπων και ονειρευόμαστε μία κοινωνία όπου οι επιλογές των ατόμων θα είναι πάνω από συλλογικά συμφέροντα ή αυθεντίες που νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα από εμάς για μας.